Αρχική Πολιτισμός - Εκδηλώσεις Συνέντευξη της Λευκάδιας λογοτέχνιδος κ. Ιωάννας Κόκλα στο λογοτεχνικό περιοδικό «αντιστροφές»

Συνέντευξη της Λευκάδιας λογοτέχνιδος κ. Ιωάννας Κόκλα στο λογοτεχνικό περιοδικό «αντιστροφές»

0

kokla-ioanna

Συνέντευξη της λογοτέχνιδος κ. Ιωάννας Κόκλα, στο λογοτεχνικό περιοδικό «αντιστροφές», τεύχος 13ο, Οκτώβριος 2016. (Εκδότης: Αυγερινός Θ. Ανδρέου, πρώην Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών)

1. – Κυρία Κόκλα,
Μετά από μία ομολογουμένως επιτυχή παρουσία σας στην ελληνική λογοτεχνία, στην έρευνα, στην κριτική της λογοτεχνίας και στον πολιτισμό γενικότερα, έχουμε την βεβαιότητα ότι έχετε αποκρυσταλλώσει θέση σταθερή και στερρή για όλα αυτά. Μιλήστε μας για το έργο σας, για την αείχρονη παρουσία σας στην πνευματική ζωή της Ελευσίνας και για την δική σας ματιά στα λογοτεχνικά και πολιτισμικά δρώμενα.

Απ. Κύριε Ανδρέου, κατ’ αρχάς ένα μεγάλο ευχαριστώ για την δυνατότητα επικοινωνίας με τους αναγνώστες του αξιόλογου «ἐν λόγῳ  ἑλληνικῷ» περιοδικού σας «αντιστροφές».

Η παρουσία μου στα λογοτεχνικά δρώμενα ξεκίνησε με δημοσιεύσεις ποιημάτων στην λογοτεχνική στήλη του Τίμωνα Στρουθιά, στην εφημερίδα «Ἀλλαγή» των Πατρών, κατά το πρώτο έτος των σπουδών μου το 1979, στην εν λόγω πόλη. Έκτοτε έχω συγγράψει επτά ποιητικές συλλογές, ένα θεατρικό έργο στην λευκαδίτικη ντοπιολαλιά «Νά τ’κρίνω ἤ νά μήν τ’κρίνω;», συνοδευόμενο από λεξικό ετυμολογικής και ερμηνευτικής προσέγγισης, εκδόσεως του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας,  καθώς και δύο ιστορικές μελέτες, «Ἐλευσίς –Θριάσιον, ὀνοματολογία -ἐτυμολογία»,  εκδόσεως της «Δημοτικῆς  Αἰσχύλειας Βιβλιοθήκης» και  «Ὁ μῦθος, λόγος τῆς αὐγῆς».

Κατά καιρούς συμμετέχω σε διάφορα Συνέδρια και Συμπόσια με θέματα αφορώντα τον ελληνικό λόγο και την διαχρονική ιστορική πορεία της Ελευσίνας. Έργα μου έχουν βραβευτεί σε διεθνείς ποιητικούς διαγωνισμούς, εφέτος δε είχα την χαρά να λάβω το Α΄ Βραβείο στον Ε΄ παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό της «Αμφικτυονίας Ελληνισμού», με το ποίημα «Δαδοῦχος τῆς ἱστορίας τοῦ φωτός».

Ποιήματά μου επίσης έχουν μελοποιηθεί από την εξαίρετο  μουσικό κ. Μαρία Στούπη και έχουν αποδοθεί από την μεσόφωνο κ. Ιφιγένεια Κοβάνη, με συνοδεία αρχαιοελληνικών οργάνων από τον μουσικό κ. Παναγιώτη Στέφο. Εδώ και χρόνια υπάρχει στο συρτάρι μου μια τριλογία με θέμα μελέτης και έρευνας, την «παμμήτειρα θήλεια ἀρχή», η έκδοση της  οποίας υπερβαίνει τις οικονομικές μου δυνατότητες.

Εκτός της συμμετοχής μου στην ΕΕΛ, συμμετέχω και στα πολιτιστικά δρώμενα της Λευκάδος και της Ελευσίνος, όπως π.χ. ιδρύοντας το 2001 τον πολιτιστικό σύλλογο «Κέντρο Ἐλευσινιακῶν Μελετῶν, ἡ  Δάειρα», όπου μεταξύ άλλων καθιέρωσα ανά τετραετία  και τον «Συμβολικό  Ἱερό  Ἄροτο τοῦ Ραρίου Πεδίου», με δρὠμενα αρώσεως-σποράς σίτου και ημερίδες λόγου στην Ελευσίνα.  Όπου μου ζητηθεί συνδράμω με ομιλίες, κριτικές, άρθρα κ.λ.π.

2. –  Κυρία Κόκλα,
Απ’ όσο γνωρίζουμε τίποτε άλλο δεν έχετε στο νου σας «πάρεξ ελευθερία και γλώσσα», όπως σημείωσε ο Σολωμός. Είναι γνωστοί οι πολύχρονοι αγώνες σας να κρατηθεί η ελληνική γλώσσα αμόλυντη από παρεμβάσεις. Ωστόσο, νομοθετικά (άρθρο 2 παρ. 2 ν. 309/76), σε συνδυασμό με το άρθρο 2 ν. 1228/82, καθιερώθη ή μάλλον επεβλήθη η νεοελληνική γλώσσα και στο μονοτονικό σύστημα. Πού βρισκόμαστε σήμερα;

Απ. Αγαπητέ συνάδελφε, όπως και εσύ άριστα γνωρίζεις ο λόγος ο ελληνικός ήταν και είναι το πρωτεύον στοιχείο του πνευματικού πολιτισμικού «γίγνεσθαι» των  ανθρώπων. Ο  συλλαβικός  ανασασμός της  κάθε λέξης  ελληνίδας φωνής  καθιστά  τον όποιον  κοινωνόν,  συμμέτοχο  της  ανεκτίμητης σοφίας  και αρετής της.  Όσο ευρέως κοινωνείται  η Μητέρα γλώσσα των υψίστων πνευματικών λειτουργιών, τόσο περισσότερο ωφελείται η ανθρώπινη σκέψη και διανόηση.

Η τέλεια πνευματική άσκηση δεν είναι παρά η σωστή διδαχή και εκμάθησή της, ενώ αντιθέτως το επιζήμιο στην απαξίωση και στον εκφυλισμό της, από τους κατά καιρούς «α-σθενούντες» ημιμαθείς καιροσκόπους, είναι ότι όχι μόνο βλάπτονται και απομακρύνονται οι ίδιοι από το μεγαλείο της καθάριας ψυχής και του δυνατού λογισμού, αλλά βλάπτουν συγχρόνως και την αγαστή συλλειτουργία των συμπολιτών τους… Και όταν το πλήθος των α-νοήτων (των εκτός νοήσεως ευρισκομένων), βρίσκεται απαίδευτο και αναρίθμητο, τότε τάχιστα επέρχεται ο σκοταδισμός της «αμαθείας και της μανίας», αφήνοντας στείρα την μικρονοϊκή και ως εκ τούτου μικρόψυχη …νέα εποχή.

Η υπεραπλούστευση της διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας των παιδιών μας συνεπάγεται και την υπεραπλούστευση των νοητικών τους εγκεφαλικών διεργασιών, με ανεπανόρθωτα αποτελέσματα στον λογισμό τους. Η γλωσσική έκφραση αντανακλά την σκέψη και αντιστρόφως, γιατί «διάνοια καί γλῶσσα ταὐτόν». Ο απώτερος στόχος κάθε ολοκληρωτικού  καθεστώτος, είναι η υποταγή της πλειοψηφίας των πολιτών στην χειραγωγήσιμη  ημιμάθεια, μέσω της συστηματικής ελλιπούς στέρησης της αληθινής γνώσης και της ζωτικής γλωσσικής της έκφρασης. Η παιδεία εκτρέπεται σε εκπαίδευση και η δημιουργική ελευθερία νόησης και έκφρασης γίνεται στείρα και ελεγχόμενη. Το τραγικό είναι ότι η «υποδούλωση» και η «ηλιθιοποίηση» συντελείται χάριν δήθεν του … «λαϊκού» συμφέροντος.

Κάπου εκεί λοιπόν βρισκόμαστε σήμερα, να οδηγείται  η πλειονότητα, να ψελλίζει  λέξεις ανάγκης και όχι διανοημάτων…  Και υπεύθυνοι βεβαίως δεν είναι μόνο οι συστηματικά υποκινούμενοι δολιοφθορείς της γλώσσας μας πολιτικοί με τις επανωτές νομοθετικές τους παρεμβάσεις , αλλά και οι σιωπηρά αδιαφορούντες,  οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπερασπιστές της  Πανεπιστημιακοί και λογοτέχνες. Η ολόπλευρη κι ανεμπόδιστη γνώση της μητρικής μας γλώσσας, είναι κληρονομιά και θησαυρός ανεκτίμητος κι είναι αναφαίρετο δικαίωμα σε κάθε Έλληνα και σε κάθε Ελληνίδα, να μετέχει της κοινωνίας της προγονικής πνευματικής περιουσίας, η οποία αποτελεί αποδεδειγμένα και την εκλεκτότερη πηγή παιδείας σύμπασας της ανθρωπότητας.

3. –  Κυρία Κόκλα,
Έλκετε την καταγωγή σας από την όμορφη Λευκάδα, την οποία βέβαια και υπεραγαπάτε. Η Λευκάδα γέννησε και ανέδειξε μεγάλους λογοτέχνες και λογίους. Και μόνον ο Βαλαωρίτης και ο Σικελιανός θα υπεραρκούσαν. Εκεί δίδαξε και ο Αθανάσιος Ψαλίδας και η πατρίδα σας σεμνύνεται ότι φυλάσσει τα οστά του. Συμβαίνουν όλα αυτά, γιατί  το νησί έχει την σφραγίδα της θείας δωρεάς ή από λόγους συναντήσεως και τομής ιστορικών, πολιτισμικών και άλλων πορειών της περιοχής;

Απ. Το νησί «των ποιητών και των θρύλων», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, αποτελεί την μικρογραφία της Ελλάδος. Οι απανωτοί εποικισμοί,  η «φωλιά του αρματωλού» κατά τον Λευκάδιο βάρδο ηπειρωτικής καταγωγής Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις δύσκολες στιγμές του έθνους μας. Πολλοί λίγοι γνωρίζουν π.χ. ότι ο πρώτος όρκος  «υπέρ της ανεξαρτησίας του ελληνικού έθνους»  κατά την παλιγγενεσία του 1821, δόθηκε στις 7-7-1807 στο εκκλησάκι του Παντοκράτορος στου Μαγεμένου στην Νικιάνα, από τον εμπνευσμένο Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, «επίτροπο της Κυβερνήσεως» της «Επτανήσου Πολιτείας» τότε, μαζί με 400 κλεφταρματωλούς μεταξύ  των οποίων σώμα εθελοντών Σουλιωτών, ο Κίτσος και Νότης Μπότσαρης,  ο Φώτος Τζαβέλας, ο Νάστος και Τζίμας Ζέρβας, ο Κατσαντώνης , ο Αναγνωσταράς, ο Σκυλοδήμος, ο  Περραιβός, ο Μητροπολίτης Άρτας Ιγνάτιος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και λοιποί ήρωες. Δυστυχώς λόγοι προδοσίας καθυστέρησαν την επανάσταση κατά δεκατέσσερα έτη αργότερα, αλλά και πάλι ο όρκος δόθηκε αυτή την φορά στην πόλη της Λευκάδος, στο εκκλησάκι της Παναγίας των Βλαχερνών. Κρήτες, Χιώτες, Ηπειρώτες, Μικρασιάτες, Κωνσταντινουπολίτες προγενέστερα, άποικοι της Κορίνθου, της Μεγάλης Ελλάδος και της Σικελίας παλαιότερα,  αποτελούν το διάσπαρτο μωσαϊκό μπόλιασμα της ελληνικής μνήμης  και συνείδησης  στην  μικρή μου γενέτειρα, η οποία αποτελεί  αγλάϊσμα της Φύσης και της Ιστορίας από τους Ομηρικούς χρόνους ακόμη.

4. –  Κυρία Κόκλα,
Είναι αυτόδηλο ότι ολόκληρος ο λαός μας, ακόμη και το πνευματικό του κομμάτι που ασχολείται με τη λογοτεχνία, έχει ποτισθεί με νέες ιδέες, εξωελληνικές. Νέες τεχνοτροπίες λογοτεχνικές επικρατούν κ’ επιβάλλονται. Οι ρυθμοί και “οι σχολές”, έρχονται και παρέρχονται. Υπάρχουν ιδέες που εξελίσσονται, λαμπυρίζουν, μετεωρίζονται, πυραμιδώνονται, κατακρημνίζονται και στο τέλος πεθαίνουν. Εσείς πώς βλέπετε τα πράγματα να εξελίσσονται στις επόμενες δεκαετίες;

Απ. Έτσι όπως ακριβώς το λέτε, έρχονται και παρέρχονται τα κακέκτυπα των  άκαιρων μιμητισμών ξένων προτύπων, αφήνοντας άδειες καρδιές και συνειδήσεις, καθυστερώντας όμως  χρονικά την πορεία προς  το φως της ανάδειξης του πανανθρώπινου ελληνικού πολιτισμού επί της γης.  Το ποθούμενον της ευδαιμονίας του πανανθρώπινου ελληνικού πολιτισμού, δεν εδράζεται ούτε στην υλική τροφή, ούτε στον πλουτισμό, αλλά έδρα έχει μόνο  την  ψυχή. Η επαναφορά της «ποιητικής» μέθεξης, της φιλοσοφίας και εν γένει της αειφόρου πνευματικής  ελληνικής λειτουργίας, είναι ζωτική και επιτακτική ανάγκη, για να ημερέψει η ψυχή και να αποκτήσει δύναμη ο λογισμός όλων των βροτών θνητών της γης. Ο μοντερνισμός και ο …μεταμοντερνισμός  (τί όρος κι αυτός!) της ασάφειας και της σύγχυσης, της βαθιά πονεμένης ψυχής του «ομφαλοσκοπισμού», μπορούν άριστα να λειτουργούν  ως υποδείγματα στα πλαίσια του ψυχογραφήματος, αλλά όχι όμως ως καλλιτεχνία στην όποια μορφή της…

5. –  Κυρία Κόκλα,
Είναι κοινός τόπος ότι οι αληθινοί λογοτέχνες και οι άλλοι πνευματικοί άνθρωποι έχουν χρέος βαρύ απέναντι όλου του τόπου, να ενωθούν και να συγκροτήσουν έναν θεμελιακώς στερρό, ηθικό και πνευματικό πυρήνα, πάνω στον οποίο θα μπορεί να στηριχθεί η αυριανή αναγέννηση του λαού μας. Όλο, όμως, το περιμένουμε “κι όλο αργεί για να ‘ρθει”. Κάποιοι επαναπαύονται στον ακαδημαϊκό βυζαντινισμό και την δύναμη της τηβένου, κάποιοι ψηλαφούν την παραλογοτεχνία “αργυρίου ένεκεν”, άλλοι ψηφοθηρούν για ν’ αποκτήσουν ή να διατηρήσουν διοικητικές θέσεις σε σωματεία κ.ο.κ. Ποια είναι η άποψη της Ιωάννας Κόκλα;

Απ. Οι πεπαιδευμένοι άνθρωποι, επιστήμονες και λογοτέχνες, ως άσβεστοι φωτοδότες της αληθινής  παιδείας και κάθαρσης, οφείλουν  να συμπράττουν  και να παραδειγματίζουν με το ήθος τους, την ακεραιότητά τους  και την θαρραλέα  στάση τους  στην όποια μορφή υποτακτικής  υποβάθμισης  και αλλοτρίωσης της κοινωνικής  λειτουργίας.  Βεβαίως σήμερα, όπου ύπουλα και μεθοδικά καταλύονται  οι αξίες,  οι παραδόσεις μας  και – το χείριστον όλων – ο λόγος ο ελληνικός, οι  πνευματικοί δημιουργοί εντέχνως κομματι(α)σμένοι, αρκούνται ως φαίνεται στο  ανέξοδο… «χρησμοδείν».  Η περιπόθητος αναγέννηση δεν έχει επέλθει ακόμη και τα σκοτάδια του καιροσκοπισμού, της φιλοχρηματίας και της  ανοησίας υπερκαλύπτουν τους ελάχιστους πνευματικούς δημιουργούς, της άνευ φειδούς κοινωνικής προσφοράς.

6. –  Κυρία Κόκλα,
Μπορεί και πρέπει η λογοτεχνία να υπηρετεί συγκεκριμένες κομματικές και πολιτικές ιδέες; Κάποιοι χαρακτηρίζουν ως αντιδραστικούς τους λογοτέχνες που αρνούνται να στρατευτούν σε τέτοιες γραμμές. Βέβαια, είναι άλλο πράγμα η στράτευση σε πανανθρώπινες αξίες, όπως ο ουμανισμός, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η ανεξαρτησία κλπ.

Απ. Το κομμάτιασμα επιβλήθηκε και επιβάλλεται για να καταστήσει ελεγχόμενους και ως  εκ τούτου ακίνδυνους  τους έχοντες «πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους». Οι έννοιες των συμπαντικών ελληνικών λέξεων παραποιούνται και γίνονται συνθήματα προπαγάνδας και επιβολής … Οι άλλοτε ενεργοί πολίτες γίνονται πλέον  πανεύκολα υπήκοοι πελάτες και δούλοι θεού, «γιατί χωρίς αμφιβολία στα μεταγενέστερα χρόνια (από την εποχή του Πινδάρου), έχει συμβεί αυτό που δυστυχώς συμβαίνει σ’ ένα ορισμένο αριθμό γενεών μητέρων, που δεν εγαλούχησαν οι ίδιες τα παιδιά τους, να εξαφανίζωνται από την ψυχή και των σκεπτομένων ακόμα ανθρώπων, οι ιδιότητες εκείνες, χάρις στις οποίες μπορεί να συλληφθούνε οι μεγάλες Έννοιες στην πηγή τους». Λόγια του  μύστη  ποιητή  Άγγελου Σικελιανού, και συνεχίζει  επ΄ αυτού: «Χρειάζεται να προηγηθεί  γι’ αυτό μια κάθαρση πνευματική, από τ’ αναρίθμητα διανοητικά και αισθητικά παράσιτα, οπού μεταγενέστεροι καιροί εκολλήσανε στο νού μας, όπως τα κοχύλια που κολλάνε σε καράβι από καιρό αραγμένο σε λιμάνι, εμποδίζοντας την πρόοδο της ψυχής στην φυσική άνοδό της, στην αληθινά εποπτειακήν εκ μέρους της επίγνωση του κόσμου…»

7. –  Κυρία Κόκλα,
Κάθε Έθνος προγραμματίζει τους στόχους, που πρέπει να επιτύχει μακροπρόθεσμα. Ίσως και για 1000 χρόνια. Οι Εβραίοι έγιναν κράτος μετά από 2700 χρόνια. Εμείς οι Έλληνες, πιστεύετε ότι έχουμε σχεδιάσει το μέλλον μας έστω για τα επόμενα 100 χρόνια, οπότε η άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής θα είναι εύκολη ή δεν συμβαίνει αυτό; Και τότε τι δέον γενέσθαι;

Απ. «Ἀεί παῖδες ἐστέ», μας χαρακτηρίζουν παλαιόθεν  «παῖδες», και οι «παῖδες» άνευ φαυλότητος και κακίας ονειρεύονται  το εκάστοτε «Ἀπολλώνειον  ἐσαεί  παρόν» τους, πλημμυρισμένο με το φώς της γνώσης στην απάνεμη θαλπωρή της μάνας φύσης θεάς, να πλάθουν και να μεταπλάθουν το θεϊκό τους ομοίωμα… Γι αυτό και ο Έγελος μας είπε την φράση: «Η Ελλάς είναι το έαρ και η αιωνία νεότης της ανθρωπότητος». Εμείς οι Έλληνες λοιπόν θα πρέπει να αφεθούμε ελεύθεροι για  να δημιουργούμε επιστήμες, τέχνες, φιλοσοφία, μαθηματικά, θέατρο, ποίηση, αρχιτεκτονική,  για να ξανακτίσουμε εξ αρχής πόλεις, με πεπαιδευμένους πολίτες και πολιτισμό…

8. –  Κυρία Κόκλα,
Είστε παλαιό και επίλεκτο μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ), πρώην μέλος της Επιτροπής Κρίσεως Νέων Μελών. Πώς βλέπετε την πορεία της Εταιρίας αυτής υπό τα σημερινά δεδομένα;

Απ. Στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών βρίσκομαι από το 1986 και για κάποιο χρονικό διάστημα και με την ιδιότητα της εκπαιδευτικού, πάλεψα από τον χώρο της ΕΕΛ ενάντια στον ακρωτηριασμό της ελληνικής γλώσσας, με πενιχρά αποτελέσματα. Η Γλώσσα μας είναι μία, ενιαία, πολύμορφη, πολυδιαλεκτική. Δεν υπάρχουν «αρχαία» και «νέα» Ελληνικά. Με λίγους και εκλεκτούς συναδέλφους  πραγματοποιήσαμε Συνέδριο για την Οικουμενικότητα του λόγου του Ελληνικού, το έτος 2012, και δυστυχώς τα πρακτικά δεν έχουν ακόμα τυπωθεί … Η πορεία της ΕΕΛ οφείλει να είναι συνυφασμένη με την όποια πνευματική (όχι …απνευμάτιστη) πορεία των μελών της. Μου προείπατε την ρήση του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού «δεν έχω τίποτα άλλο στο νού μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα», κι αν αυτό δεν γίνει το σύνθημα για τον καθένα μας  ξεχωριστά,  το μέλλον της θα μετεωρίζεται σε αλλότριες διαθέσεις ξέχωρες από την ελευθερία και την γλώσσα…

9. –  Κυρία Κόκλα,
Ο μεγάλος τραγωδός Αισχύλος είπε ότι όλοι οι συγγραφείς μετά τον Όμηρο μαζεύουν ψίχουλα απ’ το τραπέζι του. Ο Τζέφερσον είπε ότι μας φτάνει να ζούμε με τον Όμηρο και τον Βιργίλιο ή μάλλον μόνον με τον Όμηρο. Ταυτίζεται η Ιωάννα Κόκλα με αυτά που αναφέρονται  στον μεγάλο παππού μας ή διαφοροποιείται;

Απ. Ο Ποιητής Όμηρος «ἀληθῶς τήν Ἑλλάδα πεπαίδευκε» και ποιός μπορεί να αμφισβητήσει την τροφοδότρα Ομηρική ρίζα της Συλλογικής Προγονικής Μνήμης και Συνείδησης; Εκτός όμως από την ρίζα έχουμε και τους βλαστάνοντες κλώνους  και τις  αειθαλείς φυλλωσιές, στο «εἰνοσίφυλλον,  ἀρριπρεπές» δρυοδάσος  του πολιτισμού και της ιστορίας μας. Και όσο θα κοινωνείται η φαεσφόρος  ελληνίδα φωνή,  «ἡ ἔχουσα συγγενεῖς φοράς μέ τήν ἐν ἡμῖν ψυχῆς ἁρμονίαν», ο διαχρονικός  Έλλην « Εὔμολπος  Μουσαῖος Ὅμηρος», θα συγγενεύει με τον ανώνυμο ποιητή των δημοτικών μας τραγουδιών.  Αν τα πάντα χαθούν από την γή και διασωθεί ένας Ομηρικός στίχος, ο πολιτισμός ξαναπλάθεται εξ αρχής, με τον ηχορυθμικό ανασασμό της αρχέγονης  συλλαβικής δομής, της αλήθειας του «ἐτύμου» της ρίζας μάνας  ελληνίδας φωνής …

10. –  Κυρία Κόκλα,
Οι παλαιοί λογοτέχνες ζητούσαν επίμονα τη λέξη ή τη φράση, που ήταν αναγκαία στο ποίημά τους. Ο Ελύτης την 3η πρωϊνή ώρα τηλεφώνησε σε φίλη λογοτέχνιδα, που δεν ζει πια, και της είπε ότι επί ώρες αναζητούσε μια λέξη. Ο Μάρκος Αυγέρης ζητούσε ”τη λέξη”, που θα γκρέμιζε τα τείχη της Ιεριχούς. Οι σύγχρονοι λογοτέχνες μάχονται για τη λέξη ή τη φράση στο έργο τους ή τα πράγματα εξελίσσονται σαν το αμμώδες κύμα;

Απ. Η λέξη για τον ποιητή-δημιουργό είναι ό,τι ιερότερο υπάρχει. Είναι το δομικό κύτταρο της δημιουργίας του, με το οποίο πλάθεται  και αναπλάθεται  το πολιτισμικό γίγνεσθαι της κοινωνίας που τον περιβάλλει. Οι λογοτέχνες γενικότερα, σύγχρονοι και μη, για να στερεοθεμελιώσουν το πνευματικό  τους οικοδόμημα, οφείλουν τον απέραντο σεβασμό στην λέξη και γενικότερα στον μουσικοποιητικό πάλλοντα ανασασμό της συλλαβής, του λόγου του ελληνικού. Γιατί ο λόγος-έρως ο ποιητικός της ελληνίδας φωνής, είναι ο μέγας διασυμπαντικός λιθοξόος, ο οποίος πάνσοφα σμιλεύει στον χρόνο το άγαλμα της επίγειας πνοής μας…

11. –  Κυρία Κόκλα,
Το περιοδικό «Αντιστροφές» σας ευχαριστεί για την συνέντευξη αυτή, που με καλοσύνη παραχωρήσατε. Μπορείτε να συμπληρώσετε ό,τι θέλετε.

Απ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ  εκ μέρους μου και είθε η ανόθευτη των Ελλήνων Ιερά Οδός, να αφήσει μακριά ξοπίσω της, της  λήθης  και της ασχήμιας τον βίαιο ξεριζωμό…

Πηγή: www.mcnews.gr

Προηγούμενο άρθροΣυνεργασία ΠΙΝ – ΕΕΤΑΑ για τους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς
Επόμενο άρθροΣωτήρης Σκιαδαρέσης στον Prisma 91,6: Εμείς ξοδέψαμε λιγότερα για την προβολή του νησιού