Αντιστίξεις…… απο τον Μπάμπη Λάζαρη
Είναι κάτι φυτά που λες και χαίρονται να φυτρώνουν πάνω σε αρχαία ερείπια , Ενετικά τείχη , ερειπωμένους ναούς , και γενικά πάνω σε απομεινάρια περασμένων εποχών.
Κισσός , Κάπαρη , Κρίταμο , Αντίρινο (Σκυλάκι) είναι τα συνηθισμένα που μπορείς να δεις ν ’αγκαλιάζουν την πανάρχαια κληρονομιά μας στολίζοντας με τ’ άνθη τους όλες εκείνες τις χαμένες μνήμες που έσβησε για πάντα ο χρόνος.
Αυτή την Καμπανούλα , όλα κι’ όλα δυο φυτά , την συνάντησα στην εξωτερική πλευρά του Ενετικού Φρουρίου πίσω από το Φάρο.
Φυτό σπάνιο για τη χλωρίδα του νησιού μας.
Ανθίζει από Οκτώβριο μέχρι Νοέμβριο ( σε μια εποχή που τα περισσότερα φυτά μαραίνονται ) και κάνει ένα πανέμορφο λουλούδι σε όλες τις αποχρώσεις του μπλε, μ’ ένα απαλό και λεπτό άρωμα.
Προσπαθώντας να επιβιώσει , απλώνει τη ριζούλα της ανάμεσα στις αρχαίες πέτρες που έχτισε ο Ορσίνι και δίνει με την ομορφιά της μια ανεπανάληπτη πινελιά στο Ενετικό Φρούριο της Λευκάδας.
Πως αυτό το πολυετές φυτό καταφέρνει χρόνια τώρα και ολοκληρώνει τον βιολογικό του κύκλο με τόση ζωηρότητα και ευρωστία μέσα σ’ ένα εντελώς άγονο και σκληρό περιβάλλον είναι πολύ δύσκολο κανείς να φανταστεί και να εξηγήσει !!!!.
Η ταπεινότητα η ομορφιά και η αντοχή του πέρα από το Βοτανολογικό ενδιαφέρον , ασφαλώς μας προσφέρει και μια άλλη συμβολική διάσταση που ο καθένας μπορεί να δώσει ανάλογα με τις αισθητικές του αναζητήσεις και τον βαθμό ευαισθησίας του. . . . . . .
………………………………………………………………………………………………..
Καθώς την είδε , ο φίλος μου ο Αριστείδης είπε με νόημα :
Τις μέρες που έρχονται πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της καμπανούλας !
