Γνωριμία με την ομάδα του souvLEAP, το φοιτητικό παράρτημα του ΙΕΕΕ στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων

Γνωριμία με την ομάδα του souvLEAP, το φοιτητικό παράρτημα του ΙΕΕΕ στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων

Αυτά είναι τα παιδιά που διαφημίζουν το ΤΕΙ και την πόλη μας!

Τους γνωρίσαμε το περασμένο Πάσχα μέσα από το πρότζεκτ: “SouvLEAP”. Η ιδέα να ψήνεις το αρνί καθισμένος μπροστά από τον υπολογιστή γυρνώντας απλώς το δάχτυλό σου έκλεψε τις εντυπώσεις και έκανε όλη την Ελλάδα να διασκεδάσει και να μιλά για αυτούς. Το mylefkada συνάντησε δύο από τους φοιτητές που συμμετέχουν στο φοιτητικό παράρτημα του ΙΕΕΕ στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, τη Δώρα Φούρου και τον Χρήστο Παπαρίζο. Μαζί μας, επίσης, ήταν και ο Σταμάτης Δραγουμάνος, ακαδημαϊκός υπότροφος του ΤΕΙ, που σε συνεργασία με τον υπεύθυνο καθηγητή της ομάδας, Θάνο Κακαρούντα καθοδηγούν τα παιδιά στα βήματά τους. Πολύ περισσότερο από τεχνική γνώση, τους έδωσαν την έμπνευση να δουλέψουν όλοι μαζί, να γνωριστούν με τους συμφοιτητές τους αλλά και να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Να γίνουν εντέλει μια αληθινή ομάδα που απολαμβάνει τη συλλογική δουλειά και τη χαρά της δημιουργίας και που διαφημίζει το ΤΕΙ και την πόλη μας σε ολόκληρο τον κόσμο!

Τι είναι λοιπόν το ΙΕΕΕ*;

Σ.Δ.: Το ΙΕΕΕ είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός που απευθύνεται κυρίως σε ηλεκτρολόγους, ηλεκτρονικούς και ανθρώπους της πληροφορικής. Σκοπός είναι να προωθήσει το επάγγελμα του μηχανικού πληροφορικής. Με άλλα λόγια, σκοπός είναι να βελτιώσει την ποιότητα ζωής μας μέσα από το επάγγελμα του μηχανικού, να δώσει στον μηχανικό τα απαραίτητα εφόδια για να αξιοποιήσει την τεχνολογία για καλό -κάτι που πετυχαίνει με διάφορους τρόπους.
Πρόκειται για έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, με πολλά χρόνια ζωής, ο οποίος κατάφερε και κατέκτησε το αδιαμφισβήτητο κύρος του, πρωτίστως μέσα από το κύρος των επιστημόνων που συμμετείχαν σε αυτόν. Για να καταλάβετε το μέγεθός του, το wifi και το ethernet είναι πρότυπα (standards) που έχουν δημιουργηθεί από το ΙΕΕΕ. Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο βάρος το δίνει στον άνθρωπο, το ΙΕΕΕ έχει διάφορες διαβαθμίσεις επιχειρώντας να “βάλει στο παιχνίδι” παιδιά από μικρές ηλικίες, από το δημοτικό μέχρι και το πανεπιστήμιο. Για παράδειγμα, το φοιτητικό παράρτημα της Λαμίας, όπου επίσης υπήρξε υπεύθυνος ο κ. Κακαρούντας, έχει διοργανώσει ημερίδες για παιδιά ακόμη και του δημοτικού ώστε μέσα από παιχνίδια, να δουν στην πράξη μικροεφαρμογές μηχανικής.

Δ.Φ.: Παράλληλα με όλα αυτά, το ΙΕΕΕ μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζουμε ανθρώπους από όλο τον κόσμο, με τον οποίο μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα. Εμείς είμαστε το παράρτημα του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων -όχι μόνο της Λευκάδας, όπως αρκετοί νομίζουν. Είμαστε κομμάτι του ΙΕΕΕ Ελλάδας, το οποίο με τη σειρά του είναι κομμάτι μιας ευρύτερης Περιφέρειας, στην οποία συμμετέχουν δεκάδες χώρες και χιλιάδες φοιτητές. Κάθε δύο χρόνια οργανώνεται συνέδριο ανοιχτό για όλα τα μέλη της Περιφέρειας (φέτος θα γίνει στην Κρακοβία), όπου εκεί έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις κόσμο, να παρακολουθήσεις εκδηλώσεις και σεμινάρια, να δεις τι κάνουν οι υπόλοιποι. Πέρα από την ανθρώπινη επαφή, σου γεννά έτσι και μια καλή έννοια ανταγωνισμού: γνωρίζεις τη δουλειά κάποιου μέλους, σου μιλάει για αυτήν, σου δίνει γνώση αλλά και το κίνητρο να προχωρήσεις κι εσύ παραπέρα.  Τον Νοέμβριο του ’12 έγινε και το πρώτο ελληνικό συνέδριο, στην Πάτρα -στην Ελλάδα υπάρχουν 18 φοιτητικά παραρτήματα.

Συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, μας περιγράφουν τα πρώτα βήματα της δικής τους ομάδας. Η συζήτηση για τη συγκρότησή της άρχισε το 2011. Τον σπόρο έβαλε ο καθηγητής τους, Θ. Κακαρούντας, μέλος και ο ίδιος του ΙΕΕΕ, με ενασχόληση, όπως προαναφέραμε, εκείνη την εποχή με το αντίστοιχο φοιτητικό παράρτημα της Λαμίας. Ξεκίνησαν προσπαθώντας να βρουν τα 12 άτομα που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός Φοιτητικού Παραρτήματος. Τελικά κατάφεραν να φτιάξουν το παράρτημά τους την άνοιξη του 2012, οπότε άρχισαν να σκέφτονται τα πρώτα τους πρότζεκτ. Σημειωτέον το ΤΕΙ Λευκάδας, από όπου έχει ξεκινήσει και η δημιουργία του παραρτήματος, είχε τότε δύο τμήματα και, συγκεκριμένα το Τεχνολογία Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών (ΤΠΤ) και το τμήμα Εφαρμογών Πληροφορικής στη Διοίκηση και την Οικονομία (ΕΠΔΟ.)

Δ.Φ.: Ήμασταν σκόρπιοι φοιτητές που, απ ό,τι φάνηκε εκ των υστέρων, έψαχνε ο καθένας κάτι και κάποιον να του κεντρίσει το ενδιαφέρον για να δραστηριοποιηθεί. Βρήκαμε κοινό παρονομαστή τον κύριο Κακαρούντα, ο οποίος μας μίλησε για το ΙΕΕΕ. Μας άρεσε η ιδέα να δημιουργήσουμε μια ερευνητική ομάδα που θα ασχολείται με πρότζεκτ, εργασίες, έρευνα και είπαμε “ οκ ας το κάνουμε, γιατί όχι.”

Σ.Δ.: Με τον Θάνο είμαστε μαζί από φοιτητές και μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα -όλα αυτά δεν τα κάνεις αν δεν έχεις την τρέλα. Εξάλλου πρόκειται για δραστηριότητα εκτός προγράμματος σπουδών. Κι εγώ για να τα βγάλω πέρα κάνω πέντε δουλειές ταυτόχρονα! Στο ΤΕΙ βρίσκομαι από το 2011, με συμβάσεις που ανανεώνονται κάθε έξι μήνες. Από τον Νοέμβριο δεν ξέρω καν αν θα συνεχίσω να βρίσκομαι εδώ. Αλλά όλο αυτό με γεμίζει: η προσπάθεια να περάσουμε στους φοιτητές όχι μόνο τεχνική γνώση, αλλά να βοηθήσουμε να αναπτύξουν δεξιότητες που δεν θα τις βρουν αλλού, κατά τη διάρκεια της φοιτητικής τους ζωής. Να αναπτύξουν soft skills όπως να μπορείς να επικοινωνείς με τον άλλον, να μπορείς να καταλαβαίνεις τη θέση σου σε έναν οργανισμό, να μπορείς να δουλέψεις σε ομάδες κοκ.

“Το μεγαλύτερο κέρδος

είναι η ομαδική δουλειά”

Σ.Δ.: Την άνοιξη του ’12 μπήκα κι εγώ στην ομάδα. Ανέλαβα το τεχνικό κομμάτι του branch. Ανέλαβα να τους βοηθήσω σε τεχνικής φύσεως απορίες που είχαν τα παιδιά, μιας και επειδή είναι διοίκηση δεν είχαν καλό τεχνικό background. Κάναμε διαλέξεις σε τεχνικά θέματα, έκαναν τα παιδιά παρουσιάσεις τεχνικών θεμάτων. Στην αρχή αυτής της ιστορίας ήταν δύο ομάδες: οι της διοίκησης και οι τεχνικοί. Άρα το πρώτο ήταν να δέσουν όλοι μαζί.

Δ.Φ.: Οι φοιτητές του ΤΠΤ και του ΕΠΔΟ δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Αυτό που προσπάθησε να κάνει ο κύριος Δραγουμάνος είναι να μας “μιξάρει”, να γίνουν οι δύο ομάδες μία.

Σ.Δ.: Η αλήθεια είναι ότι επιστράτευσα πολλούς τρόπους. Μερικοί ίσως θεωρηθούν και ανορθόδοξοι: πήγαμε να παίξουμε μπάλα, βγήκαμε για καφέ, αρχίσαμε κάποια μικροπρότζεκτ. Γιατί είχα στο μυαλό μου ότι αν δεν γίνουν ομάδα, δεν κερδίζουμε τίποτα. Ακόμα και αν κάνανε πολύ πιο σύνθετα πρότζεκτ από το souvLEAP, θα έχουν χάσει την ουσία του πράγματος. Και το πρώτο πράγμα που έπρεπε να υπάρχει είναι εμπιστοσύνη μεταξύ μας.

Δ.Φ.: Σπάσαμε την εικόνα που είχαμε ότι ο καθηγητής έχει αυστηρό, καθαρό ύφος, είναι αυτός που δίνει τις εντολές, δεν κάνει ποτέ χαβαλέ, μπαίνει στην αίθουσα, κάνει μάθημα και τέλος. Όλη αυτή η διαδικασία μας έκανε να γνωριστούμε σαν άνθρωποι μεταξύ μας, να γίνουμε φίλοι. Στην ουσία είδαμε ότι ο καθηγητής είναι άνθρωπος! Και αυτό βοήθησε να ελευθερωθούμε, να μιλάμε πιο άνετα, να λέμε ιδέες, να τις δοκιμάζουμε.

Χ.Π.: Δέσαμε σαν ομάδα και έτσι ήταν πιο εύκολο να φτιάξουμε κάτι πιο σύνθετο αφού γνωρίζαμε τις δυνατότητες του καθενός και τα ενδιαφέροντά του. Γνωρίζαμε λοιπόν ποιοι άνθρωποι χρειάζονται για κάθε βήμα, για κάθε κομμάτι. Το αποτέλεσμα κάθε φορά είναι να έχουμε κάνει κάτι όπου όλοι έχουν προσφέρει αυτό που μπορούν, στο μέγιστο τις περισσότερες φορές. Το μεγαλύτερο κέρδος είναι η ομαδική δουλειά. Γιατί όπως είπαμε, πριν το ΙΕΕΕ ο καθένας μας προσπαθούσε να φτιάξει κάτι, είχε κάποια ιδέα αλλά ήταν μόνος του. Όταν αρχίσαμε να προσπαθούμε όλοι μαζί, είδαμε ότι μόνο έτσι μπορείς να προχωρήσεις. Και προφανώς χρειάζεται κάποιος για να οργανώσει την ομάδα, τον οποίο ευτυχώς τον βρήκαμε!

“ Καλοί προγραμματιστές στο τεχνολογικό κομμάτι υπάρχουν πολλοί.

Αλλά δεν φτάνει αυτό για να είσαι καλός και στο επάγγελμά σου.”

Σ.Δ.: Το ωραίο του πράγματος ήταν ότι μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία δεν έπρεπε μόνο αυτοί να εμπιστευτούν εμένα αλλά έπρεπε κι εγώ να τους εμπιστευτώ. Επίσης, άρχισαν και οι ίδιοι να μη λένε ψέματα στον εαυτό τους. Ενώ πριν προσπαθούσε ο ένας να εντυπωσιάσει τον άλλο ή να εντυπωσιάσουν εμένα, όταν τελικά “ξεγυμνωθήκαμε”, αποδέχτηκε ο καθένας το ποιος πραγματικά είναι, τι ξέρει, τι δεν ξέρει, τι του αρέσει, τι του ταιριάζει. 

Αυτό που εξαρχής ήθελα να περάσω στην ομάδα είναι ότι προγραμματιστές καλοί στο τεχνολογικό κομμάτι υπάρχουν πολλοί. Αλλά δεν φτάνει αυτό για να είσαι καλός στο επάγγελμά σου, θέλει πολλά πράγματα ακόμα.

Το souvLEAP

Δ.Φ.: Στην αρχή είχαμε μεγάλη υποστήριξη από το φοιτητικό παράρτημα Λαμίας και του Μεσολογγίου -τα παιδιά από το Μεσολόγγι μας έδωσαν το ερέθισμα να ασχοληθούμε με τις πλακέτες arduino.

Χ.Π.: Οι arduino είναι πλακέτες τις οποίες μπορούμε να την προγραμματίσουμε ώστε να κάνουν πολλά και διάφορα. Μαθαίνοντας πώς μπορούμε να τις χειριστούμε, να τις προγραμματίσουμε, αρχίσαμε από κάποια βασικά, όπως να ανάψουμε ένα λαμπάκι και σιγάσιγά χτίζαμε πάνω σε αυτό τα επόμενα βήματά μας. Την πρώτη επαφή την είχαμε μέσα από τα παιδιά του Μεσολογγίου. Κάποιες φορές που χρειαστήκαμε γνώση που δεν την είχαμε, απευθυνθήκαμε σε αυτούς. Από εκεί κι έπειτα, αρχίσαμε να ψάχνουμε μόνοι μας, δουλεύοντας ομαδικά. Το καλό είναι ότι πήραμε γνώσεις που μόνο μέσα στη σχολή δεν θα τις είχαμε αποκτήσει. Και μένα προσωπικά αυτό με τράβηξε στο ΙΕΕΕ.

Σ.Δ.: Ήθελα ένα πρότζεκτ δυνατό, με την έννοια ότι θα συμμετέχουν όλοι και θα γουστάρουν όλοι. Εκείνη την περίοδο, το καλοκαίρι του ’12, είχε ανακοινώσει η Leap Motion  έναν διαγωνισμό για προγραμματιστές και μια καινούρια συσκευή που θα έβγαζε, το leap motion sensor. Είχα κάνει αίτηση (στέλναμε το βιογραφικό και μία ιδέα μας) με έκαναν δεκτό και μου έστειλαν τη συσκευή, πριν βγει στην αγορά. Είναι μία συσκευή που αναγνωρίζει την κίνηση των χεριών. Έκανα παρουσίαση στα παιδιά, είχα φτιάξει κάτι σαν mouse -χειρισμός του υπολογιστή με χειρονομίες. Κάναμε brainstorming για τι θα κάνουμε με αυτό. Ε, το τι ακούστηκε δεν λέγεται!

Κάποια στιγμή, μεταξύ σοβαρού και αστείου, “πέταξε” ο Σπύρος -δεν είναι εδώ τώρα- γιατί να μη γυρίζουμε τη σούβλα με το δάχτυλο; Μας άρεσε και ξεκινήσαμε. Σχεδίασα το τι χρειάζεται γιατί είναι μεγάλη ιστορία, δεν είναι απλά το γυρίζω, θέλει πολλή δουλειά, κάτι που στην αρχή δεν είχαν συνειδητοποιήσει τα παιδιά. Και από τον Οκτώβριο του ’12 που ξεκινά το εξάμηνο μπήκαμε σε μια ροή. Η πολλή δουλειά άρχισε μετά τα Χριστούγεννα, γιατί αν θέλαμε να κάνει αίσθηση έπρεπε να βγει το Πάσχα.

Κάναμε συναντήσεις μία φορά την εβδομάδα, σε μια αίθουσα του ΤΕΙ. Αυτό ήταν και το δύσκολο, ότι δεν είχαμε μια αίθουσα για αποκλειστική χρήση για ανάπτυξη έργων. Κάθε φορά τα μαζεύαμε και κάθε φορά πηγαίναμε και τα ξαναστήναμε από την αρχή.

Δ.Φ.: Έπρεπε να βρούμε κοινές ώρες για όλους, οι συναντήσεις γίνονταν βράδυ, ο φύλακας να είναι καλά που μας περίμενε! Πολλές φορές όμως συνεχίζαμε σε σπίτια γιατί 11 η ώρα κλείνει το ΤΕΙ…

Χ.Π.: Το έλεγα σε φίλους και δεν με πίστευαν, ότι ο καθηγητής ερχόταν σπίτι μας ή πηγαίναμε σπίτι του όλοι μαζί και κάναμε δουλειά.

Σ.Δ.: Περίπου κάθε βήμα ήταν και ένα σεμινάριο. Ας πούμε, θέλαμε η πλακετίτσα να επικοινωνήσει με τον υπολογιστή, με ποιο πρωτόκολλο μπορεί να γίνει αυτό; Κάναμε ένα μάθημα για το πρωτόκολλο. Ήταν μια διαδικασία επίλυσης προβλημάτων. Μια συμμετοχική διαδικασία  μέσα από την οποία ο καθένας κατάλαβε τι του αρέσει περισσότερο: άλλος ασχολήθηκε με το μάρκετινγκ, άλλος με την οργάνωση της ομάδας, άλλος οργάνωσε το γύρισμα. Ακόμα και το σενάριο προέκυψε με διαβούλευση. Γυρίσαμε το βίντεο την Τετάρτη πριν από τη Μεγ. Εβδομάδα και το βγάλαμε Μεγ. Τετάρτη.

“Πολλές φορές συνεχίζαμε τη δουλειά σε σπίτια

γιατί 11μ.μ. κλείνει το ΤΕΙ.”

Δ.Φ.: Θέλαμε να το στείλαμε σε μεγάλα Μέσα αλλά για να κινήσει το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων, έπρεπε το βίντεο στο youtube να έχει πολλά views. Οργανώσαμε λοιπόν την προώθησή του μέσω social media. Επίσης, ξεχωρίσαμε site με καθαρά τεχνολογικό ενδιαφέρον –αυτό ήταν και το αποκορύφωμα για εμάς, το γεγονός ότι μας πλησίασαν δημοσιογράφοι από το εξωτερικό. Η αλήθεια είναι ότι η ανταπόκριση ξεπέρασε κάθε μας προσδοκία. 

Σ.Δ.: Να σου δείξω μέιλ που ανταλλάζαμε. Ήταν ακόμα στα 700 views το βίντεο και έλεγε ο άλλος “έλα ρε μέχρι την Κυριακή θα φτάσουμε τα χίλια”. Όταν την Κυριακή φτάσαμε τα 110χιλιάδες!

Δ.Φ.: Έχουμε κι άλλα πράγματα να κάνουμε για το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Φτιάχνουμε τα στοιχεία μιας εταιρίας, προσπαθούμε δηλαδή να δούμε αν μπορεί να γίνει εμπορεύσιμο προϊόν. Έτσι θέτουμε σε εφαρμογή κάθε γνώση που έχουμε πάρει –είτε τεχνολογική είτε θεωρητική.

Σ.Δ.: Συνεχίζουμε τη σοβαρή δουλειά -ενδεχομένως να τη δημοσιεύσουμε κιόλας γιατί το επίπεδο ακαδημαϊκά είναι διπλωματική μάστερ. Τώρα λοιπόν ακολουθούμε τη διαδικασία συγκρότησης μιας εταιρίας που θα διαχειριζόταν αυτό το προϊόν.  Κάνουμε έρευνα αγοράς, κάτι που δεν έχουν κάνει ποτέ τα παιδιά. Αλλά κι εγώ θέλω να δω κάποια πράγματα: αν μπορεί να γίνει πατέντα, πώς θα πάρει πιστοποίηση αν γίνει προϊόν, πόσο διαφέρει το κόστος όταν είναι μαζική η παραγωγή. Πράγματα που ούτε εγώ τα έχω δει σε αυτή την κλίμακα. Άρα μαθαίνουμε όλοι μαζί.

Και συνεχίζουμε οργανωμένοι σε ομάδες. Ο Χρήστος ας πούμε είναι στο τεχνολογικό κομμάτι: πώς θα αναπτύξουμε περαιτέρω το προϊόν. Κοιτάμε πώς μπορεί να ρυθμίζονται οι στροφές από το κινητό, πώς μπορούμε να το καλιμπράρουμε γιατί έχει αισθητήρα θερμοκρασίας οπότε ανάλογα με τη θερμοκρασία που έχουν τα κάρβουνα μπορεί να γυρίζει γρήγορα ή αργά, κάτι που θα ρυθμίζεται μέσα από το κινητό.

Η Δώρα είναι στο μάρκετινγκ, άλλοι στο business plan, άλλοι στο ερωτηματολόγιο, δηλαδή φτιάξανε το ερωτηματολόγιο, με τη βοήθεια μιας ακόμη καθηγήτριας που έχει εμπειρία στον τομέα αυτόν, την Ιωάννα Καρύδη, μια ομάδα φτιάχνει το site στο οποίο θα φανεί η δουλειά μας σε όλο τον κόσμο που θέλει να κάνει κάτι αντίστοιχο.

Και ορμώμενοι από αυτό, οι φοιτητές κάνουν και δικά τους. Το αυτοκινητάκι είναι εξολοκλήρου δικό τους.

Χ.Π.: Το φτιάξαμε η ομάδα που ασχολείται με το τεχνικό κομμάτι. Θέλαμε να δούμε πώς μπορεί να επικοινωνήσει το κινητό μας με το arduino μέσω bluetooth, εφόσον είχαμε ήδη δει μέσω wifi.

Φτιάξαμε την εφαρμογή στο κινητό, κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει και σε ένα διάστημα περίπου δύο μηνών φτιάξαμε το αυτοκινητάκι. Έχουμε γίνει μια παρέα πια κι αυτό είναι βασικό για να προχωρήσουμε. (δες σχετικά: https://www.mylefkada.gr/eidhseis/texnologia/arduino-car-h-nea-ekplhksh-apo-to-tei-ioniwn-nhswn-17747.html)

Σ.Δ.: Με κάνει πολύ χαρούμενο που πήραν μία γνώση και την προχωράνε παραπέρα, που μπήκε το μικρόβιο. Παίζουν και άλλα πολλά παράλληλα, τόσο σε ερευνητικό επίπεδο όσο και με χρήση ήδη υπάρχουσας τεχνολογίας με καινοτόμο τρόπο, τα οποία θα βγουν σιγά σιγά.

Το πιο κοντινό είναι το Academic, ένα καινούριο πρόγραμμα του ΙΕΕΕ. Κάθε παράρτημα σε επίπεδο χώρας θα φτιάχνει βίντεο με διαλέξεις στη γλώσσα της, κάτι σαν tutorial. Ξεκίνησε με την ιδέα να είναι βίντεο που θα βοηθούν στο πρόγραμμα σπουδών και τώρα έχει ανοίξει περισσότερο.

(αναλυτικότερα για το Academic: http://www.mylefkada.gr/eidhseis/epikairothta/kainotomia–sthn–ekpaideush–me–to–ieee–academic-17854.html)

Σχέση με το ΤΕΙ και την κοινωνία της Λευκάδας

Σ.Δ.: Είναι φοιτητικό παράρτημα που έχει την έγκριση του ΤΕΙ αλλά υπάρχει ανεξαρτησία, το ΤΕΙ δεν ελέγχει τι κάνουμε. Πριν από κάθε πρότζεκτ όμως γίνεται συζήτηση με τον εκάστοτε προϊστάμενο. Είναι μια δράση συμπληρωματική στο πρόγραμμα σπουδών. Μέσα από τις δραστηριότητες του ΙΕΕΕ, τα παιδιά γίνονται καλύτεροι στα ίδια τα μαθήματα του τμήματος, μαθαίνουν νέες δεξιότητες. Άρα βοηθάει και το ίδιο το τμήμα αφού δημιουργεί ένα θετικό σπιράλ: με καλούς απόφοιτους, γίνεται καλύτερη η φήμη του, ανεβαίνει η βάση του, έρχονται ακόμη πιο καλοί φοιτητές κοκ. 

Χρειάζεστε βοήθεια;

Σ.Δ.:  Εννοείται ότι χρειαζόμαστε βοήθεια. Θα θέλαμε ένα εργαστήριο που να είναι αποκλειστικά για δική μας χρήση αλλά μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν είναι στις δυνατότητες του ΤΕΙ. Ενδεχομένως στο καινούριο κτίριο να υπάρχει –αν είμαι εγώ εδώ μέχρι τότε… Θα χρειαζόμασταν εξοπλισμό, εννοείται ότι θα θέλαμε και άλλους καθηγητές να μπουν σε αυτή την νοοτροπία, να μας βοηθήσουν.

Δ.Φ.: Μέχρι τώρα ο εξοπλισμός αγοράζεται από χρήματα που συγκεντρώνουμε με εκδηλώσεις κλπ. «Τσοντάρουμε» και εμείς όσο μπορούμε γιατί είναι κάτι το οποίο το γουστάρουμε.

Παράλληλα με τα πρότζεκτ τεχνολογικού χαρακτήρα, τα παιδιά του ΙΕΕΕ οργανώνουν και άλλες δράσεις. Σύμφωνα με τους κανόνες του οργανισμού, κάθε παράρτημα πρέπει να κάνει τουλάχιστον δύο εκδηλώσεις κάθε χρόνο. Η μία είναι η γιορτή της πρώτης συνάντησης των ιδρυτικών μελών του ΙΕΕΕ, την οποία υπάρχει το ελεύθερο να τη γιορτάσει το κάθε παράρτημα όπως θέλει. Η άλλη έχει εξολοκλήρου ελεύθερο θέμα,

Δ.Φ.: Εμείς κάναμε μια ημερίδα που ενημερώσαμε τους φοιτητές για το ΙΕΕΕ γενικά και για το παράρτημά μας συγκεκριμένα και παρουσιάσαμε τον προγραμματισμό μας την επόμενη περίοδο. Η δεύτερη ήταν σχετική με τη σύνταξη του βιογραφικού σημειώματος αφού διαπιστώσαμε ότι δεν μαθαίνουμε ποτέ και πουθενά πώς να φτιάξουμε κάτι τόσο σημαντικό για την επαγγελματική μας πορεία. Υπήρχε μεγάλη συμμετοχή και στις δύο εκδηλώσεις.

“Παλεύουμε για να κάνουμε βιώσιμο το τμήμα

στη Λευκάδα και για να αναδείξουμε

τη δουλειά που γίνεται.”

Στους επόμενους στόχους τους είναι να συνδεθούν περισσότερο με την κοινωνία της Λευκάδας. Είχαν έρθει παλιότερα σε επαφή με την Πυροσβεστική για κάποιο πρότζεκτ, έχουν στείλει στο Τεχνικό Επιμελητήριο πρόσκληση συνάντησης και, όπως μας λένε, έχουν στα σκαριά μια ιδέα που θα προτείνουν στον Δήμο.

Στο τέλος της συζήτησής μας, είχαμε τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπεύθυνο καθηγητή τους, κύριο Κακαρούντα, ο οποίος μόλις είχε ολοκληρώσει τη συνάντησή με έναν καθηγητή από πανεπιστήμιο της Κύπρου “προκειμένου να δούμε με ποιον τρόπο θα ανταλλάξουμε τεχνογνωσία και πώς μπορεί να γίνει μια πιο γόνιμη συνεργασία του τμήματός μας με ένα αντίστοιχο της Κύπρου.” Αναφορικά δε με το πρότζεκτ, σημειώνει: “Το μεγαλύτερο κέρδος είναι για το Τμήμα και το Ίδρυμα. Γιατί όλοι με τον τρόπο μας παλεύουμε για να κάνουμε βιώσιμο το Τμήμα στη Λευκάδα και για να αναδείξουμε τη δουλειά που γίνεται. Συμβαίνουν πολλά πράγματα, τα οποία ο λευκαδίτικος κόσμος δεν τα γνωρίζει, εξαιτίας της γενικότερης αποστασιοποίησης της Ακαδημίας από την κοινωνία. Αν θέλουμε όμως πραγματικά να πετύχουμε, να προσελκύσουμε φοιτητές, χρειάζονται δραστηριότητες που εξελίσσουν το Ίδρυμά μας σε ένα Ίδρυμα το οποίο ασχολείται με την πραγματικότητα, τις ανάγκες της αγοράς, που καθοδηγεί τους φοιτητές μέσα από πραγματικά πρότζεκτ. Αυτός ο μετασχηματισμός, ο κοινωνικός, πέτυχε στο δικό μας τμήμα και γίνεται αναφορά και στο εξωτερικό. Γιατί η ακαδημαϊκή κοινότητα προσέχει αυτά που κάνουμε και έχουμε ήδη πολλές προτάσεις συνεργασίας. Άρα λοιπόν αυτά που γίνονται είναι προς όφελός μας και καλό είναι να τα αγκαλιάσουμε και να τα στηρίξουμε.”

*Προφέρεται “άι τριπλ ι”, από το “i-triple-e“.

Τη συνέντευξη πήραν η Δάφνη Σφέτσα και ο Νίκος Καββαδάς