Η ιστορία μιας λευκαδίτικης βιοτεχνίας, με αφορμή μια σχολική εργασία του 2000.
Όσοι περνούν από την οδό Ναπολέων Ζαμπελίου στην πόλη της Λευκάδας, στέκονται και θαυμάζουν το πέτρινο κτίριο που κυριαρχεί στο συγκεκριμένο σημείο. Το κτίριο που πρόσφατα ανακαινίστηκε, κουβαλάει μεγάλη ιστορία που λίγοι θυμούνται και ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν.
Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια εκεί, στεγάζονταν το “λαναριστήριο” του κυρ Λευτέρη Φραγκούλη στο οποίο γίνονταν η επεξεργασία του πρόβειου μαλλιού. “Λανάρες” ονομάζονται οι μηχανές που μετατρέπουν το αγνό παρθένο μαλλί, σε φυτίλι.
Μετά το κλείσιμο του λαναριστήριου λόγω της συνταξιοδότησης του κυρ Λευτέρη, του ζητήθηκε να πουλήσει τα μηχανήματα στην Αθήνα, όμως εκείνος αρνήθηκε μιας και από τον Δήμο Λευκάδας του είχαν προτείνει να δημιουργηθεί ένα μουσείο για την επεξεργασία του μαλλιού. Πράγματι τα μηχανήματα δεν πουλήθηκαν αλλά παραχωρήθηκαν στον Δήμο Λευκάδας και μεταφέρθηκαν “προσωρινά” στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου Καλαμιτσίου.
Δυστυχώς παρ’ όλες τις εκκλήσεις του κυρ Λευτέρη τα μηχανήματα δεν αξιοποιήθηκαν αλλά αντιθέτως αφέθηκαν εκεί μέχρι που -σύμφωνα με πληροφορίες- έγιναν βορά στους περιπλανώμενους αθίγγανους παλιατζήδες.
Το μόνο που απέμεινε να θυμίζει το “λαναριστήριο” της οδού Ν. Ζαμπελίου, είναι μια αξιόλογη εργασία της δευτέρας τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Λευκάδας του 2000, την οποία μπορείτε να ξεφυλλίσετε παρακάτω.
Ξεφυλλίστε παρακάτω ολόκληρη την μαθητική εργασία.
