Έτσι ακριβώς, ασύντακτο, είναι γραμμένο το πανό έξω από το υπό κατάληψη γυμνάσιο στα Βαρδάνια. Και δεν είναι δα καμιά φράση που χρειάζεται κανείς πτυχίο πανεπιστημίου για να τη γράψει σωστά. Οπότε, θα συμφωνήσω με το πρώτο σκέλος του αιτήματος – η ανάγκη για μόρφωση είναι επιτακτική. Τυχαίνει μάλιστα να πηγαίνω τα παιδιά μου στο γυμναστήριο παραδίπλα, έτσι διαπίστωσα ο ίδιος ποια είναι αυτή η μόρφωση που αξιώνουν τούτα τα παιδιά. Την είδα, ακούγοντας σκυλάδικα να παίζουν στη διαπασών, μες στην κατάληψη, και μηχανάκια να μαρσάρουν απέξω. Θα διαφωνήσω λοιπόν με το δεύτερο σκέλος του αιτήματος. Το σχολείο πρέπει να εξοντώσει κάτι. Πρέπει να εξοντώσει την αμορφωσιά αυτών των παιδιών. Μακάρι να μπορούσε να «εξοντώσει» και την αμορφωσιά όσων τα όπλισαν με τα σκυλάδικα, και με το μηχανάκι, που μ’ αυτά θα παλέψουν για τούτη την καλύτερη «μόρφωση». Γιατί, όλα εντέλει έχουν μιαν αιτία και μιαν αρχή. Αλλά ας μη ζητάμε πολλά από το σχολείο. Πρώτη έρχεται η οικογένεια, κι αυτή έχει τον τελευταίο λόγο. Με το όραμά της για ένα καλύτερο σχολείο και για μια πιο καλή κοινωνία. Ή, όπως εδώ, με την ανυπαρξία αυτού του οράματος, που αναπληρώνεται με την κακόηχη φασαρία του σκυλάδικου και με το μηχανάκι που καβαλικεύει το βλαστάρι.
Μιχάλης Μακρόπουλος
