Αντιστίξεις…… απο τον Μπάμπη Λάζαρη
Φοράει πάντα μαύρα, πιθανόν σε ένδειξη πένθους και μόνο στο μέτωπο και στο ράμφος αλλάζει το χρώμα της και γίνεται κάτασπρο.
Ανήκει σε μια οικογένεια που φέρει το όνομα Πουλάδες ( Rallidae ) και γυρνάει όλο τον κόσμο. Εμφανίζεται και αναπαράγεται στην Ευρώπη, Αυστραλία και Αφρική. Το είδος έχει προσφάτως εξαπλωθεί ακόμη και στη Νέα Ζηλανδία.
Είναι η πασίγνωστη σε μας Λούφα ή Φαλαρίδα ή Fulica atra.
Στον τόπο μας οι περισσότεροι την ήξεραν μόνο στο πιάτο τους γιατί παλιότερα ήταν ο μεζές των φτωχών. Την κυνηγούσαν με μανία και στην συνέχεια την πουλούσαν στους αχθοφόρους καροτσέρηδες, που αυτοί στη συνέχεια τη μαδούσαν και ανά ζεύγη την κρεμούσαν στα κάρα φωνάζοντας :
Λούφες ! Φρέσκιες Λούφες !
Και φυσικά γίνονταν ανάρπαστες λόγω της φήμης και της νοστιμιάς τους.
Οι νοικοκυρές τις μαγείρευαν με ένα ειδικό τρόπο χρησιμοποιώντας δάφνη και δενδρολίβανο. Το μόνο μειονέκτημα ήταν το μικρό τους μέγεθος που δε σε χόρταινε και τα σκάγια που υπήρχαν στο κρέας τους και μπορεί να σου σπαγαν τα δόντια αν δεν πρόσεχες.
Αυτά όμως σαν ανάμνηση από τη δεκαετία του 60.
Σήμερα θεωρητικά τουλάχιστον το κυνήγι της Λούφας απαγορεύεται !
Το μαύρο σαν πίσσα φτέρωμα των ενήλικων αναπτύσσεται όταν είναι 3-4 μηνών, αλλά η λευκή ασπίδα του μετώπου εμφανίζεται στην πλήρη ανάπτυξη, μετά από έναν χρόνο ή και κάποιες φορές αργότερα.
Είναι θορυβώδες πτηνό με ευρύ ρεπερτόριο από ήχους, παράγοντας τριξίματα ή κρώζοντας κυρίως τις νύχτες.
Η Φαλαρίδα δεν είναι τόσο κρυψίνους όσο τα υπόλοιπα πτηνά της οικογένειας των Πουλάδων.
Μπορεί να φανεί να κολυμπάει σε ανοιχτά νερά ή να περπατάει σε περιοχές με γρασίδι δίπλα σε νερά.
Στο τόπο μας προτιμάει κυρίως το μικρό δυτικό ιβάρι και τα σμήνη πλησιάζουν μέχρι τις άκρες του , ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια , που επίσημα τουλάχιστον απαγορεύεται το κυνήγι στη λιμνοθάλασσα.
Είναι επιθετικό είδος και ισχυρά διεκδικητικό ως προς την περιοχή κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής του, καθώς και οι δύο γονείς συμμετέχουν στην άμυνα του χώρου τους.
Το ζευγάρι μάχεται με σθένος για την περιοχή του με το ζευγάρι της «διπλανής πόρτας»
Κατά τη διάρκεια της μη αναπαραγωγής μπορεί να σχηματίσουν μεγάλα σμήνη, πιθανώς σχετιζόμενα με την αποφυγή θηρευτών.
Είναι διστακτικό στην πτήση και συνήθως απογειώνεται κατά μήκος του νερού με παφλασμούς.
Χρειάζεται να τρέξει αρκετά πάνω στο νερό, σαν υδροπλάνο μόνο και μόνο για να απογειωθεί !
Το ίδιο γίνεται και όταν δεν πετάει, όταν ταξιδεύει μικρές αποστάσεις με ταχύτητα σε εδαφικές διαμάχες.
Όπως συμβαίνει με πολλά πτηνά της ίδιας οικογένειας, η αδύναμη πτήση του δεν εμπνέει αυτοπεποίθηση, αλλά στην αποδήμηση, κυρίως τις νύχτες, μπορεί να καλύψει πολύ μεγάλες αποστάσεις.
Κουνάει το κεφάλι καθώς κολυμπά και κάνει μικρές βουτιές που ξεκινούν από μικρά άλματα.
Το είδος χτίζει τη φωλιά του από ξερά καλάμια και χόρτα κοντά στις όχθες των νερών ή σε εμπόδια μέσα στο νερό που εξέχουν από αυτό.
Γεννά έως και 10 αυγά, εντούτοις συνήθως μόνο 3 επιβιώνουν εξαιτίας της βίαιης συμπεριφοράς των γονέων.
Οι Φαλαρίδες μπορούν να είναι πολύ βίαιες στα μικρά τους όταν βρίσκονται υπό πίεση, όπως σε περιόδους έλλειψης φαγητού.
Τσιμπούν με το ράμφος τους τα μικρά που ζητούν φαγητό, επαναλαμβανόμενα, μέχρι το μικρό να σταματήσει και να πεθάνει από την πείνα. Αν τα μικρά συνεχίσουν να ζητούν φαγητό, μπορεί να τα τσιμπήσουν τόσο δυνατά ώστε να τα σκοτώσουν.!!!
Η Φαλαρίδα είναι παμφάγο πτηνό και τρέφεται με ποικιλία τροφών όπως αυγά από άλλα πουλιά του νερού, καθώς και με φύκη, βλάστηση, σπόρους και φρούτα.
Αναχωρεί από τον τόπο μας στις αρχές Μαρτίου, ενώ λίγα άτομα παραμένουν για όλο το χρόνο στη μικρή λιμνοθάλασσα.
Παρακολουθείστε τον κύκλο αναπαραγωγής της Φαλαρίδας σ’ ένα όμορφο βίντεο !
