Η συγκινητική αλληλεγγύη που εκφράζεται.
της Ειρήνης Βονιτσάνου.
Η απρόσμενη πυργκαγιά και η ολική καταστροφή της οικίας του ιερέα της Καρυάς έχει συγκλονίσει τόσο τους Καρσάνους όσο και όλη την Ορεινή Λευκάδα. Μουδιασμένοι συζητάμε το συμβάν, τα λεπτά που πέρασαν τόσο γρήγορα το ξημέρωμα της Δευτέρας, τις φλόγες που έκαψαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μουδιασμένοι προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε, αυτό που όλοι γνωρίζουμε αλλά το λησμονάμε σε καθημερινή βάση, πως τα πάντα μπορούν να εκλείψουν σε λίγα λεπτά. Ανήμποροι κοιτάζουμε με δέος ότι απέμεινε σε ένα από τα παλαιότερα σπίτια της Καρυάς. Και ξανασκεφτόμαστε πως οι κοινωνίες μας πρέπει να είναι πάντα προετοιμασμένες για αυτά τα λυπηρά γεγονότα που έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις. Η «ζωή» έγινε «θάνατος» και το απόλυτο μαύρο προκαλεί θλίψη. Η παλιά φωτογραφία που αντιστάθηκε στις φλόγες, αναμνήσεις σωριασμένες στο πάτωμα, πνιγμένες στις στάχτες, αντιπροσωπεύει ότι ακριβώς απέμεινε από αυτό το σπίτι.
Δεν είναι, όμως, μόνο το σπίτι, ούτε η πυρκαγιά. Είναι ο αξιοσέβαστος ιερέας, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πανογιώργος Κτενάς, που πρόλαβε ευτυχώς και εξήλθε από το φλεγόμενο σπίτι του. Ο μειλίχιος αυτός άνθρωπος, που με την πνευματικότητα, το ήθος και την διακριτική κοινωνική του προσφορά είναι αποδεκτός, σεβαστός και αγαπητός από ολόκληρη την κοινωνία, στέκει ακόμα φάρος πνευματικότητας και ιεροσύνης. Διαρκές παράδειγμα η στάση του, αγόγγυστα δέχεται την απώλεια, δοξάζει το Θεό και δεν θέλει να κουράσει κανέναν.
Όμως το ποίμνιό του θέλει να ανταποδώσει την πολύχρονη προσφορά του ιερέα και να βοηθήσει όπου και όπως μπορεί. Πέραν του ενδιαφέροντος της Μητρόπολης και της Δημοτικής Αρχής, εχθές το απόγευμα περισσότερα από πενήντα άτομα συγκεντρώθηκαν στο πρώην Δημαρχείο Καρυάς εκφράζοντας την βούληση να συμπαρασταθούν στον π. Πανογιώργο. Η άμεση κινητοποίηση και η αλληλεγγύη των κατοίκων της Καρυάς, αλλά και των διπλανών χωριών, είναι συγκινητική και αντικατοπτρίζει το διακριτικό κοινωνικό έργο του ιερέα. Η αλληλεγγύη είναι ότι πιο αξιομνημόνευτο, είναι το μήνυμα που προκύπτει από το τραγικό γεγονός, είναι αυτό που αξίζει να κοινωνικοποιηθεί. Γιατί η ελπίδα και η δημιουργία δεν πεθαίνει ποτέ… Γιατί το ρολόι στο ερειπωμένο σπίτι συνεχίζει να λειτουργεί… Γιατί τα πουλιά στον μισογκρεμισμένο τοίχο συνεχίζουν τις πτήσεις τους…Γιατί ο παπάς μας είναι ζωντανός κι αυτό είναι ευτύχημα.
