Άρθρο του Θοδωρή Γεωργάκη.
Οι Γυναικείοι Συνεταιρισμοί είναι μιά μορφή της γυναικείας επιχειρηματικότητας, που ξεκίνησε με όραμα και στόχο την ανάδειξη των ελληνικών προϊόντων στην ελληνική και ξένη αγορά. Αυτοί οι Γ.Σ προσφέρουν στήριξη στην τοπική παραγωγή, αλλά και απασχόληση στον γυναικείο πληθυσμό, που τώρα, στην εποχή της κρίσης, παρουσιάζει τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, μετά τους νέους. Γιαυτό την εποχή της κρίσης, αυτή η μορφή της γυναικείας δραστηριότητας, ξαναβρίσκει λόγο ύπαρξης. Πολλές γυναίκες επιστρέφουν στην περιφέρεια σε μιά προσπάθεια να αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους απασχόλησης και στρέφονται στα χειροποίητα παραδοσιακά προϊόντα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέες προοπτικές σαυτόν τον τομέα.
Η δημιουργία Γ.Σ έχει περάσει, πλέον, σε επίσημο στάδιο, αφού, στα πλαίσια της γυναικείας επιχειρηματικότητας είναι μέσα στις επιλέξιμες δαπάνες του ΕΣΠΑ, με επιχορήγηση που φτάνει στο 50%. Κατά το παρελθόν, για την δημιουργία ενός τέτοιου Γ.Σ απαιτούνταν, τουλάχιστον, ένας αριθμός εφτά γυναικών και μηδενικό κεφάλαιο. Ο νέος νόμος, όμως, απαιτεί κεφάλαιο 30.000 ΕΥΡΩ και τουλάχιστον είκοσι άτομα. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα δυσκολα, σε ότι αφορά την δημιουργία νέων Γ.Σ, αφού φορολογούνται, πλέον με 26%, σαν ελεύθεροι επαγγελματίες. Αν, στα ανωτέρω αρνητικά, προσθέσει, κάποιος, τις παθογένειες των τοπικών κοινωνιών έτσι όπως εκδηλώνονται με τις προσωπικές διαφορές, τα μίση, τα πάθη, τους ανόητους ανταγωνισμούς, την στιγμή, μάλιστα, που ψήνονται όλοι στο ίδιο τηγάνι της κρίσης, τις παραταξιακές αντιθέσεις, τις καχυποψίες που δημιουργεί γενικά το συνεταιριστικό κομμάτι, την έλλειψη συνεταιριστικού πνεύματος, τότε καταλήγει στο συμπέρασμα, πως, το εγχείρημα της δημιουργίας ενός Γ.Σ είναι αρκετά δύσκολο, άν όχι ακατόρθωτο.
Όμως. Ομως όλα αυτά τα αρνητικά δεν μπορούν να αποτελούν εσαεί ανασταλτικό παράγοντα, σε μια τέτοια εξαιρετική προοπτική δημιουργίας ενός τέτοιου Γυναικείου Συνεταιρισμού στο νησί της Λευκάδος, βαδίζοντας στα βήματα εκείνων των τοπικών κοινωνιών, που ξεπέρασαν όλα τα ανωτέρω αρνητικά χαρακτηριστικά, απ’την στιγμή, μάλιστα, που είδαν πως,… το αγόϊ ξυπνάει τον αγωγιάτη, τουτέστιν υπάρχει κέρδος, όχι μόνο για κάθε γυναίκα-μέλος του Συνεταιρισμού, αλλά και για τις τοπικές κοινωνίες, που προμηθεύουν τις ντόπιες πρώτες ύλες στον Συνεταιρισμό. Μιά τέτοια επιτυχημένη συνεταιριστική κουλτούρα συναντά, κανείς, στο νομό Μαγνησίας, όπου υπάρχουν περίπου δέκα γυναικείοι συνεταιρισμοί: της Ζαγοράς, της Πορταριάς, του Πτελεού, της Ν. Αγχιάλου, της Μακρυράχης, των Ανηλιώτικων, της Βυζίτσας, της Αλονήσου, της Σκοπέλου. Οι δραστηριότητες αυτών των Γ.Σ καλύπτουν: τα γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες, κέτερινγκ, γλυκά ταψιού, ζυμαρικά, παραδοσιακές πίτες, αρτοσκευάσματα, καλάθια δώρων, ανθοκομικά, ξενώνες κ.τ.λ. Μάλιστα ο Γ.Σ της Βυζίτσας λειτουργεί σαν πρότυπο επιτυχίας, αφού αυξάνει περίπου κατά 30% τον τζίρο του ετησίως.
Η ΠΑΣΕΓΕΣ καταγράφει, επίσημα, περίπου εκατόν είκοσι Γ.Σ στην χώρα, οι οποίοι παράγουν, κατά κανόνα,όλα τα ανωτέρω προϊόντα. Η λειτουργία τους ξεκινά απ’ το 1990, και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου, πολλοί τέτοιοι συνεταιρισμοί, έχουν και εξαγωγική δραστηριότητα, πέραν απ’ την διάθεση των προϊόντων τους στην ντόπια αγορά, αφού υπάρχουν χιλιάδες καταναλωτές, που αρέσκονται στα χειροποίητα παραδοσιακά προϊόντα.
Αν θέλουμε να μιλάμε για μια τέτοια δραστηριότητα στην Λευκάδα, όπου όλα τα περασμένα χρόνια, με τα τεράστια ποσά που διαχειρίστηκε η Αυτοδιοίκηση, καμία δημοτική αρχή ούτε στην ορεινή, ούτε στην παράλια Λευκάδα, δεν σκέφτηκε την δημιουργία παρόμοιων συνεταιρισμών, αρκούμενοι όλοι στην διαχείριση των … δανεικών, αν, λοιπόν, θέλουμε να υπάρξει κάποια τέτοια δημιουργία, πρέπει να τεθεί πάνω σε ένα υγιές πλάνο, με προστάδια, δοκιμαστικές κινήσεις και κυρίως μεθοδικότητα και προγραμματισμό. Αυτό το εγχείρημα προϋποθέτει την συνεργασία και την καθοδήγηση της νέας Δημοτικής Αρχής, που θα προκύψει απ’ τις προσεχείς εκλογές. Ασφαλώς και βασικότατο προαπαιτούμενο είναι η ύπαρξη πολιτικής βούλησης, απ’τη νέα Δημοτική Αρχή, διότι αρκετά και νισάφι, πλέον, με το στερεότυπο… “ΚΑΙ ΓΩ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΩ“, που ακούγεται, από επίσημα χείλη, σε κάθε πρόταση ή άποψη!
Σε αυτή την προοπτική, της δημιουργίας ενός Γ.Σ, η Λευκάδα έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα, που δεν είναι άλλο απ’την σύνδεση του πρωτογενή τομέα της τοπικής παραγωγής, με τον τριτογενή τομέα υπηρεσιών, τον τουρισμό.
Πογραμματισμένα και με προσεκτικά βήματα ο συνδυασμός “ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΠΑΝΙΑ”, με υποψήφιοι δήμαρχο τον Σπύρο Μαργέλη, αφού πάντα ελλοχεύουν όλα τα αρνητικά που προαναφέραμε, στοχοθετεί αυτή την σύνδεση πρωτογενούς και τριτογενούς τομέα, σαν ένα πρόπλασμα και μιά αφετηρία πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί μεθοδικά και η δημιουργία ενός Γυναικείου Συνεταιρισμού.
Αίφνης, υπάρχουν στο νησί μας πέντε βασικά προϊόντα, τα οποία θα γίνει συντονισμένη προσπάθεια να διατεθούν, σε ένα αρχικό στάδιο, οργανωμένα και όχι αποσπασματικά, στην ντόπια αγορά, είτε σαν κύρια διατροφή, είτε σαν αγορές των τουριστών.
Αναφερόμαστε, αρχικά, στην μοναδική “Φακή Εγκλουβής“, η φήμη και ποιότητα της οποίας έχει ξεπεράσει τα τοπικά Λευκαδίτικα όρια και την οποία όλο και περισσότεροι καλλιεργούν και μάλιστα σε μαζική παραγωγή. Ακολουθούν τα “Λαθύρια Καρυάς“. Τα τελευταία χρόνια, πέραν απ’ την οικογενειακή Καρσάνικη παραγωγή, παρουσιάστηκε μιά ομάδα νεαρών καλλιεργητών οι οποίοι δημιουργούν μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις λαθυριών. Μάλιστα προχωρούν και σε αποφλοίωση τους δημιουργώντας μια υπέροχη φάβα, η οποία πρέπει να προωθηθεί απ’ την νέα Δημοτική Αρχή, για να υπάρξει και εισόδημα στα νέα αυτά άτομα, ώστε να μην αποθαρρύνονται σε αυτή τους την προσπάθεια, αλλά και να πατενταρισθεί, πλέον, και σαν “Φάβα Καρυάς“.
Επίσης, τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε στους Σφακιώτες μια ομάδα νέων καλλιεργητών, με δικά τους, μάλιστα, μέσα παραγωγής, που σπέρνουν μεγάλες εκτάσεις ρεβιθιών, τα οποία παράγουν μια εξαιρετική ποιότητα, η οποία επίσης μπορεί να πατενταρισθεί σαν “Ρεβίθια Σφακιωτών“, να ενθαρρυνθούν αυτοί οι νέοι παραγωγοί και να υπάρξει εισόδημα στα ορεινά χωριά, τα οποία υπολείπονται, χρόνια τώρα, της παράλιας Λευκάδος.
Ερχόμαστε τώρα στο μοναδικό μέλι του Αθανίου και του Δραγάνου. Τι δεν μπορεί να δημιουργήσει μιά ανήσυχη Δημοτική Αρχή με αυτό το εξαιρετικής ποιότητας μέλι! Αρχικά να ομαδοποιήσει την πώληση, και για καλύτερες τιμές, αλλά και για έλεγχο της ποιότητας, αλλά και προώθηση πανελληνίως, πέραν, βέβαια, απ΄το αυτονόητο της αύξησης της παραγωγής μελιού.
Για να καταλήξουμε στο μοναδικό “Βαρτζαμί Σταφύλι“. Οι παλιότεροι, το κρασί απ’ το βαρτζαμί, το θεωρούσαν φάρμακο! Και δέν έχουν άδικο. Το αγνό οικογενειακό κρασί από βαρτζαμί πρέπει να γίνει … η ναυαρχίδα των τοπικών προϊόντων, αλλά συγκροτημένα και μεθοδικά, ώστε να μην χάνεται μέσα στην πλειάδα ποικιλιών που κυκλοφορούν, δυστυχώς, στο νησί μας.
Να, λοιπόν, μα πεντάδα, τοπικών εκλεκτών προϊόντων, που μπορούν να απογειώσουν τον πρωτογενή Λευκαδίτικο τομέα και κυρίως να αποτελέσουν, την αφετηρία και το πρόπλασμα, πάνω στα οποία θα μπορέσει να σταθεί ένας Γυναικείος Συνεταιρισμός, ο οποίος θα εμπλουτίσει το αντικείμενό του με την πατενταρισμένη πανελλήνια Λευκαδίτικη Λαδόππιτα, με το κυδωνόπαστο, με τα αμυγδαλωτά και τέλος με διάφορα χειροποίητα γλυκίσματα.Όλα αυτά θα δώσουν αυτό που λέμε προστιθέμενη αξία, κυρίως στα ορεινά χωριά, θα δημιουργήσουν εισοδήματα και θέσεις εργασίας.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν και για την Λευκάδα!
Εμείς …. ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΝΙΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ, θα το τολμήσουμε…
Θοδωρής Γεωργάκης
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυσμό “Ανοίγουμε Πανιά” του Σπύρου Μαργέλη.
