Γράφει ο Μιχάλης Μακρόπουλος.
Ο αέρας αύγουστος του Κώστα Κουτσουρέλη, ανακουφιστικά ομοιοκατάληκτος, κυλά σαν μουσική, φτιαγμένος από 33 δεκαεξάστιχα μέρη, πέντε τρίστιχα κι ένας καταληκτικός στίχος το καθένα, δεμένα μεταξύ τους μ’ εικόνες που ο ποιητής αφήνει και πιάνει ξανά, μ’ άλλον κάθε φορά τρόπο, συμπληρώνοντάς τες. Διόλου μοντέρνα μα απόλυτα σύγχρονη, η ποίηση του Κώστα Κουτσουρέλη μιλά επιτακτικά για την Ελλάδα του εδώ και του τώρα (Από τις στρόφιγγες του μπαρ στάζουν ειδήσεις: / Ευρώπη. Τρίτη Χιλιετία. Ελλάς. / Μιας αγνοούμενης ζωής ανταποκρίσεις) δίχως ψευδαισθήσεις (Σκόνη του Αυγούστου. Η βροχή διστάζει, / όπως στα δόντια του καλού εκφωνητή / σκοντάφτει αιφνίδια μια είδηση κακή / κι αυτός, φιλάνθρωπος, προτού την πει κομπιάζει. / Κι ας ξέρουμε όλοι πόσο ανίκητη, ραγδαία / μας συνεπαίρνει η είδηση η μοιραία).
Οι εικόνες του αέρα αυγούστου, πάντα ολοκάθαρες κι ανεξαιρέτως απροσδόκητες, ούτε λυρικές ούτε κυνικές, αποτυπώνουν μ’ ειλικρίνεια το τοπίο της νέας Ελλάδας και δίνουν μιαν εξήγηση πέρα απ’ την επιφάνεια κάθε προφανούς εξήγησης, πλέκοντας με το κρυφό συνταίριασμα της ποίησής τους τον ήλιο (…ξεχασμένος συγγενής, / κρεμιέται κίτρινος ψηλά απ’ την παραλία / σαν λάμπα θυέλλης ή φιγούρα του ταρώ), τη θάλασσα (Εμπρός μου η θάλασσα: κατοπτρική· / χαμογελάει χωρίς καμμιά ρυτίδα, / Απ’ τις ακτές της Κρήτης ως την Αττική / μια επικράτεια αδρανής κι ακύμαντη. / Σαν τη ζωή των πρωτοπλάστων στην Εδέμ / κάτω από των αγγέλων τα ερουρέμ / και τ’ Ουρανού τη γαλανή φροντίδα. / Λεία ζωή· στιλπνή όσο το γυαλί· ασήμαντη / όσο η θάλασσα που έχει στερηθεί / ως και το τελευταίο της κύμα), την πόλη –πάγκοι, βελόνες, σάρκες, πειρασμοί–, ασφυχτική, τυλιγμένη στη ζέστη του Αυγούστου όπου Σειρήνες από μια απόσταση ακαθόριστη αντηχούν. Όχι του Ομήρου ωστόσο· εκείνες γνώριζαν πάντα ειρηνικά να δελεάζουν τον κίνδυνο επωάζοντας· ύπουλα, να μεθούν. Αυτές εδώ, οι κοινές, απλώς κραυγάζουν…, και τη νεοελληνική τραγικωμωδία (Τηλεργολάβοι, κωμωδοί, πολιτευτές, / άστρα απλανή και πλανερές Ατθίδες / των στούντιο και των στρας, διαφημιστές / και οι δημοσκόποι απ’ τις εφημερίδες. / Οι πρωτοπόροι της στιγμής, οι σθεναροί ουραγοί, / οι αναμάρτητοι, του αιώνα οι καρχαρίες, / όσοι του Λόγου του Ορθού η πηγή / κι όσοι κηρύττουν στων οκτώ τις ενορίες).
Σε μια χώρα με ποιητική παράδοση πλατιά και βαθιά τόσο όσο είναι πλατιά και βαθιά η γλώσσα της, ο αέρας αύγουστος του Κώστα Κουτσουρέλη αποτελεί λαμπρή στιγμή.
(αέρας αύγουστος, Κώστας Κουτσουρέλης, Περισπωμένη, 2012)
*Ο Μιχάλης Μακρόπουλος είναι συγγραφέας και μεταφραστής λογοτεχνίας.
