Για 4η συνεχόμενη χρονιά αναβίωσε το παραδοσιακό λευκαδίτικο (της χώρας) παιχνίδι “αμπαλί” από το Σύλλογο Λευκαδίων Ηλιούπολης και Γύρω Δήμων “Η Φανερωμένη”.
Ο χώρος του γηπέδου ήταν έτοιμος από νωρίς και οι μπάλες στη θέση τους περίμεναν τους παίκτες. Στο παιχνίδι πήραν μέρος παίκτες κάθε ηλικίας, άντρες και γυναίκες. Πολλοί επίσης ήταν και οι θεατές του παιχνιδιού, που απόλαυσαν τη φιλοξενία του συλλόγου, που είχε φροντίσει και για τα νόστιμα εδέσματα που προσφέρθηκαν.
Στον εσωτερικό χώρο του συλλόγου παρουσιάστηκε και παράσταση Καραγκιόζη από το “Θέατρο Σκιών” ενός μικρού αγοριού του Λεωνίδα, που διασκέδασε με τις περιπέτειες του αγαπημένου ήρωα τους μικρούς επισκέπτες του συλλόγου και καταχειροκροτήθηκε.
Οι εκδηλώσεις του συλλόγου αποτελούν αγαπημένη συνήθεια για τους Λευκαδίτες της Αττικής και πάντα η συμμετοχή του κόσμου είναι μεγάλη.
Λίγα λόγια για το αμπαλί
Στα χρόνια της Ενετοκρατίας, εμφανίζεται το παιχνίδι για πρώτη φορά στη Λευκάδα, μέχρι και το 1978 που ήταν η τελευταία χρονιά που παίχτηκε στο νησί. Το παιχνίδι ήταν καθαρά αντρικό.
Ένα ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο (μήκους 38 μέτρων και πλάτους 8-9 μέτρων), υπήρχε στη θέση Πάλλας στις αρχές του κάμπου της Λευκάδας, ενώ δίπλα του ένα καφενείο πρόσφερε το απαραίτητο για τους παίκτες δροσερό νερό από το πηγάδι του.
Ξύλινες μπάλες (ροτέλες) 2-3 κιλών η κάθε μια, με διάφορες ονομασίες όπως “Ρουμάνα”, “Ροδέλα”, “Στραβή” κλπ … στα χέρια των έμπειρων παικτών, έφευγαν με δεξιοτεχνία και δύναμη να συναντήσουν το “αμπαλί”, μια πιο ελαφριά μπάλα που ρίχνονταν πρώτη, στο γήπεδο σε μεγάλη απόσταση από τους παίκτες. Κέρδιζε πόντο κάθε φορά, η ομάδα που μια από τις μπάλες της έπεφτε πιο κοντά στο αμπαλί.
Χρειαζόταν ιδιαίτερη δεξιοτεχνία για το ρίξιμο της μπάλας και το βραβείο των νικητών ήταν συνήθως ένα κέρασμα με σουμάδα και παξιμάδι ή γλυκό του κουταλιού. Ήταν αγαπημένο παιχνίδι και συνήθεια των παλιών “μπρανέλων”, που έβγαζαν πάθος και ένταση σε κάθε αγώνα.
Κείμενο – Φωτογραφίες: Χρυσούλα Σκλαβενίτη
