Γράφει ο Κώστας Σκλαβενίτης
Στη δεκαετία του ’70 που πηγαίναμε στο Γυμνάσιο Αρρένων Λευκάδας…η τάξη μου τα περισσότερα χρόνια είχε καθηγητή μαθηματικό το Θανάση Ραυτόπουλο με καταγωγή από το χωριό του Αγίου Πέτρου.
Ήταν ένας πολύ αυστηρός καθηγητής μέσα στη τάξη και ήθελε απόλυτη ησυχία κατά τη διάρκεια του μαθήματος και κυρίως την ώρα της παράδοσης του. Επίσης ήταν παρά πολύ αυστηρός και στη βαθμολογία.
Το βαθμολογικό σύστημα τότε μπορούσε να σε απορρίψει με δύο πρωτεύοντα (Άλγεβρα,Γεωμετρία Φυσική,Χημεία,Αρχαία,Νέα Ελληνικά) και στη καλύτερη περίπτωση σε έστελνε με ένα πρωτεύον για επανεξέταση το Σεπτέμβριο ….χωρίς να εξετάζει το μέσο όρο των άλλων μαθημάτων που μπορούσε να είναι υψηλός.
Έχουν καταγραφεί Πανελλαδικά οι μεγαλύτερες επιτυχίες από μαθητές του… με ποσοστό επιτυχίας που άγγιξε το 100% σε πρακτικό τμήμα της δεκαετίας του ’70.
Το γέλιο βέβαια δεν διαρκούσε πολύ διότι… “το έκοβε μαχαίρι” με τη φράση… “τελειώστε τώρα” και με μιας η τάξη γινότανε “νεκροταφείο”!
Η μοναδική ατάκα που θα αναφέρω ειπώθηκε μήνα Μάρτιο του 1978 στο Λύκειο Αρρένων Λευκάδας(απο το 1977 το εξατάξιο Γυμνάσιο χωρίστηκε σε Γυμνάσιο και Λύκειο).
Τότε δίναμε γραπτές εξετάσεις το Φεβρουάριο και τον Ιούνιο.Οι εξετάσεις του Φεβρουαρίου συνήθως έκριναν τη τύχη των αδύναμων μαθητών διότι εάν σε ένα η δύο κύρια μαθήματα είχες άσχημο γραπτό και ο βαθμός πήγαινε κάτω από τη βάση κατά μεγάλο ποσοστό η χρονιά ήταν χαμένη.
Όταν επιστρέψαμε από τα διαγωνίσματα που λέγαμε… κάποια μέρα ρώτησα το Θανάση (έτσι τον λέγαμε μεταξύ μας οι μαθητές ή Κολοκοτρώνη για το μεγάλο μουστάκι του) πηγαίνοντας του το απουσιολόγιο κατά τη διάρκεια του μαθήματος για να το ελέγξει ως γραμματέας τα τάξης που ήμουν.
“Κύριε πως γράψαμε στα μαθηματικά”; (τα οποία ητανε δύο ζητήματα για το κάθε μάθημα).
Η απάντηση που πήραμε ήταν η εξής:
Μέσος όρος μπριάμ”!!!
Το τι επακολούθησε από τα γέλια δεν περιγράφεται…
Αυτή την ατάκα τη χρησιμοποίησα κάποτε αναφέροντας το όνομά του… σε ένα σχόλιο που είχα κάνει στο ναυτιλιακό περιοδικό ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ που είχα προσωπική στήλη με τίτλο “Ναυτιλιακά και Άλλα “…για να καυτηριάσω το αλαλούμ των αποτελεσμάτων που έβγαζαν κατά το δοκούν οι φοιτητικές παρατάξεις στις εκλογές τους τη δεκαετία του ’90(όλες οι παρατάξεις έβγαζαν εαυτούς πρώτους).
Όταν ήρθα στη Λευκάδα του χάρισα το συγκεκριμένο περιοδικό που τον συνάντησα στη κεντρική αγορά της Λευκάδας και διάβασε μπροστά μου το σχόλιο…
Τα μουστάκια του “φτάσαμε μέχρι τ αυτιά του” από το γέλιο που έκανε και είπε…”Αααα τα θυμάσαι βλέπω”!
Ο αείμνηστος Θανάσης Ραυτόπουλος έφυγε από τη ζωή πρόωρα πριν μερικά χρόνια…ωστόσο όλοι τον θυμούνται για όλα όσα προανέφερα…τη μοναδική μεταδοτικότητα του στα μαθήματα των μαθηματικών, την αυστηρότητα στη βαθμολογία και τη τάξη, αλλά και για τις εύστοχες ατάκες που ακόμη θυμόμαστε και λέμε πολλές φορές οι μαθητές του.
Επίσης πολλοί τότε τον κατακρίναμε για την αυστηρότητα του στη βαθμολογία…σήμερα ώριμοι πλέον τον κρίνουμε διαφορετικά και πολλοί μαθητές κυρίως των πρακτικών τμημάτων του χρωστάνε μεγάλη ευγνωμοσύνη που μπόρεσαν σε δύσκολες εποχές να περάσουν χωρίς φροντιστήρια σε ανώτατες σχολές και να ασκήσουν αργότερα επαγγέλματα ως πολιτικοί μηχανικοί, γιατροί, καθηγητές, κ.ά.