Αντιστίξεις…… απο τον Μπάμπη Λάζαρη
Καλυκοτόμη η εριότριχος (Calycotome villosa)
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας το έλεγαν Ασπάλαθο.
Πολυετές φυτό, θάμνος γεμάτος αγκάθια ,με μικρά φύλλα που διακλαδίζονται σε τρία μικρά, όπως το τριφύλλι.
Τον ασπάλαθο τον συναντούμε σε όλη τη Λευκάδα, με την κοινή ονομασία Ασφελαχτός.
Σε άλλες περιοχές τον βρίσκουμε με διαφορετικές ονομασίες όπως: Ασφάλαθος, σπαλάχτρι, σπαλάθρι
Οι καρποί του μοιάζουν με τους καρπούς των φασολιών με την διαφορά ότι είναι πολύ μικροί, σκληροί και μαλλιαροί. Οι γίδες τρώνε τους καρπούς του, και τους τρυφερούς βλαστούς πριν αυτοί ξεραθούν και μεταμορφωθούν σε πολύ σκληρά και επικίνδυνα αγκάθια.
Μετά την ανθοφορία οι τρυφεροί βλαστοί μεταμορφώνονται σε πολύ σκληρά και επικίνδυνα αγκάθια, από την αρχή του κορμού του φυτού έως την κορυφή. Οι καρποί του ξεραίνονται και αυτοί. Όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία την ημέρα ανοίγουν απότομα με ένα χαρακτηριστικό ήχο και πετάγονται τα σποράκια που περιέχει μέσα το σκληρό κέλυφος του φασολιού του. Με τα πρωτοβρόχια το φθινόπωρο ριζώνουν τα σποράκια και δίνουν νέα φυτά.
Ασπάλαθος το φυτό αναφέρεται με αυτή την ονομασία από το Διοσκουρίδη.
Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τα ακανθωτά κλαδιά του Ασπάλαθου κτυπούσαν και τιμωρούσαν τους τυράννους στον Άδη.
Μυθολογικά συνδέθηκε με τη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Τον Αρδιαίο , τύραννο μιας πόλης της Παμφυλίας , καθώς και άλλους τυράννους , όταν εξέτισαν στον κάτω κόσμο την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμαζόταν να βγουν στο φως , το στόμιο δεν τους δεχόταν. Τότε άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρισκόταν εκεί, αφού τους βασάνισαν , άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στους ασπαλάθους, πριν τους ρίξουν πάλι στα Τάρταρα .
«Επι Ασπαλάθων ..»
«Επι Ασπαλάθων ..»
