Αρχική Ειδήσεις Επικαιρότητα Συνέντευξη του Νίκου Ξυδάκη στο My Lefkada

Συνέντευξη του Νίκου Ξυδάκη στο My Lefkada

0
Xydakis 2N5276 2

Xydakis 2N5276 2

Ο δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάει για την Ελλάδα και την Ευρώπη, για τα διλήμματα και τις προοπτικές μετά τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

– Τι είναι εκείνο που θα κριθεί κατά τη γνώμη σας στις Ευρωεκλογές;

Εκτιμώ ότι θα κριθούν πολλά που προκαλέσουν και θα επιταχύνουν αμφίδρομες εξελίξεις σε Ευρώπη και Ελλάδα. Η αποδοχή που είχε από ολόκληρη την Ευρώπη η παρουσία Τσίπρα στο ντιμπέιτ για την Κομισιόν με αιτήματα το τέλος της λιτότητας, της δημοσιονομικής καταστολής, την οριστική διευθέτηση του χρέους, την αποπομπή της τρόικας από την Ε.Ε. και τη στροφή στην ανάπτυξη, ήδη έδειξε τον άλλο δρόμο.

Οι Έλληνες δεν μπορούν πλέον να είναι εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην εγχώρια πολιτική ανικανότητα και τις συστημικές νεοφιλελεύθερες αγκυλώσεις της Ε.Ε.

Η Ευρώπη βρίσκεται ήδη σε μεταίχμιο. Αφομοιώνει το αποτέλεσμα κλυδωνισμών και ιστορικών μετασχηματισμών. Χωνεύει τις αδυναμίες της. Ανιχνεύει μια νέα ταυτότητα. Αυτό είναι κοινή παραδοχή. Δεν είναι, βέβαια, βολική για όσους ασκούν τις σημερινές πολιτικές. Οι μετασχηματισμοί θα παρασύρουν το παλιό πολιτικό προσωπικό. Και τα ανοιχτά ζητήματα θα συζητηθούν. Η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη, η ευημερία…

Η Ελλάδα αυτή τη φορά, είναι έτοιμη. Οι Έλληνες θα βρεθούν στην Ευρώπη, λαβωμένοι, αλλά όχι ως λοιδωρούμενα θύματα, αλλά ως ισότιμοι πολίτες και, κυρίως, ως οι φορείς μιας επώδυνης, πλην πολύτιμης, εμπειρίας από την άκριτη εφαρμογή των πιο βάρβαρων συνταγών νεοφιλελευθερισμού. Υπό αυτή την έννοια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους λαούς της Ευρώπης ως δείκτης για το τι πρέπει να ανατραπεί.

– Τι είναι για σας η Ευρώπη και η Ε.Ε. και πώς βλέπετε την έως τώρα πορεία της;

Μεγάλωσα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η Ευρώπη σήμερα δεν είναι αυτό που ονειρεύτηκαν και σχεδίασαν οι πατέρες και οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο: Αλτιέρο Σπινέλλι, Ντε Γκάσπερι, Πωλ Ανρί Σπάακ, Ρομπέρ Σουμάν, Μοννέ κ.ά.

Ο ακραίος ανταγωνιστικός οικονομισμός, δεν είναι καν η Ευρώπη του Ζακ Ντελόρ. Και αυτό θα πρέπει να είναι βάση για την περαιτέρω πολιτική της χώρας. Στηρίζουμε την Ευρώπη, επανερχόμενοι: «Ποια Ευρώπη;» Καταναλώσαμε ευρωπαϊσμό, τον εκτινάξαμε σε μπλοκ εξουσίας που εκμεταλλεύτηκε χρήμα, έστησε απαράτ, μπίζνες και καριέρες. Ξεχάσαμε τις ρίζες. Αλληλεγγύη και συνοχή παραμερίστηκαν. Η Ευρώπη των λαών, η συνομοσπονδία των κυρίαρχων κρατών… με διαρκή μέριμνα για σύγκλιση και αλληλεγγύη των εταίρων σήμερα δεν υφίσταται. Στο δικό μας φαντασιακό, στο φαντασιακό του Club Med (των Μεσογειακών χωρών) και στο φαντασιακό των λαών εκτός ευρωπαϊκού πυρήνα, στους λαούς του πρώην ανατολικού μπλοκ, αυτή η συνομοσπονδία φαινόταν πολύ ελκυστική, μια ζώνη ελευθερίας και ευημερίας. Είναι όμως έτσι;

Οι ίδιοι οι ευρωπαϊστές διαπιστώνουν τώρα ότι ουσιαστικά η Ε.Ε. είναι ένα διακρατικό μόρφωμα αναπτυσσόμενο σε επάλληλους κύκλους, στο οποίο ο σκληρός πυρήνας των ισχυρών επιβάλλει τους κανόνες του σε όλους τους άλλους. Ο ίδιος ο πυρήνας δυσφορεί: Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Ιταλία… Στη Γερμανία ανεβαίνει ο «νέος γερμανικός ευρωσκεπτικισμός». Η ασύμμετρη ισχύς και τα αποκλίνοντα οικονομικά συμφέροντα εξαφανίζουν τη σύγκλιση και την αλληλεγγύη ακόμη και από τη ρητορική της Ε.Ε. Δείτε τι γίνεται με την Ουκρανία: η Ε.Ε. θέλει να διευρύνει τη σφαίρα επιρροής της, χωρίς να αναλάβει το κόστος της σύγκλισης.

Αρκετά είναι ανοιχτά. Πάντως ο διαχωρισμός των χωρών της Ευρωζώνης σε χώρες των Τρία Άλφα (με βάση την αξιολόγηση των οικονομικών τους επιδόσεων) και σε PIGS του φτωχού Νότου, δεν προχωράει. Δεν είναι το μέλλον μας μια Ευρώπη, στην οποία η ηγεμονεύουσα ελίτ προσκομίζει «πολιτικό εξευτελισμό ολόκληρων λαών», «καταστροφή ολόκληρων γενεών και περιοχών», όπως πικρά είπε ο αφοσιωμένος Ευρωπαίος Γιούργκεν Χάμπερμας στους συγκυβερνώντες ηγέτες του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος πρόσφατα.

-Ποιες κατά τη γνώμη σας θα έπρεπε να είναι οι προτεραιότητες ενός εφικτού ευρωπαϊκού σχεδίου;

Ένα επιτυχές ευρωπαϊκό σχέδιο θα πρέπει να αφουγκραστεί τις επιμέρους εθνικές ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τις δυνατότητες. Κυρίως όμως, να αφουγκραστεί τη φωνή αγωνίας εκατομμυρίων ανθρώπων για το σήμερα, για το αύριο, για μια αξιοπρεπή ζωή, για το μέλλον των παιδιών μας…

Παρά τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αναφαίνονται στο νέο τοπίο, οι προτεραιότητες μετά τις ευρωεκλογές θα είναι ένας συνδυασμός δράσεων που, δεν είναι εύκολος, ούτε ικανός να δώσει μαγικές λύσεις. Πολλά, όμως, θέματα ήδη συζητούνται και νομίζω ότι θα συζητηθούν εκ νέου στο πλαίσιο μιας νέας ευρωπαϊκής συμφωνίας:

Η εσπευσμένη εισαγωγή ευρωομολόγου, η αμοιβαιοποίηση του χρέους, η ροή θεσμικών κεφαλαίων για την ανασυγκρότηση των πληγωμένων χωρών της Ευρώπης, η εμβάθυνση της δημοκρατίας στα ευρωπαϊκά όργανα αποφάσεων, μείγματα νέων οικονομικών πολιτικών με επίκεντρο την πραγματική ανάπτυξη, ακόμη και οι αιρετικές τοποθετήσεις Ευρωπαίων ηγετών, όπως λ.χ. ο Όσκαρ Λαφονταίν και ο Ζακ Μελανσόν, εναντίον της ασύμμετρης ευρωζώνης και υπέρ μιας παράλληλης συνδεόμενης νομισματικής ζώνης, ή υπέρ της ριζικής αναδιαπραγμάτευσης για μια νέα ιδρυτική συνθήκη, είναι μερικά από τα ισχυρά επιχειρήματα της ελληνικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς, που μπορούν να τεθούν προς συζήτηση και που ήδη αγγίζουν τους ευρωπαίους πολίτες για την ανατροπή της υφιστάμενης εικόνας.

Το δίλημμα «εντός ή εκτός ευρώ» είναι εκβιαστική μετατόπιση από το ουσιώδες ερώτημα «Ποια Ευρώπη;»

– Παλιές και νέες πολιτικές. Πώς νομίζετε ότι μπορεί να επηρεαστεί η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην Ελλάδα από το εκλογικό αποτέλεσμα;

Καταρχήν, να πούμε κάτι καθαρά: οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διαπραγματεύτηκαν. Το ομολογούν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι εταίροι. Το λένε τα μέλη της τρόικας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις ήθελαν δάνεια, και με αυτά ασκούσαν πολιτικές. Έκαναν τελετές λατρείας χρέους. Η Ελλάδα ζητιάνεψε. Ο κ. Παπανδρέου περιφερόταν, για παράδειγμα, ως ηγέτης του «λαού των διεφθαρμένων». Τα ξεχνάμε; Ξεχνάμε ότι οι ομόλογοι του κ. Σαμαρά και ο κ. Γιουνκέρ τον τσάκισαν μόλις πήγε να τους μιλήσει περί Ζαππείων;

Ο Γκυ Φέρχοφσταντ παραδέχτηκε στο ντιμπέιτ των Βρυξελών μπρος στα μάτια ολόκληρης της Ευρώπης ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ευθύνονται για το χρέος και την οικτρή θέση της Ελλάδας – θέλοντας να αποσείσει ίσως της ευθύνες των χωρών του Βορρά και την προβληματική αρχιτεκτονική του ευρώ.

Στον πολιτικό χάρτη της χώρας συντελούνται αυτή τη στιγμή τρομερές μετατοπίσεις.
Ίσως, είχε υποτιμηθεί η προσβολή της αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας των Ελλήνων, ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης, από την κοινωνική, πολιτιστική και ιστορική ισοπέδωση στην οποία τους υπέβαλε το παλαιό καθεστώς. Είπαν πως θέλουν να σώσουν τη χώρα, αγνοώντας τους Έλληνες.

Δεξιοί και κεντρώοι, πρώην νεοδημοκράτες και πασόκοι, προδομένοι, προσβεβλημένοι και τσαλαπατημένοι, κατά κύριο λόγο τα πληβειοποιούμενα μεσοστρώματα, πνέουν μένεα για τους πολιτικούς του παλαιού διπόλου εξουσίας. Θα τους μαυρίσουν. Και η ψήφος θα κατευθυνθεί προς την Αριστερά. Και η Αριστερά πρέπει να τους αγκαλιάσει, και μαζί με αυτούς τους τιμωρημένους εν αδίκω να κάμψει την πολιτική παρακμή· την πλήρη κατίσχιση της διαπλοκής, της φαυλότητας, του ακραίου καιροσκοπισμού που διέβρωσε συνειδήσεις, αντιστάσεις, εν τέλει την ίδια τη δημοκρατία…

Η άλλη φωνή πρέπει επιτέλους να ακουστεί: Να δείξει τη διαφορά ανάμεσα στην τρέχουσα κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζει επιταγές που ενισχύουν την ύφεση ως προαπαιούμενο για την αποπληρωμή του χρέους –που κάνουν το χρέος μη βιώσιμο, τσακίζουν την οικονομία και τους ανθρώπινους πόρους–, και στην δική μας πολιτική που θέτει ως απόλυτη προτεραιότητά της την έξοδο της χώρας από την ύφεση ως προαπαιτούμενο για να βρεθεί οριστική και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του χρέους. Γι’ αυτό θέλουμε μια καθαρή νίκη του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Εκτιμώ ότι στο μέλλον θα δούμε έναν κλονισμό της διακυβερνητικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, ίσως αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας, και μια νέα ισορροπία. Πιθανώς, έναν περισσότερο ομοσπονδιακό και δημοκρατικό τρόπο ευρωπαϊκής διακυβέρνησης μετά τις ευρωεκλογές.

Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να προσδοκούμε και να επιδιώξουμε μια ευνοϊκότερη σχέση της Ελλάδας με το ευρωπαϊκό κέντρο και, όπως πιστεύω, επαναφέροντας στο επίκεντρο τις ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε., δηλαδή τη συνοχή, την ισότιμη συμμετοχή, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατική πολιτική ολοκλήρωση.

ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

Ο Νίκος Γ. Ξυδάκης γεννήθηκε το 1958 στον Πειραιά. Κατάγεται από τη Μύκονο. Πήρε πτυχίο από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1984). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2004).
Από το 1992 εργάζεται στην εφημερίδα «Καθημερινή», προϊστάμενος του πολιτιστικού της «Κ» (1999) και αρχισυντάκτης της εφημερίδας (2003). Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της AICA-Hellas (Εταιρεία Ελλήνων Τεχνοκριτών). Το 2009 τιμήθηκε από το Ίδρυμα Μπότση με το Βραβείο της Βουλής των Ελλήνων ως Πολιτικός Αρθρογράφος της Χρονιάς.
Το 1998 ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη Μυκονιάτικη Κίνηση Πολιτών.
Το 2000 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού της Αριστεράς στις Κυκλάδες.

Προηγούμενο άρθροΧοροί και τραγούδια της Ηπείρου από το 2ο Γυμνάσιο Λευκάδας
Επόμενο άρθροΔελτίο Τύπου Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς Στα Ιόνια