Η γέφυρα του Χάρακα, το έργο που αποτελεί ένα μικρό θαύμα της μηχανικής, μοναδικό στην Ευρώπη, με πολλές ιδιομορφίες και πρωτιές, παραδίδεται αυτή την εβδομάδα στους κατοίκους και τους επισκέπτες της Κεφαλονιάς.
Το νησί θα δει επιτέλους το βόρειο κομμάτι του, που περιλαμβάνει μερικά από τα ομορφότερα στολίδια του (Φισκάρδο, Άσσος κ.λπ.) να έρχεται και πάλι πιο… κοντά, τουλάχιστον κατά 30-40 λεπτά της ώρας. Οι επισκέπτες θα μπορέσουν και πάλι να χρησιμοποιήσουν τον φιδωτό και δύσκολο δρόμο, με την συγκλονιστική όμως θέα πάνω από τον Μύρτο, την Άσσο κ.λπ.
Τα ψέματα τελειώνουν και την Τετάρτη 14 Ιουνίου, ο δρόμος και κυρίως η γέφυρα του Χάρακα, η μοναδική γέφυρα στην Ευρώπη που ενώνει ένα ρήγμα, θα παραδοθεί στην κυκλοφορία. Μία πολύχρονη προσπάθεια που σκάλωσε, πότε στους σεισμούς του 2014, πότε στην έλλειψη χρημάτων που έφερε η κρίση και πότε στον εξοργιστικό παραλογισμό της ελληνικής γραφειοκρατίας, φτάνει (επιτέλους) στο τέλος της.
Πρόκληση για τη σύγχρονη μηχανική
Στην αρχή, μοιάζει με τρέλα να προσπαθήσεις να φτιάξεις μία γέφυρα πάνω σε ένα ενεργό σεισμικό ρήγμα. Όμως για τη σύγχρονη μηχανική, η τρέλα γίνεται πρόκληση.
Το κομμάτι του ρήγματος που είναι ορατό στη φωτογραφία γιατί έχει υποχωρήσει, είναι μόνο ένα μέρος από το συνολικό ρήγμα. Tο συνολικό μήκος του ρήγματος φτάνει τα 80 μέτρα. Η γέφυρα είναι η μοναδική στην Ευρώπη (ίσως και στον κόσμο) που καλείται να γεφυρώσει, όχι ένα ποτάμι ή άλλους δρόμους ή έναν γκρεμό, αλλά ένα ενεργό ρήγμα.
Χορεύοντας πάνω στο ρήγμα
«Η γέφυρα στηρίζεται στο στερεό κομμάτι έξω από το ρήγμα. Ακόμα κι αν υποχωρήσει ένα κομμάτι του ρήγματος, είναι έτσι κατασκευασμένη ώστε να παραμείνει στη θέση της. Άλλωστε φτιάχτηκε για να αντέχει σεισμικές επιταχύνσεις που φτάνουν το 0,45 g», θα πει ο αντιπεριφερειάρχης Κεφαλονιάς, Παναγής Δρακουλόγκωνας, ο άνθρωπος που πήρε επάνω του το μεγαλύτερο μέρος του έργου.
«Η γέφυρα πατάει πάνω σε 4 ειδικά εφέδρανα, τα οποία επιτρέπουν οριζόντια ολίσθηση μέχρι μισό μέτρο», θα μας πει. Με λίγα λόγια η γέφυρα είναι κατασκευασμένη να «χορεύει» πάνω από το έδαφος, όταν ο Εγκέλαδος έχει… κέφια.
Μεγάλη προσοχή έχει δοθεί και στο θέμα της υδραυλικής προστασίας της γέφυρας εμποδίζοντας τα νερά της βροχής να λιμνάζουν πάνω σ’ αυτή ή να δημιουργούν χειμάρρους που φθείρουν το έργο. Τα νερά, μέσα από χαντάκια που δημιουργήθηκαν στο βουνό, συγκεντρώνονται και κατευθύνονται στον αγωγό που βλέπετε στη φωτογραφία δημιουργώντας ένα ιδιότυπο bypass.
Η γέφυρα κόστισε 7 εκ. ευρώ (χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) αλλά πολλές φορές κινδύνεψε να σταματήσει. Θα πρέπει εδώ να πούμε (και είναι… καρατσεκαρισμένο αυτό), ότι χωρίς τις παρεμβάσεις κυρίως του αντιπεριφερειάρχη, και μερικές φορές του περιφερειάρχη και της βουλευτή, το έργο δεν θα είχε ολοκληρωθεί.
Οι αγκυλώσεις της ελληνικής γραφειοκρατίας και η έλλειψη χρημάτων κινδύνεψαν να τινάξουν στον αέρα το έργο, και μαζί με αυτό και κάποιες από τις εταιρείες που συμμετείχαν στην υλοποίησή του. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα γραφειοκρατικό σύστημα κυριολεκτικά σχιζοφρενικό που στέλνει, πολλές φορές ένα ποσοστό πάνω από 50% κάθε εργολαβίας σε φόρους και κρατήσεις. Αν αναλογιστεί κανείς, το πόσα από τα χρήματα κάθε έργου πάνε σε ΦΠΑ (24% παρακαλώ), τέλη, φόρους (28% παρακαλώ) δασμούς (π.χ. καύσιμα) και κρατήσεις θα καταλάβει τι θα πει να βγάζει το δημόσιο χρήματα από τη μία τσέπη και να τα βάζει στην άλλη…
Η γέφυρα σταμάτησε, πότε επειδή ο εργολάβος δεν πληρωνόταν, πότε επειδή το γραφείο Δημοσιονομικού Ελέγχου του υπουργείου Οικονομικών έβαζε φρένο, την ώρα που αργότερα το υπουργείο αναιρούσε την απόφαση (από αυτό χάθηκαν αρκετοί μήνες), πότε επειδή μία εταιρεία χρωστούσε στο δημόσιο, άρα δεν μπορούσε να πληρωθεί για τις μέχρι τότε εργασίες, άρα δεν μπορούσε να συνεχίσει κ.λπ.
Ακόμη και σήμερα που μιλάμε, το έργο δεν έχει παραδοθεί, όχι γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί (έτοιμο είναι), αλλά γιατί ένα μικρό κομμάτι της βραχοπροστασίας, αστείο μπροστά στο σύνολο του έργου και ανεξάρτητο από αυτό, το οποίο όμως κατασκευάζει το ΥΠΟΜΕΔΙ, δεν έχει τελειώσει.
Είναι πραγματικά άξιο απορίας και, γιατί όχι, θαυμασμού, ότι στην Ελλάδα της κρίσης, η Κεφαλονιά έχει την τύχη να βλέπει σημαντικά και μεγάλα έργα να ολοκληρώνονται. Μετά τα σχολεία που παραδόθηκαν πριν από λίγο καιρό στο Φαραώ (τα μοναδικά στην Ελλάδα), έρχεται ο Χάρακας, το λιμάνι του Ληξουρίου, η Πλατεία και ο παραλιακός Αργοστολίου, το γηροκομείο κ.α. Σ’ αυτό βοήθησε το γεγονός ότι, όποτε χρειάστηκε, κατάφεραν να συνεργαστούν η Περιφέρεια, ο Δήμος και η βουλευτής, παρά τις πολιτικές τους διαφορές και αποστάσεις.
«Όχι σαμπάνιες την Τετάρτη»
Ο αντιπεριφερειάρχης έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν θέλει πανηγυρισμούς και… σαμπάνιες την Τετάρτη. Θα γίνει μία μικρή τελετή στην οποία θα παραβρεθούν και εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιθανόν και ο επίτροπος ίσως και ο περιφερειάρχης. Όπως και νά ‘χει, το έργο τελείωσε και θα προσφέρει πολλά στη ζωή και την Οικονομία της Κεφαλονιάς. Όσοι δούλεψαν γι’ αυτό, αλλά και… όσοι το πλήρωσαν με τους φόρους τους, έχουν κάθε λόγο να είναι περήφανοι. Πάνω απ’ όλα όμως έχουν λόγο να είναι περήφανοι οι ίδιοι οι Κεφαλονίτες.
Πηγή: http://www.kefalonitikanea.gr
