Εθνικό Κτηματολόγιο : Η ίδια αδιέξοδη κατάσταση συνεχίζεται …!
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Το γεγονός, πως στη χώρα μας δεν υπάρχει κτηματολόγιο και δασολόγιο, αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, αλλά και μια από τις πολλές γνωστές ιδιαιτερότητες του ελληνικού κράτους από τη σύστασή του! Το πως και το γιατί, δεν καταφέραμε απ’ την απελευθέρωση μέχρι και σήμερα, να έχουμε αυτά τα επιβεβλημένα και χρήσιμα για τη χώρα και τους πολίτες της εργαλεία, που είναι αυτονόητα σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, είναι μια μεγάλη και «ακριβή» ιστορία! Μια ιστορία, προβληματική και ντροπιαστική για την πατρίδα μας, που υπογραμμίζει, πως αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα έχει τη βάση της στο άθροισμα πολυποίκιλων συμφερόντων!
Ως γενική διαπίστωση: Για το Εθνικό Κτηματολόγιο, έτσι όπως συντάσσεται και προσπαθεί να ολοκληρωθεί στη χώρα που λέγεται Ελλάδα, δηλαδή, στη χώρα του περίπου …, στη χώρα του κάπως έτσι …, στη χώρα του άστο γι’ αργότερα …, στη χώρα του … «έλα μωρέ και τι έγινε», στη χώρα του … «Ωχ!, δε βαριέσαι αδερφέ …», στη χώρα … «της αρπαχτής και της αραχτής …, τότε, τι να πει κανείς! Στη χώρα … που στον 21ο αιώνα, δεν μπορεί να βγάλει στην ώρα της, ούτε μια απλή σύνταξη και χρειάζεται δύο και πλέον χρόνια …, στη χώρα … που το κάθε τι, δεν γίνεται ποτέ στην ώρα του …! Στη χώρα του …προσθέστε εσείς, αγαπητοί μου αναγνώστες, τη δική σας διαπίστωση κι αγανάκτηση συνάμα, έ!, τότε, άμα βγάλουν άκρη εκεί στην Κτηματολόγιο Α.Ε., ας μπουν στο κόπο, να ζητήσουν και μια μεγάλη συγνώμη για την ταλαιπωρία που υφίστανται όλα αυτά τα χρόνια οι πολίτες της χώρας …!
Όταν, λοιπόν, αναφερόμαστε στο Εθνικό Κτηματολόγιο, μιλάμε για την επιτομή της απόλυτης ανοργανωσιάς, προχειρότητας και ταλαιπωρίας των πολιτών της χώρας, από τη μια μεριά! Γιατί, απ’ την άλλη, υπάρχει κάτι πιο μεγάλο και δυνατό, υπάρχει, το καθεστώς «της αρπαχτής και της κονόμας»!!
Κάτι τέτοιο, λοιπόν, γίνεται και με το Εθνικό Κτηματολόγιο! Πρόκειται, δηλαδή, περί μιας παχιάς αγελάδας που αρμέγεται για πάνω από 20 και πλέον χρόνια στην πατρίδα μας! Είτε μέσα από κοινοτικά χρήματα, κι ας έχει φάει η χώρα μας ένα μεγαλοπρεπές και ξεγυρισμένο πρόστιμο από την Ευρωπαϊκή Ένωση!!! Είτε βέβαια, μέσα απ’ απ’ το δημόσιο προϋπολογισμό της χώρας. Απ’ τα χρήματα των ελλήνων πολιτών, δηλαδή! Και «κερατάδες και δαρμένοι» που λένε! Επομένως, το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, όπως αυτό λειτουργεί, η ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων, αλλά και η «λαμογιά και η ρεμούλα» που είναι βαθιά ριζωμένες στο DNA του Έλληνα, έφεραν το Εθνικό Κτηματολόγιο, στο αδιέξοδο αυτό που βρίσκεται σήμερα! Και που κατά πως φαίνεται, έτσι θα «σέρνεται για πολλά χρόνια», ακόμα! Θάχουμε, για μια φορά, ακόμα, μια από τα ίδια ή μια «απ’ τα γίδια» που λέμε στην πατρίδα μας, όταν θέλουμε να «κογιονάρουμε» μια «αρρωστημένη» κατάσταση! Ποιος, λοιπόν, θα «σκοτώσει» την παχιά αγελάδα, που με το γάλα της θρέφει πολλούς αεριτζήδες, καταφερτζήδες κι αργόσχολους της κοινωνίας μας! Βολεύει, λοιπόν, αυτή η κατάσταση κι «εξυπηρετεί πολλούς»!
Τα μικρά, τα μεγάλα και τα λοιπά συμφέροντα!
Η λογική, λοιπόν, αλλά και η πραγματικότητα λέει, πως ο καθορισμός του τι είναι τι, και ποιος κατέχει αυτό το τι, ήταν αυτό που διαχρονικά ενοχλούσε, ένα συμπαγές και καλά δομημένο σύνολο μικρών, μεγάλων και λοιπών συμφερόντων! Συμφερόντων, που οδηγούσαν την πολιτική τάξη να ικανοποιεί πάντα το… δίκαιο αίτημα των πολιτών!!! Για να επιτευχθεί, όμως, αυτός ο στόχος, έμπαινε πάντα μπροστά, το μικρό του κακομοίρη που έπρεπε να ρυθμιστεί, και κρύβονταν από πίσω οι «μεγαλοκαρχαρίες των συμφερόντων»! Ταυτόχρονα, οι ισχυρές επιστημονικές συντεχνίες, εξαιρετέες και μη, για το δικό τους συμφέρον, φρόντιζαν να κάνουν όσο το δυνατόν πιο πολύπλοκες, κοστοβόρες και γραφειοκρατικές τις διαδικασίες! Με αποτέλεσμα, να μην μπορεί, εδώ, «στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα», να τελειώσει ποτέ μια διαδικασία που αλλού έχει ολοκληρωθεί εδώ και 300 χρόνια!!! Η Τουρκία, με 100 εκατομμύρια κατοίκους έχει Κτηματολόγιο, η Ελλάδα με 10 εκ., όχι!!! Έκαναν, δηλαδή, κτηματολόγιο και δασολόγιο οι άλλοι, μετρώντας με κορδέλα, κι εμεί, με αεροφωτογραφίες και δορυφορικά συστήματα, δεν μπορούμε να βρούμε την άκρη και να βάλουμε μια τάξη!!!
Φτάνοντας στο σήμερα, και παρότι έχουν περάσει είκοσι και πλέον χρόνια από τότε που ξεκίνησε το Εθνικό Κτηματολόγιο, είναι λες και βρισκόμαστε πάλι στην αρχή! Αν δει, κανείς, πόσα προβλήματα προκύπτουν, τόσο με τη σύνταξη του κτηματολογίου όσο και με τους δασικούς χάρτες, θ’ αντιληφθεί ότι έχουμε σοβαρό πρόβλημα ανάγνωσης και προσαρμογής στην πραγματικότητα! Γιατί, δεν κάνουμε τίποτε άλλο, από το «να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλον». Με λίγα λόγια, δηλαδή, το κτηματολόγιο, το δασολόγιο και μια σειρά από παρόμοιες καθυστερήσεις είναι αποτέλεσμα της έλλειψης πολιτικής βούλησης να δοθεί επιτέλους, τέλος, στην υπάρχουσα κατάσταση οργάνωσης και λειτουργίας του ελληνικού κράτους! Δεν τραβιέται, δηλαδή, μια γραμμή που να λέει, ό, τι έγινε έγινε, αυτή είναι η κατάσταση και από εδώ και πέρα θα ισχύει αυτό και το άλλο. Έτσι, θα τελείωνε και η ιστορία με τ’ αυθαίρετα και η καταπάτηση δασικών εκτάσεων και δημόσιων χώρων! Όσο, όμως, δεν κάνουμε το αυτονόητο, απλοποιώντας τις διαδικασίες, θα είμαστε διαρκώς στο περίπου …, στη χώρα του κάπως έτσι …, στη χώρα του άστο γι’ αργότερα …, στη χώρα του … «έλα μωρέ και τι έγινε», στη χώρα του … «Ωχ!, δε βαριέσαι …», στη χώρα … «της αρπαχτής και της αραχτής …, και τι να πει κανείς! Θα γίνονται, δηλαδή, τα αυτονόητα, αδιανόητα!!! Με αποτέλεσμα, να παρατείνουμε εκκρεμότητες κι αφήνοντας γκρίζες ζώνες, πάνω στις οποίες θα χτίζονται νέες εκκρεμότητες και νέες γκρίζες ζώνες… παρατείνοντας, έτσι, το φαύλο κύκλο της εκκρεμότητας!!!
Η χώρα, η Ελλάδα, η πατρίδα μας, θα γίνει κανονική, θ’ αποκτήσει τις πραγματικές λειτουργίες της, όταν σταματήσουν τα πάντα να λειτουργούν στο περίπου! Όταν, θα καταφέρουμε να μετρήσουμε – αν κι αυτό δεν είναι σίγουρο πως θα γίνει σωστά – έστω τα χωράφια, τα σπίτια και τα δάση!!!
