Κείμενο του Παναγιώτη Σκληρού
ΚΑΛΥΤΕΡΑ Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΠΑΡΑ Η ΦΤΩΧΙΑ..
Πάει ο Απόστολος Σάντας, ο ήρωας, πάει κι ο Θανάσης Βέγγος, ο Ελληνας. Εφυγε κι ο Παπάζογλου ο Νίκος, πάει κι ο Ρασούλης.
Κι εμείναμε τόσο φτωχοί, έτσι ξαφνικά σε 15 μέρες, που θάλεγα ότι είναι καλύτερη η χρεοκοπία παρά η φτώχια και η γύμνια του τόπου μας…
« …ΣΤΗ ΓΑΛΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, ΤΡΑΒΗΞΑ ΑΓΡΙΟ ΚΟΥΠΙ..»
Αρκετά ακούστηκαν και ακόμα πιο πολλά θα παιχτούν στην TV για τον Θανάση Βέγγο, μετά το τέλος της ζωής του. Έτσι συμβαίνει εξ άλλου.
Σημείωσα όμως μια έκφρασή του που με καθορίζει και πιθανόν να καθορίζει τον κάθε αγωνιζόμενο Έλληνα της γενιάς μου: « …στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί»..
Γιατί ο Θανάσης Βέγγος που αγαπήσαμε και μας αγάπησε- όλους- υπήρξε η προσωποποίηση του κάθε Έλληνα αυτής της μεταπολεμικής Ελλάδας που με κάθε έντιμο τρόπο αγωνίστηκε να σταθεί όρθιος και να δημιουργήσει .
Αντίο καλέ μας άνθρωπε
Παναγιώτης Σκληρός
