Kείμενο του Θανάση Περδικάρη.
Ακόμη ηχούν στ΄αυτιά μας οι κινδυνολογίες των συγκυβερνητών αλλά και των παρατρεχάμενων (…από ΄δω κι …από ΄κει) εξαπτέρυγών τους, σχετικά με τα “παρατράγουδα” που θα …προκαλούσαν οι πολίτες στις εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου. Όλοι επίσης γνωρίζουμε ότι στην θέση που βρίσκονται οι “σωτήρες” της χώρας και του λαού μας, ίσως τους βόλευε πάρα πολύ αν από τις ειρηνικές διαμαρτυρίες και αντιδράσεις των πολιτών οδηγούμαστε (με …οποιονδήποτε τρόπο) σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις με σοβαρά επεισόδια. Ήδη το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φωνές που προειδοποιούν για πιθανές (μικρές ή μεγάλες) προβοκατόρικες ενέργειες, μπροστά στα αδιέξοδα που έχει οδηγηθεί η ιερά συμμαχία των πολιτικών δυνάμεων του μνημονιακού τόξου.
Χθες, 25 του Μάρτη. στην πόλη της Λευκάδας και στο χώρο της παρέλασης έγινε ένα γεγονός που πρέπει να μας ταρακουνήσει για τα καλά και στο οποίο αρνητικοί πρωταγωνιστές ήταν 2 αστυνομικοί της ασφάλειας, δυστυχώς Λευκαδίτες!
Συγκεκριμμένα την στιγμή που οι λεγόμενοι επίσημοι έπαιρναν τη θέση τους μπροστά από την εξέδρα (και όχι πάνω σ’ αυτήν) συμπολίτης μας τους απήυθυνε, με ντουντούκα, το ερώτημα:
“Ντρέπεστε ν’ ανεβείτε επάνω;” Αμέσως δύο άτομα με πολιτικά έφυγαν από την “νεκρή ζώνη” που είχε δημιουργηθεί για προστασία (!!!) και του την “επεσαν” προτρέποντας ο ένας τον άλλον “πάρτου τη ντουντούκα και πάρτον μέσα”, χωρίς καν να δηλώσουν την ιδιότητά τους! Μάλιστα “μάλωσαν” τον ξαφνιασμένο και απορημένο πολίτη για την ενέργεια λέγοντάς του “σήμερα τιμούμε τους ήρωες”. Την ίδια στιγμή αρκετοί συμπολίτες μας περικύκλωσαν τα δύο άτομα και απαιτούσαν να μάθουν ποιοί είναι και τι επιδιώκουν να κάνουν. Οι ίδιοι συνέχιζαν να …παπαγαλίζουν το “σήμερα τιμούμε τους ήρωες” ενώ το ότι δεν δήλωναν την ιδιότητά τους, επέτρεψε στους πολίτες να τους θεωρήσουν χρυσαυγίτες και ν΄ ακούσουν “γαλλικά”. Τελικά το επεισόδιο έληξε χωρίς παρατράγουδα μόνο και μόνο επειδή οι συμπολίτες μας επέδειξαν ψυχραιμία, νηφαλιότητα και σοβαρότητα, ενώ οι αστυνομικοί δήλωναν “εκτελούμε εντολές”!
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
ποιόν και πως ενοχλούσε ή απειλούσε η λεκτική διαμαρτυρία του συμπολίτη μας από απόσταση 70-80 μ. όταν μάλιστα μεσολαβούσε και μια “σποκλεισμένη περιοχή”;
τι νόημα είχε αυτή η ανόητη (τουλάχιστον) κίνηση και κυρίως τι επιδίωκαν οι αστυνομικοί;
ποιός είχε την πρωτοβουλία και έδωσε την εντολή;
ποιοί ενοχλήθηκαν (τόσο πολύ!) από ένα ερώτημα, έστω και ειρωνικό, ώστε να πραγματοποιήσουν “επιχείρηση”;
επανερχόμαστε στις αλλοτινές εποχές του “πάρτε τον μέσα διότι δεν συμμορφώθηκε”;
τι σημαίνει το “εκτελούμε εντολές” και μέχρι που φτάνει;
ο σημερινός αστυνομικός υπάλληλος και οι προϊσταμένοι του δεν πρέπει να σέβονται τον πολίτη – συνάνθρωπό τους αλλά και τις ιδέες του, πάντα εντός των ορίων του δημοκρατικού μας πολιτεύματος;
τι θα γινόνταν αν υπήρχε κλιμάκωση του επεισοδίου που προκλήθηκε χωρίς καμία αφορμή και ποιοί θα “κέρδιζαν” από μια τέτοια εξέλιξη;
Θα μπορούσε κανείς να καταθέσει κι άλλα ερωτήματα. Το κυρίαρχο ζήτημα όμως είναι να υπάρξουν ικανές απαντήσεις κι αυτές δεν μπορεί παρά να ακουμπούν στα δικαιώματα του κάθε πολίτη ξεχωριστά και συνολικά της κοινωνίας.
Ζούμε πολύ δύσκολες μέρες και έρχονται ακόμα δυσκολότερες. Παρακολουθούμε καθημερινά την κοινωνία μας να στριμώχνεται στα αδιέξοδα που την οδήγησαν οι (κατ’ ευφημισμόν) κυβερνήτες. Βιώνουμε στην προσωπική και οικογενειακή καθημερινότητά μας -η συντριπτική πλειοψηφία ανεξάρτητα από επάγγελμα, πολιτικές αντιλήψεις, κλπ- τα τραγικά αποτελέσματα μιας κοινωνικά καταστροφικής πολιτικής που ντόπιοι βολεμένοι επέβαλλαν με εντολές “νόμιμων τοκογλύφων”.
Με πρόσχημα την κρίση οι Ελληνες οδηγούνται σε κοινωνικό ολοκαύτωμα και η Χώρα μας ρευστοποιείται. Όλοι έχουμε πειστεί ότι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι έπραξαν και τι θα πράξουν άμεσα. Γι΄αυτό τα τόσα ψέμματα, οι εκβιασμοί, οι απειλές, οι προσπάθειες τρομοκράτησης, η κρατική καταστολή!
Μ’ αυτά τα δεδομένα η κατανόηση της πραγματικότητας από ΟΛΟΥΣ, σε συνδυασμό με τη νηφαλιότητα, τη ψυχραιμία, την σοβαρότητα, τον καθαρό λόγο και την αλληλεγγύη δεν μπορεί παρά να είναι κάποια από τα απαραίτητα “εργαλεία”, ώστε συγκροτημένα η κοινωνία μας να αγωνιστεί για την επιβίωσή της διεκδικώντας, αναπόφευκτα, μια άλλη πορεία για τη χώρα μακριά από τις γνωστές “λύσεις σωτηρίας” που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
Αυτή λοιπόν την περίοδο χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή! Γιατί, σίγουρα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κουνά το δάχτυλο και πολύ περισσότερο να ενοχλεί τον πιεζόμενο πολίτη που στα πλαίσια του αναφαίρετου δικαιώματός του για ζωή, εκφράζει την αντίθεσή του στην εξαθλίωση που τον οδήγησαν μέσα από παράνομες – αντιδημοκρατικές διαδικασίες.
Νομίζω ότι αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από ΟΛΟΥΣ -και είμαι σίγουρος ότι θα γίνει- γιατί ΟΛΟΙ γνωρίζουμε αφενός την πολύ δύσκολη συγκυρία και αφετέρου την λεπτή κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει το όποιο υπηρεσιακό καθήκον από μια υποτιθέμενη προσπάθεια κατάχρησης εξουσίας!
