Η δική μας Λευκάδα, είναι μία και μοναδική. Είναι η πατρίδα μας, το νησί μας, την αγαπούμε με τα όμορφα και τα στραβά της. Της γκρινιάζουμε και την εξυμνούμε. Τη λατρεύουμε και τη μισούμε την ίδια στιγμή. Η δική μας Λευκάδα, είναι ο παράδεισος μας, ακόμα κι αν κάποτε μας θυμίζει κόλαση.
Έλα όμως που υπάρχουν κι άλλες Λευκάδες σε αυτόν τον απέραντο κόσμο! Μη φανταστείτε, όχι σαν τη δική μας, αλλά να, το όνομα της συναντάται δυο τρεις φορές σε άλλα μήκη και πλάτη.
Ας αναζητήσουμε λοιπόν το όνομα “Λευκάδα” ή “Λευκάς” να δούμε πού συναντάται και τι αντιπροσωπεύει. (τουλάχιστον αυτές που έπεσαν στην αντίληψή μας, μιας και ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί στα πέρατα του κόσμου να υπάρχουν κι άλλες!).
Φυσικά είναι το όνομα του νησιού μας και της πρωτεύουσας του. Περισσότερες λεπτομέρειες για το πως και γιατί ονομάστηκε έτσι, μπορείτε να δείτε [εδώ]. Άλλωστε εδώ δα, ψάχνουμε τις άλλες, όχι τη δική μας.
Μια άλλη Λευκάδα, βρίσκεται λίγο ανατολικότερα από το νησί μας, στο νομό Φθιώτιδας.
Πρόκειται για ένα χωριό της Δημοτικής Ενότητας Σπερχειάδας, που υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Μακρακώμης. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 350 μέτρων στους πρόποδες του Γουλινά και απέχει από τη Λαμία 50 χμ. Η επίσημη σελίδα του Δήμου Μακρακώμης δίνει για τη Λευκάδα, 833 κατοίκους, αν και στη Βικιπαίδεια στην απογραφή του 2011, αναφέρονται 394. Οι κάτοικοι αυτοί ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η ονομασία του μέχρι το 1940 ήταν Λευκάς, ενώ από το 1940 έως το 1961 Λεύκα και σήμερα Λευκάδα. Για το πώς πήρε το χωριό την ονομασία του, δεν βρήκαμε κάποιο στοιχείο. Πολιούχος του χωριού είναι ο άγιος Νικόλαος που εορτάζει στις 10 Μαΐου, στην Ανακομιδή και μετακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου. Ενώ σημαντικοί “Λευκαδίτες” του χωριού είναι ο Ηλίας Παπαγεωργίου (1933-1985), στιχουργός και ερμηνευτής παραδοσιακών τραγουδιών με σημαντική δισκογραφία και Βαγγέλης Μπακόλας (1965-), αθλητής ρίψεων – αργυρός παραολυμπιονίκης (ασημένιο μετάλλιο στη σφαιροβολία στο Σίδνεϊ το 2000).
Στη συνέχεια φεύγουμε από την Ελλάδα, αλλά και τη σύγχρονη εποχή και ταξιδεύουμε στην μαγική Ανατολή και στο χρόνο για να φτάσουμε στη Συρία όπου συναντάμε δύο αρχαίες πόλεις με το όνομα Λευκάς.
Η πρώτη ήταν η Λευκάς-Βαλανέαι.
Η πόλη αναφέρεται πρώτα με το όνομα Βαλανέαι και βρισκόταν 55 χλμ. νοτίως της Λαοδικείας και 35 χλμ. βορείως της Ανταράδου (Tartous). Σύμφωνα με τον Στράβωνα (XVI, 753) η πόλη ήταν αποικία της Αράδου, κατά την εποχή των Φοινίκων και ανήκε στην Φοινίκη. Και τα δύο όμως ονόματα της πόλεως είναι ελληνικά. Από την αναφορά του Στεφάνου του Βυζαντίου (Βαλανέαι πόλις Φοινίκης, η νυν Λευκάς), συμπεραίνεται ότι το δεύτερο όνομα πρέπει να δόθηκε στην ελληνιστική περίοδο, όπου θα προσήλθαν άποικοι από την νήσο Λευκάδα – τη δική μας νήσο δηλαδή! Τότε ανήκε όχι πια στην Φοινίκη, αλλά στην επαρχία Πιερία της βορείου Συρίας. Από το 64 π.Χ. ενσωματώθηκε στην ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας. Στην ρωμαϊκή περίοδο η πόλη είχε τρεις ονομασίες: Balanea-Claudia Leucas. Ο πρώτος γνωστός επίσκοπος της συριακής Λευκάδος έλαβε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας το 325 μ.Χ. (Lequien, Oriens Christ., II, 923). Σώζεται από την πόλη ορειχάλκινο νόμισμα του αυτοκράτορα Τιβερίου (περ. 22/3 μ.Χ.) που στην μια όψη φέρει την κεφαλή του αυτοκράτορα και στην άλλη έναν θεό πάνω σε τέθριππο. Στα ερείπια της πόλης βρίσκεται η σημερινή Baniyas της βορείου Συρίας.