Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Αφορμή για τη σύνταξη του σημερινού μου πονήματος, αγαπητοί μου αναγνώστες, στάθηκαν δύο χαρακτηριστικά τοπικά γεγονότα – ειδήσεις, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας στη Λευκάδα, και που όπως ήταν φυσικό, μονοπώλησαν την επικαιρότητα στο νησί! Τα δύο αυτά σημαντικά γεγονότα – ειδήσεις, που αφορούν δύο οξύτατα προβλήματα, που αντιμετωπίζει το νησί εδώ και πολλά χρόνια τώρα, αποδίδουν ανάγλυφα, το πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι τη Λευκάδα και την προοπτική της! Και πηγαίνω κατευθείαν στο θέμα. Πρώτα με τα σκουπίδια, και την τελευταία δυναμική – αγωνιστική παρέμβαση της μαθητιώσας νεολαίας, προς τις τοπικές αρχές του νησιού και όχι μόνο! Και κατά δεύτερο, με την οδυνηρή για το νησί απόφαση της κεντρικής εξουσίας και συγκεκριμένα του Υπουργείου Παιδείας, να μείνει η Λευκάδα, το μόνο νησί απ’ την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, χωρίς σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης!
Η αλήθεια, λοιπόν, στις δύο αυτές σημαντικές για τη Λευκάδα και τους κατοίκους της ειδήσεις, είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά, όσο και οι απόψεις που ακούστηκαν από τις εμπλεκόμενες για τα δύο αυτά θέματα, πλευρές! Δύο διαφορετικοί κόσμοι …, λοιπόν, απέναντι σε δύο οξύτατα προβλήματα της Λευκάδας, σύμφωνα και με τον τίτλο του ανωτέρω σημειώματος. Κι εξηγούμαι αμέσως.
Πάμε λοιπόν, εκλεκτοί μου αναγνώστες, να φωτίσουμε τις γνωστές και αθέατες πλευρές της πρώτης είδησης, για σήμερα, που αφορά τα σκουπίδια στη Λευκάδα. Αφορμή, υπήρξε το μαζικό κι έντονο σε παλμό συλλαλητήριο – πορεία της μαθητιώσας νεολαίας του νησιού στο κέντρο (παζάρι) της πόλης και περιμετρικά αυτού. Με κατάληξη, στο δημαρχείο κι επίδοση υπομνήματος προς τον αντιδήμαρχο (αναπληρωτή του δημάρχου) κ. Ιωάννη Λιβιτσάνο. Με μια μαθητιώσα νεολαία, που ένωσε τις φωνές της, ύψωσε το ανάστημά της και καταδίκασε απερίφραστα με την καθολική της παρουσία, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των αρχόντων του νησιού κατά πρώτο λόγο, και της κεντρικής εξουσίας κατά δεύτερο!
Σύσσωμη, λοιπόν, η μαθητιώσα νεολαία, είδε πως «δεν πάει άλλο» και πήρε την υπόθεση των σκουπιδιών και της χωματερής στα χέρια της! Ποιος θα το φαντάζονταν, ότι η μαθητιώσα νεολαία της Λευκάδας θα ξεσηκωθεί, όχι για τα σχολικά – μαθητικά προβλήματα της, αλλά για τα σκουπίδια και τη χωματερή που βρίσκεται δίπλα της! Εκεί, που μαθαίνουν γράμματα και περνάνε τις περισσότερες ώρες απ’ τη μέρα τους! Απαντάω, κανένας! Με την υπόλοιπη Λευκάδα, όμως, να είναι απούσα! Υποτονική κι ανήμπορη, όπως πάντα, να παρακολουθήσει τα γεγονότα! Αλήθεια, που είναι οι φορείς του νησιού, οι επαγγελματίες, τα περιώνυμα, φιλόδοξα και πολυποίκιλα σωματεία και σύλλογοι; Που είναι οι πνευματικοί ταγοί του τόπου, ντόπιοι και εξωγχώριοι; Που είναι όλοι αυτοί, που για ψύλλου πήδημα και χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος, μας γνωστοποιούν, κάθε λίγο και λιγάκι, τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους; Κάποιοι, μάλιστα, με αφορμή την πρωτοβουλία των παιδιών βρήκαν την ευκαιρία να φανούν, και να υπενθυμίσουν στον κόσμο, ότι είναι εδώ! Και κάποιοι άλλοι, να στέκονται ακόμα και τώρα, στο και πέντε, απλοί παρατηρητές των εξελίξεων! Με τον Δήμαρχο, να υπόσχεται στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς, στον αγιασμό με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, πως «θα προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα των σκουπιδιών και της χωματερής που βρίσκεται δίπλα από τα σχολεία, τον πρώτο χρόνο της θητείας του!» Βαρύγδουπες δηλώσεις κι ανώφελα λόγια, που έχουν κατά καιρούς ακουστεί κι ακούγονται, από διάφορα επίσημα και μη πρόσωπα και χείλη! Δυστυχώς, όμως, το πρόβλημα των σκουπιδιών παραμένει πρόβλημα! Κι αποτελεί, «όνειδος» για τη Λευκάδα!
Με μια τοπική κοινωνία απογοητευμένη, τσακισμένη, φοβισμένη, ανίσχυρη ν’ αντιδράσει, ανήμπορη να σηκώσει κεφάλι και ν’ απαιτήσει! Με μια τοπική άρχουσα τάξη, εδώ και πολλά χρόνια, να δείχνει σημάδια ομφαλοσκόπησης, κόπωσης, αποσύνθεσης κι ανίκανη ν’ αντιδράσει και να διεκδικήσει! Όχι μόνο αυτά που πρέπει να έχει, αλλά τελικά, να χάνει κι αυτά που της ανήκουν!
Απεναντίας, η μαθητιώσα νεολαία, αποφάσισε να μη μείνει βουβή και απράγμων. Αποφάσισε, πως τώρα ήρθε η δική της ώρα! Από δω και πέρα, ο δρόμος των εξελίξεων, άρα και των λύσεων, έχει την υπογραφή της νεολαίας του νησιού! Αυτή αναδεικνύει τα κακώς κείμενα της τοπικής κοινωνίας, κι αυτή η ίδια είναι, που θα την ξελασπώσει! Από δω και πέρα, αρχίζει αυτή η ανένδοτη αλληλουχία γεγονότων, που βάζει τη νεολαία της Λευκάδας να γράψει τη δική της ιστορία! Από δω και πέρα, με μπροστάρηδες τους νέους και τις νέες του νησιού και συνοδοιπόρους όλους και όλες, όλοι μας, όσοι τέλος πάντων, θέλουμε και μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, έχουμε ένα και μόνο σκοπό: «Ν’ αλλάξουμε τις ζωές μας!». Δεν υπάρχουν, αγαπητοί μου αναγνώστες, έτοιμες συνταγές, ούτε κι έτοιμες λύσεις! Υπάρχει, μόνο η φαντασία, η διάθεση, η τόλμη και η αποφασιστικότητα ν’ αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο και δικαιότερο! Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και φυσικά, δεν πρέπει να υπάρχουν και διαφορετικοί δρόμοι. Ο δρόμος είναι ένας και κοινός για όλους μας, αν θέλουμε να πάμε μπροστά τη Λευκάδα μας! Ο δρόμος, που μας έδειξε η μαθητιώσα νεολαία του νησιού, δεν έχει κομματικές ταυτότητες και γραμμές, πετάμε στη χωματερή ό, τι μας εμποδίζει και δεν μας κάνει δυνατούς κι αποφασιστικούς, σκεφτόμαστε ανοιχτά και λεύτερα και λειτουργούμε συλλογικά κι αλληλέγγυα!
Αφήνουμε στην άκρη τα αντικρουόμενα συμφέροντα που είναι το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα σε κάθε κοινωνία … Αφήνουμε στην άκρη αυτά που μας χωρίζουν και ευτυχώς, είναι λιγότερα απ’ αυτά που μας ενώνουν … Δεν καθόμαστε μόνοι στο σπίτι μας … «Αν δεν κουνηθείς, δε θα καταλάβεις τις αλυσίδες» είπε η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Αυτά και άλλα πολλά, είδαν τα παιδιά, οι νέοι και οι νέες. Είδαν την αδράνεια, την απραξία και την ουδετεροποίηση! Και η νεολαία έχει τη δύναμη. Έχει το αγνό συναίσθημα, να πάει κόντρα σε όλους και σε όλα! Ακόμα, να «χαλάσει» σκέψεις κι αποφάσεις αυτών που «πουλάνε» τ’ όνειρά τους! Όσο, λοιπόν, υπάρχει αυτή η νεολαία, μπορούμε να πούμε πως υπάρχει ελπίδα. Γιατί όπως ορθά λέγεται, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία … Απ’ έξω, λοιπόν, ακούγονται τα συνθήματα των παιδιών, των νέων της Λευκάδας, που μας καλούν σ’ έναν όμορφο κι ωραίο αγώνα! Αυτόν, που θα μας αλλάξει τη ζωή! Αυτόν που θα μας κάνει όλους και όλες καλύτερους!
«Αν δεν μαλώσουν δυο καιροί, δεν βρέχει», λέει μια ελληνική παροιμία, κι αν δεν συγκρουστούν δυο διαφορετικοί κόσμοι, δεν γεννιέται το καινούριο και το ελπιδοφόρο, συμπληρώνω εγώ!
Υ.Γ. Σε επόμενο τεύχος, θ’ ασχοληθώ με το μέγιστο θέμα, αυτό, που λέει, με μεγάλα γράμματα μάλιστα, ότι η Λευκάδα, είναι το μόνο απ’ τα Ιόνια Νησιά, που έμεινε χωρίς σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μεγάλες οι ευθύνες, τόσο σε επίπεδο Κεντρικής Διοίκησης, Περιφέρειας, Αντιπεριφέρειας, Δήμου, Βουλευτή, φορέων, αλλά και του πνευματικού κόσμου του νησιού!
πηγή: Τα Νέα της Λευκάδας
