Αρχική Μόνιμες Στήλες In Memoriam Αντρέι Ταρκόφσκι

Αντρέι Ταρκόφσκι

0

Ο Αντρέι Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι ή Ταρκόβσκι (Андре́й Арсе́ньевич Тарко́вский‎, 4 Απριλίου 1932 – 29 Δεκεμβρίου 1986) ήταν Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ανήκει στους κορυφαίους εκπροσώπους του ρωσικού κινηματογράφου.

Γεννημένος το 1932 στο χωριό Ζαβράγιε, ήταν γιος του σημαντικού ποιητή Αρσένϊι Ταρκόφσκι. Σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά, ενώ για ένα διάστημα συμμετείχε σε γεωλογική αποστολή στην ανατολική Σιβηρία. Από το 1956 φοίτησε για περίπου τέσσερα χρόνια στην κινηματογραφική σχολή VGIK (Ινστιτούτο κινηματογράφου της Σοβιετικής Ένωσης).

Η διεθνής αναγνώριση του Ταρκόφσκι ήρθε με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, “Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν“ (1962), η οποία κέρδισε τρεις Χρυσούς Λέοντες στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, μεταξύ των οποίων το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας. Επόμενη κινηματογραφική ταινία του Ταρκόφσκι αποτέλεσε η επική παραγωγή “Αντρέι Ρουμπλιόφ” (1969), η οποία αντιμετώπισε τον εξονυχιστικό έλεγχο και πολλές παρεμβάσεις εκ μέρους των σοβιετικών αρχών, με αποτέλεσμα η δημόσια προβολή της στη Ρωσία να καθυστερήσει για αρκετά χρόνια μέχρι το 1971. Η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ των Καννών, αποκομίζοντας τελικά το βραβείο FIPRESCI.

Το έργο του Ταρκόφσκι χαρακτηρίζεται από έντονα προσωπικά και μεταφυσικά στοιχεία, με επιρροές από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Αργοί ρυθμοί, εικόνες εξαιρετικής αισθητικής και σταθερά απόμακρα και μακράς διάρκειας πλάνα είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά των ταινιών του. Σταδιακά ανέπτυξε μία προσωπική θεωρία γύρω από τον κινηματογράφο, που αποκαλείται συχνά και ως γλυπτική του χρόνου. Σύμφωνα με αυτή, ο Ταρκόφσκι πίστευε πως ένας από τους κύριους στόχους του κινηματογράφου ήταν η καταγραφή της αληθινής ανθρώπινης εμπειρίας του χρόνου. Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται συχνά για την έλλειψη γραμμικής αφήγησης, υιοθετώντας ποιητικούς συνειρμούς και «ονειρική λογική».

Ο ίδιος δεν θεωρούσε τα έργα του συμβολικά, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «…είμαι εχθρός των συμβόλων. Είναι μια πολύ στενή έννοια από την άποψη ότι ένα σύμβολο υπάρχει με σκοπό την αποκρυπτογράφησή του. Από την άλλη πλευρά, μια καλλιτεχνική εικόνα δεν χρειάζεται αποκρυπτογράφηση, είναι ένα ισοδύναμο του κόσμου που μας περιβάλλει. Η βροχή στο Σολάρις δεν είναι σύμβολο, είναι απλά μια βροχή που στην συγκεκριμένη στιγμή έχει μια ιδιαίτερη σημασία για τον ήρωα. Δεν συμβολίζει τίποτε, απλά εκφράζει. Είναι μια καλλιτεχνική αλληλουχία εικόνων. Το σύμβολο κατ’ εμέ, είναι κάτι πολύ περίπλοκο». Συχνά οι ταινίες του Ταρκόφσκι κατατάσσονται στο είδος του ποιητικού κινηματογράφου. Ο ίδιος ο Ταρκόφσκι δεν αποδεχόταν αυτό το χαρακτηρισμό, που απέδιδε κυρίως σε άλλους σκηνοθέτες όπως στον Φελίνι και στον Παζολίνι, θεωρώντας πως ο αποκαλούμενος ποιητικός κινηματογράφος γίνεται σκόπιμα ακατανόητος.

Φιλμογραφία

  • Каток и скрипка (Ο οδοστρωτήρας και το βιολί, 1960)
  • Иваново детство (Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν, 1962)
  • Андрей Рублёв (Αντρέι Ρουμπλιόφ, 1969)
  • Солярис (Σολάρις, 1972)
  • Зеркало (Ο Καθρέφτης, 1975)
  • Сталкер (Στάλκερ, 1979)
  • Tempo di viaggio (1983) – Ντοκυμανταίρ
  • Nostalghia (Νοσταλγία, 1983)
  • Offret (Θυσία, 1986)

Την Τρίτη που πέρασε, 4 Απριλίου, συμπληρώθηκαν 85 χρόνια από τη γέννηση του.

* Τα βιογραφικά στοιχεία έχουν ληφθεί από το αντίστοιχο λήμμα της Βικιπαίδειας.

In Memoriam – Μια “μικρή” στήλη με αποφθέγματα μεγάλων ανθρώπων.

Η στήλη αποτελεί μεταφορά, προσαρμογή και επέκταση του “Quotes Project”, ενός συνεχιζόμενου εβδομαδιαίου -γραφιστικού πρωτίστως- project της FNK.

Γραφιστική αποτύπωση / Επιμέλεια κειμένου:
Νικόλαος Ι. Καββαδίας – Graphic Designer
nikolaos.kavadias[at]gmail.com

Προηγούμενο άρθροΣυνάντηση Θ. Καββαδά με τον Περιφερειάρχη Δυτ. Ελλάδος για το οδικό δίκτυο Βόνιτσα-Λευκάδα-Άκτιο
Επόμενο άρθροΗ Σαπφώ Καββαδά του Πολιτιστικού Συλλόγου Βλυχού-Γενίου “Θέαλος” στο Prisma 91.6