Η Ελλάδα είναι γνωστή παγκοσμίως για την μεγάλη ιστορική και πολιτιστική κληρονομία της, οπότε είναι απολύτως λογικό να κατατάσσεται ανάμεσα στις χώρες με τα περισσότερα μουσεία στον κόσμο.
Αρχαιολογικά μουσεία, βυζαντινά, θρησκευτικά, λαογραφικά, ναυτικά και θεματικά μουσεία είναι μερικές από τις κατηγορίες των εκατοντάδων μουσείων που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας.
Σε αυτό το άρθρο θα γνωρίσουμε δέκα υπέροχα θεματικά μουσεία που αξίζει κάθε ένας από εμάς να τα επισκεφτεί στην πρώτη ευκαιρία.
1. Μουσείο Αργυροτεχνίας Ιωαννίνων
Το Μουσείο Αργυροτεχνίας, βρίσκεται μέσα στο κάστρο των Ιωαννίνων και συγκεκριμένα στον δυτικό προμαχώνα της νοτιοανατολικής ακρόπολης (Ιτς Καλέ).
Είναι σύγχρονο θεματικό μουσείο αφιερωμένο στη ιστορία της αργυροχοΐας στην περιοχή της Ηπείρου, με εκθέματα κυρίως της μεταβυζαντινής περιόδου αλλά και με αναφορές στο απώτερο παρελθόν.
Οι επισκέπτες μπορούν να δουν και γνωρίσουν από κοντά κάθε στάδιο της διαδικασίας για την δημιουργία των έργων όπως κοσμήματα, όπλα και πολεμική εξάρτυση, ασημικά του σπιτιού και προσωπικά είδη.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
2. Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης Δημητσάνας
Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα είναι ένα θεματικό μουσείο που προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία, παρουσιάζοντας τις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που χρησιμοποιούν το νερό ως κύρια πηγή ενέργειας για την παραγωγή διαφόρων προϊόντων.
Σε έκταση ενός στρέμματος, μέσα σε πυκνή βλάστηση και άφθονα τρεχούμενα νερά, έχει αποκατασταθεί ένα σύνολο εγκαταστάσεων και υδροκίνητων μηχανισμών, με σκοπό τη μουσειακή αξιοποίησή τους. Κάθε ένα από τα αναστηλωμένα κτήρια των παλιών παραδοσιακών εργαστηρίων έχει μια μόνιμη έκθεση με θεματικό περιεχόμενο σχετικό με το εργαστήριο στο οποίο στεγάζεται.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
3. Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας
Το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, που επιδιώκει να καταδείξει την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης, εστιάζει στην αρμονική συνύπαρξή τους στη λεκάνη της Στυμφαλίας.
Στόχος του Μουσείου Περιβάλλοντος Στυμφαλίας είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάσωση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της περιοχής.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
4. Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού Σπάρτης
Το Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού, στη Σπάρτη, σας ταξιδεύει στον πολιτισμό, την ιστορία και την τεχνολογία της ελιάς και της ελαιοπαραγωγής στον ελλαδικό χώρο, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.
Στόχος του Μουσείου είναι να φωτίσει την άρρηκτη σύνδεση της ελιάς με την ταυτότητα του τόπου μας, και γενικά με τον μεσογειακό χώρο. Η ελιά και το λάδι παρουσιάζονται εδώ από διαφορετικές οπτικές γωνιές: οικονομία, διατροφή και χρήσεις, θρησκευτική λατρεία, τέχνη και τεχνολογία.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
5. Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας N. & Σ. Τσαλαπάτα
Τι θα δείτε ;
Το Εργοστάσιο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα του είδους του. Τα εργαστήρια και οι βιομηχανικοί χώροι έχουν αναστηλωθεί και αποτελούν σήμερα σπάνιο δείγμα διασωζόμενου βιομηχανικού συγκροτήματος στον ελληνικό χώρο.
Στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, η παραγωγική διαδικασία έχει ανασυντεθεί βήμα προς βήμα: βαγονέτα, δεξαμενές αργίλου, τριβεία, πρέσες, κοπτήρες, ξηραντήρια, η επιβλητική κάμινος Hoffmann, καθώς και τελικά προϊόντα, τούβλα και κεραμίδια διαφόρων τύπων.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
6. Μουσείο Μετάξης Σουφλίου
Το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί παρουσιάζει αναλυτικά τις φάσεις της σηροτροφίας και της μεταξουργίας. Εστιάζει στο πώς το Σουφλί αναδείχτηκε σε σημαντικό κέντρο παραγωγής μεταξιού στα τέλη του 19ου αιώνα και έως τα μέσα του 20ού.
Το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί σάς εισάγει στην προβιομηχανική διαδικασία της εκτροφής των μεταξοσκωλήκων και την επεξεργασία του μεταξιού. Σας συστήνει το αρχιτεκτονικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της εποχής που ανέδειξε το Σουφλί ως σημαντικό μεταξοπαραγωγικό κέντρο της Ελλάδας.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
7. Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου
Το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου παρουσιάζει τη βιομηχανική φάση της ελαιουργίας στην Ελλάδα. Εστιάζει στις αλλαγές που επέφερε η εισαγωγή της μηχανικής κίνησης στη διαδικασία παραγωγής ελαιολάδου και προσεγγίζει με ευαισθησία τη συμβολή των κατοίκων της περιοχής στην παραγωγική διαδικασία.
Στόχος του Μουσείου Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου είναι να προβάλει τη βιομηχανική κληρονομιά μας στον τομέα της ελαιουργίας και να την εντάξει στο ευρύτερο αρχιτεκτονικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
8. Μουσείο Μαστίχας Χίου
Το Μουσείο Μαστίχας Χίου βρίσκεται στα Μαστιχοχώρια, σύνολο μεσαιωνικών χωριών στη Νότια Χίο, στο μοναδικό σημείο της Μεσογείου όπου καλλιεργείται ο σχίνος της ποικιλίας Pistacia lentiscus var. Chia, από τον οποίο παράγεται η μαστίχα.
Το Μουσείο Μαστίχας Χίου σκοπεύει να αναδείξει την παραγωγική ιστορία της καλλιέργειας και την επεξεργασίας της μαστίχας, την οποία εντάσσει στο πολιτιστικό τοπίο της Χίου. Μέσα από το πρίσμα της εγγραφής από την UNESCO της παραδοσιακής μαστιχοκαλλιέργειας στον Αντιπροσωπευτικό κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας, το 2014, έμφαση δίνεται στη διαχρονία και την αειφορία του χιώτικου αυτού προϊόντος.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
9. Μουσείο Μαρμαροτεχνίας Τήνου
Το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας, στον Πύργο της Τήνου, αποτελεί μοναδικό παράδειγμα παρουσίασης της τεχνολογίας του μαρμάρου, υλικού που κατέχει ιδιαίτερη θέση στην αρχιτεκτονική και την τέχνη της Ελλάδας, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Η μόνιμη έκθεση, που περιγράφει αναλυτικά και ζωντανά το πλέγμα εργαλειακού εξοπλισμού και τεχνικών μαρμαροτεχνίας, δίνει έμφαση στην προβιομηχανική και πρωτοβιομηχανική Τήνο, σημαντικότερο νεοελληνικό κέντρο μαρμαροτεχνίας.
Παράλληλα, αναδεικνύει το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν τα τοπικά εργαστήρια.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
10. Moυσείο Παιχνιδιών Μπενάκη
Το Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών με πυρήνα την συλλογή της Μαρίας Αργυριάδη, η οποία συγκαταλέγεται στις δέκα καλύτερες της Ευρώπης. Παρουσιάζει παιχνίδια, βιβλία, έντυπα, ρουχισμό και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Αμερική.
Η ελληνική συλλογή περιλαμβάνει βρεφικά και παιδικά παιχνίδια και άλλα αντικείμενα από τους αρχαίους έως τους νεότερους χρόνους: χειροποίητα παραδοσιακά παιχνίδια, πανηγυριώτικα και εμπορικά παιχνίδια του 20ού αι., επιτραπέζια παιχνίδια, καθώς και ομαδικά παιχνίδια δρόμου και παιδικά έθιμα. Ξεχωρίζουν τα παιχνίδια που έφτιαξαν μέλη των Κ.Α.Π.Η. (Κέντρων Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων), αναβιώσεις αυτών που έπαιζαν ως παιδιά.
Η ευρωπαϊκή συλλογή αποτελείται από αστικά και λαϊκά παιχνίδια από το 18ο έως τον 20ό αι., κυρίως από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, καθώς και από ευρωπαϊκές κούκλες με φορεσιές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Το Μουσείο Μπενάκη Παιχνιδιών στεγάζεται σε εκλεκτικιστικό κτήριο της περιόδου 1897–1900. Είναι δωρεά της Βέρας Κουλούρα σύμφωνα με την επιθυμία του συζύγου της, Υδραίου ευεργέτη και πλοίαρχου Αθανάσιου Κουλούρα. Η αρχιτεκτονική του μορφολογία συνδυάζει νεογοτθικά, μπαρόκ και Art Nouveau στοιχεία.
Πυρήνα του Τμήματος Παιχνιδιών, το οποίο ιδρύθηκε το 1991, αποτελεί η δωρεά της Μαρίας Αργυριάδη.
Στις συλλογές του περιλαμβάνονται 20.000 παιχνίδια και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας, προερχόμενα από τον ελλαδικό χώρο και την ευρύτερη περιφέρεια του Ελληνισμού – από την αρχαιότητα μέχρι το 1970 – καθώς και από την Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική και από χώρες της Ανατολής.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο [εδώ].
