Αρχική Ειδήσεις Τουρισμος Οδοιπορικό στο Νικολή

Οδοιπορικό στο Νικολή

0

Ένας ταξίδι, πίσω στο χρόνο. Την Δευτέρα 28 Μαρτίου αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Νικολή. Ο μικρός οικισμός βρίσκεται “απέναντι” από το χωριό του Αγίου Πέτρου, χτισμένος στην πλαγιά του βουνού. Το όνομα του το πήρε από το παλιό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται 3 χιλιόμετρα έξω από τον οικισμό. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που βρήκαμε από την ιστοσελίδα του Δήμου Λευκάδας, κάποτε ήταν το καθολικό μικρού μοναστηριού στην περιοχή. Η μοναδική είσοδος υπάρχει στη νότια πλευρά του ναού και στο υπέρθυρό της υπάρχει λαξεμένος σταυρός με επιγραφή. Ερείπια γύρω από το ναό επιβεβαιώνουν την ύπαρξη της μονής. Σύμφωνα με μια μαρτυρία ο ναός χτίστηκε το 1651. Πρόσφατα σε μικρή απόσταση από τον ναό βρέθηκαν ερείπια από ναό που πιθανότατα ανήκει στην βυζαντινή εποχή. Η σημερινή εικόνα της μονής είναι αποκαρδιωτική μιας και από τον σεισμό του 2003 η στέγη έχει μείνει χωρίς κεραμίδια με αποτέλεσμα το νερό της βροχής να έχει διαβρώσει τα πάντα. Σε επικοινωνία που είχαμε με την Ι.Μητρόπολη Λευκάδας και Ιθάκης ενημερωθήκαμε ότι την Παρασκευή του Πάσχα θα τελεστεί η Εσπερινή ακολουθία στο παλιό αυτό μοναστήρι Στο Νικολή σήμερα ζουν ελάχιστοι κάτοικοι (5-6) που είναι μεγάλης ηλικίας. Ξεχασμένοι από όλους συνεχίζουν να ζουν σχεδόν όπως ζούσαν οι πρόγονοι τους. Η θειά Χρυσούλα Αντύπα ζει ολομόναχη στο χωριό τα τελευταία 20 χρόνια. Η μόνη της παρέα είναι ο γαϊδαράκος της και οι δυο γίδες της. Ακόμα και σήμερα σε ηλικία 80 χρονών σηκώνεται τα χαράματα και πάει στα χωράφια της για να φροντίσει τον μικρό της κήπο και να μαζέψει χορτάρι για τα ζωντανά της και όταν ο ήλιος αρχίσει να πέφτει επιστρέφει στο φτωχό σπιτικό της μόνη και έρημη με τις πικρές σκέψεις για τον πρόσφατο χαμό του παιδιού της να την βασανίζουν. Λίγο πιο κάτω μέσα στον λόγγο συναντήσαμε τον μπάρμπα – Πάνο. Καθαρό βλέμμα, τραχύ δέρμα, χέρια δυνατά σαν τανάλιες, μακρύ μουστάκι είναι τα στοιχεία που καθορίζουν την εξωτερική του εικόνα. Η πρώτη εντύπωση που μας έδωσε όταν τον αντικρίσαμε ήταν αυτή ενός άγριου και σκληρού ανθρώπου. Μας φώναξε με δυνατή φωνή για να μας ρωτήσει τι γυρεύουμε στην περιοχή του και όταν του εξηγήσαμε ότι “γυρίζουμε ταινία” μας κάλεσε να καθίσουμε κοντά του. Κάθισε στο χώμα και ακούμπησε την πλάτη σου σε έναν βράχο. Η κουβέντα μαζί του μας έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. Ένας άνθρωπος “σπουδαγμένος” από τον μεγαλύτερο δάσκαλο, την φύση. Για 81 χρόνια τώρα τον δασκαλεύει για τα πάντα. Για την ζωή τον θάνατο, την μοίρα, την αγάπη, την γυναίκα, τους φίλους, για την ίδια την ζωή. Οι κουβέντες του λίγες, με απλό χωριάτικο λεξιλόγιο, μα τόσο σοφές που όσο και να προσπαθούσε ένας καθηγητής δεν θα μπορούσε να εξηγήσει και να περιγράψει έννοιες σαν και τις παραπάνω. Ο ήλιος άρχισε να πέφτει και έπρεπε να φύγουμε. Ο μπάρμπα – Πάνος μας συνόδεψε μέχρι το αυτοκίνητο, μας φίλεψε με ένα μπουκάλι φρέσκο γάλα από τις γίδες του και μας καληνύχτισε αφού πρώτα μας έβαλε να του υποσχεθούμε ότι θα περάσουμε ξανά από το χωριό για να τον ξαναδούμε. Παρακάτω μπορείτε να δείτε φωτογραφίες ενώ σύντομα θα αναρτηθεί και το βίντεο από το οδοιπορικό στο Νικολή. Φωτογραφίες : Πάνος Φέξης

gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1 gallery1 gallery1
gallery1    
Προηγούμενο άρθροΆξιοι της μοίρας μας!!
Επόμενο άρθροΑφαίρεσαν πανό του ΣΥΡΙΖΑ