Το καλοκαίρι έφτασε και τα φίδια έχουν ξυπνήσει.
Ευχόμαστε να μην χρειαστεί κανείς τις παρακάτω χρήσιμες συμβουλες αλλά καλό είναι να τις γνωρίζουμε όλοι.
Υπάρχει ένας αδικαιολόγητος φόβος για τα φίδια και τις συνέπειες από το δάγκωμά τους στο ευρύ κοινό. Ο φόβος αυτός αυτός έχει καταστήσει τα ερπετά αυτά ως αντικείμενα εξολόθρευσης και διωγμού, γεγονός άδικο αφού ο οικολογικός τους ρόλος και ειδικά ως παράγων ελέγχου του πληθυσμού των τρωκτικών είναι πολύ σημαντικός.
Συμπτώματα
Τα πρώτα συμπτώματα μετά από ένα δηλητηριώδες δάγκωμα είναι πόνος και οίδημα στο σημείο της έγχυσης, εντός λίγων λεπτών. Στην συνέχεια και όσο ο χρόνος περνάει χωρίς τις πρώτες βοήθειες, το οίδημα αυξάνεται και εξαπλώνεται και στο υπόλοιπο δαγκωμένο μέλος, ενώ μέσα σε λίγες ώρες ενδέχεται να υπάρξουν και άλλα συμπτώματα (βλέπε άρθρο «Δηλητηριώδη δήγματα φιδιών» – περιοδικό “Ιατρικά Χρονικά”).
Πρώτες Βοήθειες
Αμέσως μετά από ένα δηλητηριώδες δάγκωμα οι κινήσεις που πρέπει να κάνετε ή να μην κάνετε, είναι λίγες αλλά ουσιαστικές.
Μην πανικοβάλλεστε, (πολύ σημαντικό). Ο πανικός χειροτερεύει την κατάσταση. Με τα σημερινά μέσα έχετε όλο το χρόνο μπροστά σας να επισκεφτείτε ένα νοσοκομείο, όπου κι αν βρίσκεστε στην χώρα, μέσα στις επόμενες ώρες, με ασφάλεια και χωρίς ρίσκο.
Αφαιρέστε όποιο αντικείμενο ή ύφασμα θα μπορούσε να σφίξει το μέλος όσο αυτό πρήζεται (π.χ. δαχτυλίδια, βραχιόλια, κτλ).
Κρατήστε το θύμα ακίνητο εάν δεν είναι απαραίτητη η μετακίνησή του. Κρατήστε το δαγκωμένο μέλος όσο το δυνατόν πιο ακίνητο. Με την ακινησία μειώνουμε τους σφυγμούς και τον μεταβολισμό και καθυστερούμε την εξέλιξη των συμπτωμάτων (θεωρητικά).
Μην κόβετε ή σκίζετε το δέρμα για να ρουφήξετε το δηλητήριο. Αυτή η πράξη είναι ξεπερασμένη τεχνική τύπου «γιατροσόφι» και δεν ωφελεί σε τίποτα, αντιθέτως το τραύμα και το σοκ που προκαλείται από την πράξη επιδεινώνουν την κατάσταση.
Μην δένετε το δαγκωμένο μέλος. Είναι πολύ σημαντικό να μην εμποδιστεί η κυκλοφορία του αίματος. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νέκρωσης του άκρου και δημιουργίας θρόμβων. Το δηλητήριο εξαπλώνεται κυρίως μέσω της λέμφου, συνεπώς μία σφιχτή περίδεση που θα σταματούσε την κυκλοφορία του αίματος είναι ανώφελη και επικίνδυνη. Αντιθέτως μία ελαφρά επίδεση με κοινό, ελαστικό επίδεσμο από την πληγή έως την βάση του άκρου, τόσο λίγο σφιχτά όσο σε περίπτωση διαστρέμματος (να χωράει το δάχτυλό σας κάτω από τον επίδεσμο), ίσως βοηθούσε σε ενδεχόμενη πολύωρη μεταφορά του ασθενή σε νοσοκομείο [Ο επίδεσμος θα πρέπει να λύνεται και να ξαναδένεται ανάλογα κάθε 10-15 λεπτά, λόγω της εξέλιξης του οιδήματος (κίνδυνος σφιξίματος και απόφραξης αρτηριών)]. Παρ’όλα αυτά, μία τέτοια επίδεση δεν είναι και απαραίτητη.
Μην τοποθετείτε αντισηπτικά και άλλες ουσίες στο τραύμα.
Μην δίνετε αλκοόλ στον ασθενή.
Μην χορηγείτε παυσίπονα ή άλλα φάρμακα.
Μεταφέρετε τον ασθενή σε κοντινό νοσοκομείο με ψυχραιμία και ασφάλεια, αφού πρώτα έχετε ειδοποιήσει.
Μπορείτε να έχετε στο “κιτ πρώτων βοηθειών” σας αντιισταμινικά και κορτιζόνη για να τα χορηγήσετε στον ασθενή, για το διάστημα που μεσολαβεί έως την μεταφορά του στο κέντρο περίθαλψης. Απευθυνθείτε στον γιατρό σας για τον τύπο και τις δοσολογίες που αντιστοιχούν στον καθένα.
Η χρήση αντιοφικού ορού δεν συνιστάται καθώς μπορεί να αποβεί επικίνδυνη (αλλεργικό σοκ). Μόνο οι ειδικοί γιατροί μπορούν να κρίνουν και να αποφασίσουν για την χρήση του ορού, η οποία γίνεται πλέον μόνο σε κρίσιμες περιπτώσεις και γενικώς αποφεύγεται. Συνήθως ακολουθείται αγωγή με χορήγηση αδρεναλίνης και αντιβιοτικών. Τα συμπτώματα υποχωρούν μετά την κατάλληλη ιατρική αγωγή.
Πηγή: Herpetofauna via www.katakali.net
