Έγινε απόψε η τελέτή κήρυξης επίτιμου δημότη Λευκάδας του σκηνοθέτη Θ. Αγγελόπουλου.
Στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Λευκάδας η οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτη έγινε το απόγευμα της Δευτέρας 15 Μαρτίου 2010 η κήρυξη ώς επίτιμου δημότη του δήμου Λευκάδας του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Ο Δήμαρχος Λευκάδας κ. Β. Φέτσης μίλησε για την μεγάλη προσφορά του κ. Αγγελόπουλου στην τέχνη και στον πολιτισμό αλλά και στον Ελληνισμό γενικότερα και απένειμε το έμβλημα του Δήμου Λευκάδας καθώς και έναν πάπυρο με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Ο κ. Αγγελόπουλος ευγενικός και λιτός ευχαρίστησε τον Δήμαρχο Λευκάδας και τον πρόεδρο του Ορφέα κ. Κ. Κατωπόδη για την πρόσκληση και την τιμή όπως είπε που του έγινε και ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους αλλά και όλους τους Λευκαδίτες στο σύνολο τους. Τον κ. Αγγελόπουλο ευχαρίστησε και ο Νομάρχης Λευκάδας κ. Κώστας Αραβανής αλλά για τα γυρίσματα της ταινίας “Θίασος” που μέρος τον γυρισμάτων είχαν γίνει στην Λευκάδα.
Μετά το τέλος της εκδήλωσης όλοι οι παρευρισκόμενοι άφησαν το δημαρχείο Λευκάδας και κατευθύνθηκαν προς τον Δημοτικό Κινηματογράφο Απόλλωνα όπου ο η κ. Τούλα Σκληρού η ψυχή της κινηματογραφικής Λέσχης του Ορφέα που διοργάνωσε άλλωστε και την όλη εκδήλωση μίλησε για τον Θ. Αγγελόπουλο και για το έργο του και την προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια στην 7η τέχνη.
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος ευχαρίστησε για μια ακόμα φορά τους υπεύθυνους του Ορφέα και μίλησε στους πραγματικά πολλούς παρευρισκόμενους για την τελευταία του ταινία με τίτλο “Η σκόνη του χρόνου”.Επίσης μίλησε για τον εαυτό με ένα….ανέκδοτό το οποίο παραθέτουμε παρακάτω.
“Κάθονται 2 ηλικιωμένοι σε ένα παγκάκι στο Σύνταγμα και κουβεντιάζουν. Ο καιρός είναι ανοιξιάτικος και περνάνε μπροστά τους κοπέλες που φοράνε φουστάνια που τα ανεμίζει ο αέρας. Σε μια στιγμή περνάει μια πανέμορφη κοπέλα τους προσπερνάει και συνεχίζει τον δρόμο της ενώ οι δύο ηλικιωμένοι έχουν μείνει να την κοιτούν μέχρι που χάθηκε. Τότε γυρίζει ό ένας στον άλλον και του λέει “Μέχρι πότε…. ?” και απαντάει ο άλλος “Ως το τέλος…”
