Μνήμες της Γιωργίας Σκιαδαρέση.
Οι σχολικές εκδρομές των εξατάξιων γυμνασίων της πόλης μου, όταν ήμουν και εγώ μαθήτρια, ήταν η έκπληξη της σχολικής μας ημέρας· η ανακούφιση από μια γεμάτη εβδομάδα μαθημάτων (τα μαθήματα βλέπετε γίνονταν και Σάββατο τότε).
Περιμέναμε λοιπόν την εκδρομή του μήνα-δίχως ποτέ να ξέρομε ακριβή ημερομηνία- όπως γίνεται εξάλλου και σήμερα. Ο γυμνασιάρχης το αποφάσιζε μετά την πρωινή προσευχή· θα χάναμε τα μαθήματα της ημέρας!!!
Τα σχολεία τότε ήταν Αρρένων και Θηλέων. Έτσι εμείς πηγαίναμε πάντα χωριστά από των Αρρένων τις εκδρομές μας. Φορούσαμε λοιπόν την σχολική μας ποδιά με τον άσπρο γιακά, χωρίς όμως αυτό να μας εμποδίζει να είμαστε ευτυχισμένες.
Οι σχολικές εκδρομές γίνονταν συνήθως στην Κουζούντελη, στον Ελαιώνα, στην Παναγία της Βλαχέρνας, όπου ο κάμπος ήταν γεμάτος από ελιές και ατελείωτη πρασινάδα. Τότε δεν υπήρχαν πολυκατοικίες και ενοικιαζόμενα, παρά μόνο το πηγάδι της Αγίας Αικατερίνης (το εκκλησάκι αυτό σώζεται μέχρι σήμερα).
Τα γέλια και τα αστεία δεν έλειπαν ποτέ. Πάντα ερχόταν και ένας φωτογράφος και είχαμε ασπρόμαυρες φωτογραφίες μετά ως ενθύμιο.
Άλλο μέρος που πηγαίναμε τις εκδρομές μας, ήταν ο δρόμος προς την Αγία Φανερωμένη-στάση Φρύνι!, όπου εκεί ήταν ένα λοφάκι, δίχως τίποτε να θυμίζει το σήμερα… Μια άλλη ευχάριστη εκδρομή ήταν μέσα στο Κάστρο της Αγίας Μαύρας, όπου εκεί μπαίναμε μέσα στο εκκλησάκι και προσπαθούσαμε να κολλήσουμε το πενηνταράκι επάνω στην εικόνα των αγίων Τιμοθέου και Μαύρας, για να δούμε, εάν θα περάσομε την τάξη!!! Ύστερα βγαίναμε στο Φανάρι και ατενίζαμε το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου… Τέλος, κάποιες φορές πηγαίναμε στην αμμουδιά του ‘ϊ-Γιαννιού, οπού εκεί τότε υπήρχαν καλύβες και ψαροκάικα. Στο βάθος έστεκε το παραδοσιακό σπίτι του Σταύρου και πιο πριν στο ύψωμα το εκκλησάκι του ‘ϊ-Γιάννη του Αντζούση…
Από αυτή την δεκαετία θυμάμαι γυμνασιάρχες (χωρίς χρονολογική σειρά) τους κύριους Ξενοφώντα Περδικάρη και Πανταζή Κοντομίχη, αλλά και την ευγενική κυρία Νίτσα Παπαδάκη με καταγωγή από την Νάξο, για λίγο την δις Ζωή Καββαδά (εμείς την αποκαλούσαμε δις Ζωζώ και της άρεσε!), αδελφή του γυμνασιάρχη Αρρένων Γεώργιου Καββαδά καθηγητή του αδελφού μου και σημερινού καθηγητή Διονυσίου Γ. Σκιαδαρέση. Μια κυρία επιπλέον που μας συνόδευε στις εκδρομές μας, ήταν η γυμνάστρια κυρία Ελένη Περδικάρη μητέρα της Νίκης και του Νίκου Περδικάρη, καθώς επίσης ακολουθούσαν και οι φιλόλογοί μας.
Οι εκδρομές αυτές ήταν σύντομες στα περίχωρα της Λευκάδας με τις παρέες μας που έμειναν για χρόνια αγαπημένες… Εμείς όμως τις χαιρόμασταν πάντα σαν τις πενθήμερες των σημερινών μαθητών…
Λευκάδα, 4/9/2013
Γεωργία Γ. Σκιαδαρέση
