Σήμερα θα σταθώ στη μνήμη ενός σημαντικού Λευκαδίτη, του Βούλη Βρεττού που έφυγε για πάντα στις 24/10/2001. Η Λευκάδα τον αποχαιρέτησε με βροχή, με τον τυπικό χειμωνιάτικο μελαγχολικό καιρό της. Οι φίλοι του επαιξαν-οπως ο ίδιος είχε ζητήσει-πάνω απο την τελευταία του κατοικία το ‘΄βαλς του αποχαιρετισμού” που τόσο του άρεσε.
Ήταν σημαιοφόρος της παλιάς Λευκάδας. Με τεράστια προσφορά. Ο Βούλης πλημμύριζε από από κέφι. Από ζωή. Και ήταν αναμφίβολα ένα μεγάλο ταλέντο σατυρικού συγγραφέα. Αξεπέραστος στις εμφανίσεις του (αλλά και στον οργάνωση) στο φεστιβάλ και στις παρλάτες του τις απόκριες. Για μένα που τον έζησα (αν και μικρότερος) ήταν ενα μυθικό πρόσωπο πόυ σημάδεψε την εποχή των παιδικών μου χρόνων. Με τις μεταμφιέσεις του, τις παρλάτες του, τα
δημοσιογραφικά του κείμενα αλλά και την μοναδική προσφορά του στα τοπικά σωματεία.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα στον Βούλη Βρεττό στο ιστολόγιο του Ηλία Γεωργάκη κάνοντας κλικ ΕΔΩ