του Γεράσιμου Αραβανή.
Την περασμένη Πέμπτη 26/1 οι δανειστές διαμήνυσαν στην ελληνική κυβέρνηση ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραμένει στο ελληνικό πρόγραμμα και απαίτησαν την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων (των απαιτήσεων του ΔΝΤ) γι αυτό. Με δύο λόγια ο μόνος τρόπος να κλείσει η αξιολόγηση είναι να παραμείνει το ΔΝΤ και για να συμβεί αυτό πρέπει να νομοθετηθούν τώρα τα μέτρα που θα εφαρμοστούν από το 1018.
Όλες οι προβλέψεις και οι ελπίδες για ρήγμα στην πλευρά των δανειστών, τέτοιο ώστε να το εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση και να βγάλει το ΔΝΤ εκτός προγράμματος και να κάνει ένα «έντιμο» συμβιβασμό με τους ευρωπαίους διαψεύστηκαν πανηγυρικά .
Η Γερμανία επιμένει σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μετά το 2018 και για μία 10ετία, ενώ έχει αντιρρήσεις για τη συγκεκριμενοποίηση από τώρα των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Δεν πρέπει να αποκλειστούν κάποιες υποχωρήσεις από γερμανικής πλευράς, οι οποίες όμως θα είναι οι ελάχιστες και την τελευταία στιγμή και αφού η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει πολύ επώδυνα μέτρα, έχει κάνει μέγιστες παραχωρήσεις.
Από την άλλη το ΔΝΤ με βάση την απόρρητη έκθεσή του που είδε την περασμένη Κυριακή το φως της δημοσιότητας δεν φαίνεται να κάνει πίσω στο παραμικρό από τις μέχρι τώρα θέσεις του. Πιο συγκεκριμένα εμμένει σε μεγάλη μείωση του αφορολόγητου, στα 5000 € το τοποθετούσε παλαιότερα, μέτρο που θα οδηγήσει σε αφαίμαξη 2,8 δις. το λαό, στην κατάργηση των φοροαπαλλαγών, στην σταδιακή μείωση ως και κατάργηση της προσωπικής διαφοράς που θα οδηγήσει τις παλαιότερες συντάξεις σε μειώσεις 30% και περισσότερο. Παραμένουν στο τραπέζι οι παλαιότερες απαιτήσεις του, όπως η αύξηση του ορίου των απολύσεων από 5% στο 10% ή 15%, η περεταίρω μείωση των κοινωνικών δαπανών. Επιμένει στον πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής, στην μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, στην ανάγκη νέων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών, στην αγορά εργασίας, στα κλειστά επαγγέλματα, την κατάργηση κάθε περιορισμού στου πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.
Όπως καθένας αντιλαμβάνεται όλες οι απαιτήσεις από πλευράς δανειστών που κατά καιρούς διατυπώθηκαν είναι παρούσες, είναι απαιτητές. Η επιμονή αυτή οδηγεί την κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι η ώρα για λήψη επώδυνων μέτρων δεν είναι μακριά, δεν θα μπορέσει να τα αποφύγει. Σ’ αυτή τη βάση επεξεργάζεται η κυβέρνηση την τακτική της.
Από την πλευρά της η ΝΔ καθώς και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα ακολουθούν το ίδιο τροπάρι. «Η αξιολόγηση έπρεπε να έχει κλείσει, όσο καθυστερεί μεγαλώνει ο λογαριασμός, η κυβέρνηση πρέπει αμέσως να υπογράψει». Πιστή στις παραδόσεις ότι προστάζουν οι δυτικοί σύμμαχοι είναι νόμος, ζητά τη λήψη όλων των επώδυνων μέτρων που η τρόικα απαιτεί.
Με βάση τα παραπάνω ποιες μπορεί ναι είναι οι ενδεχόμενες πολιτικές εξελίξεις.
Η πρώτη και η πλέον πιθανή εξέλιξη είναι η κυβέρνηση, παρά το μεγάλο πολιτικό κόστος που θα έχει με την αποδοχή τέτοιων μέτρων, να σπεύσει να τα αποδεχτεί, φροντίζοντας όσο είναι δυνατό να τα μετριάσει ή να τα νομοθετήσει με ένα ασαφή τρόπο ώστε να δημιουργήσουν μικρότερες αντιδράσεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση το πολιτικό κόστος για το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγάλο. Ήδη οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν απώλειες της τάξης του 50% της δύναμής του, του Σεπτεμβρίου του 2015. Στην περίπτωση λήψης τέτοιων μέτρων θα κινδυνεύσει με οδυνηρή ήττα.
Η δεύτερη εξέλιξη που πάντως δεν είναι η πιο πιθανή είναι, ο πρωθυπουργός προσμετρώντας το μεγάλο πολιτικό κόστος και το κίνδυνο να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά εκτός πολιτικού παιχνιδιού και αφού οξύνει το κλίμα, ανεβάσει τους καταγγελτικούς τόνους εναντίον των δανειστών και της δεξιάς και αφού διαμορφώσει το κατάλληλο κλίμα να οδηγήσει σε εκλογές ευελπιστώντας ότι θα ηττηθεί μεν, αλλά δεν θα συντριβεί, θα διατηρήσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό τέτοιο που θα του επιτρέψει να εδραιωθεί στο πολιτικό σκηνικό ως το άλλο σκέλος του δικομματισμού η αξιωματική αντιπολίτευση.
Η δημοσκοπική εικόνα της ΝΔ επίσης, παρά τους πανηγυρικούς τόνους από την ηγεσία και τον φιλικό της τύπο, δεν είναι η καλύτερη. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει δημοσκοπικά όμως οι εισροές στην ΝΔ είναι ελάχιστες. Διαμορφώνεται μια μεγάλη δεξαμενή αναποφάσιστων ψηφοφόρων δείγμα ότι κανένα κόμμα δεν εμπνέει το λαό και δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του.
Η άποψη μας είναι ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντισταθεί στους δανειστές από φιλολαϊκές θέσεις, να απορρίψει τις πιέσεις τους και να δώσει τέλος στο μαρτύριο των μνημονίων, της εξοντωτικής λιτότητας και τη φτωχοποίησης του λαού, τη διόγκωση του δημόσιου χρέους και του ξεπουλήματος της χώρας. Η κυβέρνηση δεν θέλει και δεν μπορεί να συγκρουστεί με τους δανειστές απλούστατα διότι έχει υποταχθεί στο μονοπωλιακό κεφάλαιο και στους ευρωενωσιακούς θεσμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε κόμμα αστικό, μνημονικό. Ο συμβιβασμός και η αποδοχή των μνημονίων είναι γι αυτόν μονόδρομος.
Η ΝΔ δεν μπορεί να πείσει τον ελληνικό λαό, διότι ο λαός γνωρίζει ότι προκαταβολικά θα σπεύσει να ικανοποιήσει όσες απαιτήσεις πρόβαλαν οι δανειστές και όσες θα προβάλουν στο μέλλον. Νίκη της ΝΔ μπορεί να υπάρξει στις εκλογές, αλλά οι μεγάλη νίκη και η αυτοδυναμία που προπαγανδίζει ο φιλικός της τύπος είναι όνειρο θερινής νυκτός. Ο σχηματισμός αυτοδύναμης ισχυρής κυβέρνησης με λαϊκή αποδοχή δεν φαίνεται δυνατός. Θα προκύψει κατά τα φαινόμενα κυβέρνηση ευρύτερης στήριξης που δεν θα απολαμβάνει την αποδοχή της λαϊκής πλειοψηφίας και γι αυτό το λόγο δεν θα είναι κυβέρνηση ισχυρή. Η πολιτική ρευστότητα θα διατηρηθεί, η λαϊκή δυσαρέσκεια θα μεγαλώνει, δεν φαίνεται όμως ότι υπάρχουν οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την μετατροπή της σε αγωνιστική συνείδηση και αγωνιστική στάση για βαθιές αλλαγές στην πολιτική και την κοινωνία.
Δεν υπάρχει η πολιτική δύναμη που θα εμπνεύσει το λαό και θα μετασχηματίσει τη δυσαρέσκεια σε αγανάκτηση και αγώνα για την ανατροπή των μνημονίων, την έξοδο από την Ε.Ε., για βαθιές αλλαγές υπέρ του λαού.
Η δημιουργία αυτών των προϋποθέσεων είναι το μεγάλο στοίχημα.
Εκεί όλοι θα κριθούν.
