Αρχική Μόνιμες Στήλες Περί ψυχολογίας Δυσλεξία: Μύθοι και Πραγματικότητα

Δυσλεξία: Μύθοι και Πραγματικότητα

0

dyslexia

Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπολογίζεται ότι οι μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται σε ένα ποσοστό της τάξης του 15-20% του σχολικού πληθυσμού και συγκεκριμένα η δυσλεξία, ως ένα είδος μαθησιακής δυσκολίας,  εμφανίζεται σε ποσοστό 12-15%. Στην Ελλάδα, τα ποσοστά των μαθητών του Δημοτικού που εμφανίζουν δυσλεξία προσεγγίζει το 5% και γενικότερα στο σύνολο του σχολικού πληθυσμού πλησιάζει το 8-10%. Χαρακτηριστική είναι η συστηματικά συχνότερη εμφάνιση της δυσλεξίας σε αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια σε μία αναλογία 4 προς 1. Αν και το φαινόμενο της δυσλεξίας είναι πλέον αρκετά συχνό, μόνο το 2% των εκπαιδευτικών (κυρίως μέσης εκπαίδευσης) θεωρεί ότι είναι αρκετά ενημερωμένο γύρω από το πρόβλημα, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θεωρεί ότι δεν ξέρει τίποτα για το πρόβλημα και ότι δεν μπορεί να χειριστεί τόσο το παιδί που έχει δυσλεξία όσο και την οικογένεια του.

Μια συνηθισμένη παρερμηνεία της δυσλεξίας είναι ότι πρόκειται για πρόβλημα λόγου ή λεκτικής έκφρασης του παιδιού. Στην πραγματικότητα, οι δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή είναι αυτές που αποτελούν ξεκάθαρα συμπτώματα της δυσλεξίας που γίνονται ορατά άμεσα στην καθημερινότητα της σχολικής τάξης. Κατά συνέπεια, η λεκτική έκφραση του παιδιού παραμένει καθ’ όλα ανεπηρέαστη. Στα πιο ευδιάκριτα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς ενός δυσλεξικού παιδιού συγκαταλέγονται τα εξής:

  1. Δυσκολία στην ανάγνωση.
  2. Δυσκολία στη διάκριση αριστερού- δεξιού.
  3. Σύγχυση ως προς το κυρίαρχο χέρι.
  4. Δυσκολίες στην αντίληψη των εννοιών της διαδοχής, σειράς και διεύθυνσης.
  5. Ενδεχόμενη κινητική αδεξιότητα.
  6. Αντίθεση μεταξύ της ικανότητας για την αντίληψη του χώρου και της δυσκολίας στην αντίληψη και επεξεργασία του γραπτού λόγου.
  7. Σύγχυση στην αντίληψη της έννοιας του χρόνου.
  8. Δυσκολία στην επανάληψη πολυσύλλαβων λέξεων και αριθμών με αντίστροφη σειρά.
  9. Δυσκολία στην αντιστοιχία οπτικών και ακουστικών ερεθισμάτων.

Από την άλλη, ανάμεσα στους πιο διαδεδομένους μύθους για την δυσλεξία συγκαταλέγονται οι εξής:

  1. Η δυσλεξία επηρεάζει τον προφορικό λόγο των παιδιών.
  2. Τα περισσότερα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή μειωμένη σχολική επίδοση έχουν δυσλεξία.
  3. Όλα τα παιδιά που μπερδεύουν το «3» με το «ε» ή το «δ» με το «θ» έχουν δυσλεξία.
  4. Τα δυσλεξικά παιδιά μεγαλώνοντας θα ξεπεράσουν τη δυσλεξία τους.

Η πρώιμη ανίχνευσή της δυσλεξίας είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον των παιδιών, επειδή επιτρέπει την οργάνωση έγκαιρων θεραπευτικών προγραμμάτων, την ψυχολογική στήριξη  των παιδιών και των οικογενειών τους καθώς και την πρόληψη τυχόν σοβαρότερων μελλοντικών συνεπειών. Βέβαια, ακόμα και ένα παιδί 11-12 χρόνων (και πάνω) μπορεί να επωφεληθεί σε ικανοποιητικό βαθμό από ένα θεραπευτικό πρόγραμμα και να δει σημαντικές αλλαγές στην μετέπειτα ζωή του όσο και στην αυτοεκτίμηση του. Αντιθέτως, μη διαγνωσμένη δυσλεξία αλλά και ανεπαρκώς αντιμετωπίσιμη, τόσο εντός του σχολικού συστήματος όσο και εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος, είναι δυνατόν να οδηγήσει το παιδί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, υψηλό στρες, ανεπιθύμητες συμπεριφορές και χαμηλές σχολικές επιδόσεις.

messini sofia diafimisi odigos

Προηγούμενο άρθροΟ Ποιητής Φιλοκτήτης Λαμπράκης (Α’ μέρος)
Επόμενο άρθροΑποκριάτικο γλέντι στους Καρυώτες