Άρθρο του Γεράσιμου Αραβανή.
Στο συλλαλητήριο της Κυριακής το πλήθος δεν ήταν φυσικά 400.000 που ισχυρίζονται οι διοργανωτές, αλλά ήταν μεγάλο. Από τη στιγμή που τελείωσε το συλλαλητήριο άρχισαν οι αντιπαραθέσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το μέγεθος και το χαρακτήρα του, αν ο χαρακτήρας του ήταν πατριωτικός και η αγωνία για τη Μακεδονία ήταν που κινητοποίησαν τον κόσμο ή υπάρχουν και άλλοι «πιο πονηροί» λόγοι.
Βεβαίως 400 χιλιάδες φασίστες και Χρυσαυγίτες δεν ήταν δυνατόν να κινητοποιηθούν και να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο αυθόρμητα ούτε η ηγεσία της Χρυσής Αυγής μπορεί να κινητοποιήσει τόσο κόσμο. Προφανώς στην πλειοψηφία τους ήταν κόσμος λαϊκός, που αυτή η συζήτηση για τη Μακεδονία, την ιστορικότητα της και τους κινδύνους που ελλοχεύουν, την ανάγκη να την «υπερασπίσουμε από τους Σκοπιανούς» κάτι τους έλεγε. Τον τόνο όμως δεν τον έδωσε ο απλός κόσμος, αλλά για να αρχίσουμε από τα πιο φαιδρά, αυτοί που εν έτη 2018 ήταν ντυμένοι μακεδονομάχοι του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα καβάλα στα άλογά τους, οι σύλλογοι και οι ομάδες Ποντίων και Κρητών φορώντας τις αντίστοιχες στολές, συντηρητικοί σύλλογοι και φορείς από πολλές περιοχές της χώρας που θεωρούσαν ότι επιτελούσαν το χρέος τους, η Χρυσή Αυγή η οποία φυσικά άδραξε την ευκαιρία.
Το όλο κλίμα ήταν έντονα εθνικιστικό και σοβινιστικό όπως καλλιεργείται από το 1992, τότε που ο Αντώνης Σαμαράς ως υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του για το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας υπακούοντας στις απαιτήσεις Γερμανών και Αμερικανών. Τότε άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και οι τεράστιες συνέπειες για τα Βαλκάνια ολόκληρα μέχρι σήμερα.
Πολλοί φορείς και παράγοντες ισχυρίζονται ότι δεν υποστήριξαν το συλλαλητήριο, δεν ευνόησαν τη διοργάνωση του και την πλατιά συμμετοχή σ’ αυτό. Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά. Η Ιερά σύνοδος της εκκλησίας της Ελλάδος πήρε απόφαση για μη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας ως συνθετικού της ονομασίας, είπε και μια κουβέντα ο αρχιεπίσκοπος ότι δεν χρειάζονται συλλαλητήρια, αλλά εύρυθμη ομάδα μητροπολιτών συμμετείχε και ορισμένοι μάλιστα με σημαίνοντα ρόλο και με την ανάλογη προσπάθεια στις εκκλησίες για την προσέλκυση κοινού. Η Ν.Δ. δεν συμφωνούσε, από ότι έλεγε, με το συλλαλητήριο, αλλά πλήθος βουλευτών της ήταν παρόντες και όσοι δεν συμμετείχαν θα πάρουν μέρος απ’ ό,τι φαίνεται στο συλλαλητήριο της Αθήνας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υποτίθεται ότι ήταν αμέτοχα στην προπαγάνδιση και ενίσχυση του συλλαλητηρίου. Τα πράγματα όμως άλλο μαρτυρούν. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην πλειοψηφία των καναλιών και των μεγάλων εφημερίδων το συλλαλητήριο είχε την τιμητική του με κορυφαία περίπτωση φυσικά το πλουραλιστικό και δημοκρατικό ΣΚΑΙ.
Πολλοί διατυπώνουν το ερώτημα για ποιο λόγο το συγκεκριμένο ζήτημα που χρονίζει εδώ και είκοσι πέντε χρόνια και είναι σε παντελή αδράνεια τα δέκα τελευταία χρόνια μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ήρθε εντελώς ξαφνικά στην επικαιρότητα και αναζητείται επιτακτικά λύση του ονόματος, ενδεχομένως και του προβλήματος. Την απάντηση στο ερώτημα πρέπει κανείς να την αναζητήσει εκεί που βρίσκονται και πολλές άλλες. Κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και το ΝΑΤΟ που επείγονται σήμερα να δοθεί λύση, πράγμα που παλαιότερα δεν ίσχυε.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής διατηρούν στην FYROM τη μεγαλύτερη βάση τους στην ευρύτερη περιοχή και επηρεάζουν αποφασιστικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, ιδιαίτερα με τη σημερινή κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών, άρα καθορίζουν την ατζέντα και τις λύσεις. Οι λόγοι συγκεκριμένα είναι τα τεράστια συμφέροντα που υπάρχουν στην περιοχή με τους αγωγούς μεταφοράς της ενέργειας και την κυριαρχία στην ευαίσθητη περιοχή της βαλκανικής, όπως επίσης η επιδίωξή τους να απομονώσουν τη Ρωσία, να την περιορίσουν και να εκμηδενίσουν την επιρροή της στις σλάβικες χώρες της περιοχής και γενικότερα να την περιορίσουν στα πλαίσια των γεωγραφικών της συνόρων και εκεί με την υποδαύλιση μειονοτικών προβλημάτων.
Ο κίνδυνος να δοθεί λύση στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και της εσπευσμένης ένταξης της FYROM στο ΝΑΤΟ είναι μεγάλος. Κανείς φυσικά δεν αγνοεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. είναι οι δυνάμεις που με το διαίρει και βασίλευε επέβαλαν και επιβάλλουν την κυριαρχία τους και την εξυπηρέτηση των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων τους. Αν σήμερα μετά τη συντριβή και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας η κύρια δράση τους μεταφέρθηκε στην μέση ανατολή και ως το Αφγανιστάν και τη βόρεια Αφρική αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα τον επιδιώξουν εάν τους είναι χρήσιμος ένας νέος γύρος πολέμων, αίματος και διαμελισμών στα Βαλκάνια.
Φαίνεται όμως ότι οι εξελίξεις σχετικά με το όνομα της FYROM διαμορφώνουν το έδαφος για την επίσπευση των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού μέσω της δημιουργίας νέου κόμματος στα δεξιά της Ν.Δ. με εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Και για τη διεξαγωγή και την επιτυχία του συλλαλητηρίου πέρα από κορυφαίους εθνικιστές απόστρατους αξιωματικούς του στρατού και ακροδεξιούς πολιτικούς παράγοντες στήριξαν πλήθος μεγάλων επιχειρηματιών και άλλων που ενδιαφέρονται για μια τέτοια εξέλιξη. Εκεί ίσως βρίσκεται η εξήγηση της στροφής του κ. Μητσοτάκη τις τελευταίες μέρες πριν το συλλαλητήριο και κυρίως μετά από αυτό σχετικά με το ωφέλιμο ή όχι του συλλαλητηρίου και το χαρακτήρα του, όπως και το γεγονός ότι ευνόησε την συμμετοχή στο συλλαλητήριο των βουλευτών και των στελεχών του κόμματος του.
Η δημιουργία ενός τέτοιου ακροδεξιού, εθνικιστικού κόμματος δεξιότητα της Ν.Δ. και χωρίς τα βαρίδια της Χρυσής Αυγής θα διαμορφώσει συνολικά νέα δεδομένα στις πολιτικές εξελίξεις και όχι μόνο στο δεξιό χώρο.
Το ζήτημα του ονόματος της FYROM και μαζί το σύνολο των προβλημάτων που επηρεάζουν τις σχέσεις της Ελλάδας με τη χώρα αυτή φυσικά και πρέπει να λυθεί. Η λύση είναι η θέση που προβλήθηκε από το Κ.Κ.Ε. από το 1992 ακόμη, όταν όλοι μηδενός εξαιρουμένου διαγκωνίζονταν στα συλλαλητήρια ποιος θα βγει πιο μπροστά για «το καλό της Μακεδονίας μας», όταν ο Λεωνίδας Κύρκος δήλωνε ότι στα συλλαλητήρια «ήταν όλοι πλην Λακεδαιμονίων», εννοώντας το Κ.Κ.Ε. Σήμερα φαίνεται την πρόταση του Κ.Κ.Ε. να την υποστηρίζουν και άλλες δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που τότε ως ΣΥΝ πρωτοστατούσε στα συλλαλητήρια και στο φούντωμα του εθνικισμού, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και άλλες δυνάμεις από τον κεντρώο χώρο, που επίσης τότε ήταν μπροστά.
Έχει όμως τεράστια σημασία τι ακριβώς θα διεκδικήσει η χώρα και πως θα γίνει η διαπραγμάτευση. Το όνομα είναι σημαντικό στοιχείο δεν είναι όμως το μοναδικό. Θα πρέπει να τεθεί σχετικά με το όνομα η θέση ότι στη σύνθετη ονομασία, αν χρησιμοποιηθεί, η λέξη Μακεδονία θα έχει αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό, μαζί όμως με όλα εκείνα τα στοιχεία που αν δεν αντιμετωπιστούν μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στο μέλλον. Αναφερόμαστε στην ανάγκη να απαιτήσει η κυβέρνηση σοβαρές εγγυήσεις ότι θα εκλείψουν οι αλυτρωτισμοί και κάθε είδους στοιχεία που τους προωθούν, τα σύμβολα, η παραποίηση της ιστορίας, η θέση για ύπαρξη μακεδονικού έθνους και μακεδονικής γλώσσας, η τροποποίηση του συντάγματος της γειτονικής χώρας για την αφαίρεση όλων των προηγούμενων.
Σημειώνουμε ότι όλα αυτά η κυβέρνηση δεν φαίνεται να τα προωθεί με τον ίδιο ζήλο και επικεντρώνει στο όνομα. Αν σ’ αυτό προστεθεί ότι η λύση θα εξευρεθεί στο πεδίο των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ και υπό την αιγίδα τους τότε δεν μπορεί κανείς να κοιμάται ήσυχος.
