Γράφει ο Σπύρος Κούρτης.
Και μόνο που ακούς αυτό το δυσ…. μπροστά κάτι σε πιάνει.
Ένας κόμπος στο στομάχι,
μια δυσκολία να καταπιείς
κάτι…. το δύσκολο!!
Το δικό μου το παιδί έχει κάτι το δυσ….
Ούτε να το πω δεν μπορώ.
Και σκέφτεσαι…. και σκέφτεσαι…. Και όχι μόνο σκέφτεσαι….
Αλλά συμπεραίνεις κιόλας….
“Μπα μάλλον λάθος θα είναι η διαπίστωση.”
(και επιβεβαιώνεις)”Τι μάλλον, σίγουρα!”
“Ακούς εκεί, το δικό μου το παιδί δυσ….”
“Αποκλείεται.”
Επειδή όμως η σκέψη τριγυρίζει στο μυαλό σου, δέχεσαι να κάνει το παιδί ένα test ανίχνευσης μαθησιακών δυσκολιών.
Μέχρι εκεί σαν γονιός κάπως το αποδέχεσαι. Έχεις και την ελπίδα μήπως όντως το test δείξει κάτι άλλο και μπορείς το βράδυ να ξεκουραστείς σαν άνθρωπος.
Να μην στριφογυρίζεις σα σβούρα από τις σκέψεις.
Και εκεί που έχεις ηρεμήσει, να τα και τα αποτελέσματα
του test να τη και η δυσλεξία….
Και τώρα;;;;
Κεραυνός εν αιθρία στο σύστημα της οικογένειας.
Όλοι κοιτάζονται με όλους!
Νιώθεις απογοητευμένος, στεναχωρημένος σχεδόν αποτυχημένος….
….και αναρωτιέσαι….
Αλήθεια υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο που έχει οδηγίες για το πώς γίνεσαι καλός γονιός;
Που να σου εξηγεί πώς πρέπει να προετοιμαστείς για να είσαι έτοιμος όταν έρθουν τα πάνω-κάτω;
“Τι να κάνω;”
Καλά κάνεις και στεναχωριέσαι. Άνθρωπος είσαι.
Όμως χρειάζεται να πας και ένα βήμα παρακάτω.
Να το ΑΠΟΔΕΧΘΕΙΣ.
Να βοηθήσεις όσο περισσότερο μπορείς το παιδί σου.
Να σταθείς δίπλα του. Τώρα πραγματικά σε χρειάζεται.
Γιατί και οι γονείς μπορούν να στηρίξουν ένα παιδί με δυσλεξία.
Πώς;
• Να παρατηρούν το παιδί τους και να κινητοποιούνται όταν διαπιστώνουν σημάδια μεγάλου άγχους, θυμού και ματαίωσης
• Να μην το συγκρίνουν με τα άλλα παιδιά, να κατανοούν και να αποδέχονται τη διαφορετικότητα του
• Να πιστεύουν στις δυνατότητές του και να επαινούν τις προσπάθειες του
• Να παρέχουν στο παιδί ευκαιρίες για εξωσχολικές δραστηριότητες, ώστε το παιδί να ανακαλύψει τα ταλέντα του, βρίσκοντας διεξόδους επιβράβευσης και χαράς.
Η αποδοχή της πραγματικότητας, λοιπόν, είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα από
τους γονείς. Εν συνεχεία είναι η αντιμετώπιση.
Η δυσλεξία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς καθυστέρηση , αμέσως μετά τη διάγνωση , με ένα ειδικό πρόγραμμα θεραπείας , τα αποτελέσματα της οποίας θα είναι σύντομα ορατά. Η δυσλεξία δεν θεραπεύεται, αλλά βελτιώνεται. Το δυσλεκτικό παιδί θα εξελιχθεί αργότερα σε δυσλεκτικό ενήλικα. Οι ικανότητες όμως των δυσλεκτικών ατόμων, βελτιώνονται σε ικανοποιητικό βαθμό με την εφαρμογή ειδικών εναλλακτικών μεθόδων εκπαίδευσης.
Ο Ρόναλντ Ντ. Ντέιβις στο βιβλίο του « Το χάρισμα της δυσλεξίας» περιγράφει τη νοητική λειτουργία που προκαλεί τη δυσλεξία ως ένα χάρισμα, ως ένα ταλέντο, ως μία φυσική ικανότητα.
“Είναι κάτι το ιδιαίτερο που εξυψώνει το άτομο.”
Κάποιες βασικές ικανότητες των δυσλεκτικών σύμφωνα με τον Ρόναλντ Ντ. Ντέιβις:
-Μπορούν να χειρίζονται την ικανότητα του εγκεφάλου να δημιουργεί και να
διαφοροποιεί αυτά που αντιλαμβάνεται.
–Έχουν πολύ αυξημένη συνείδηση του περιβάλλοντός τους.
–Είναι πιο περίεργοι από το μέσο άτομο.
–Σκέφτονται κυρίως με εικόνες παρά με λέξεις.
–Είναι εξαιρετικά διαισθητικοί και διορατικοί.
–Σκέφτονται και αντιλαμβάνονται πολυδιάστατα.
–Μπορούν να βιώνουν τη σκέψη ως πραγματικότητα.
“Αυτές οι βασικές ικανότητες , αν δεν καταπιεστούν, ανατραπούν ή καταστραφούν από γονείς ή εκπαιδευτικούς, καταλήγουν σε δύο χαρακτηριστικά: ευφυΐα ανώτερη του φυσιολογικού και ασυνήθιστα δημιουργικά ταλέντα.”
Επομένως απευθυνθείτε-εμπιστευθείτε κάποιον ειδικό,
μην είστε προκατειλημμένοι και μην αγχώνεστε.
Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα ,
η έγκαιρη διάγνωση είναι το σημαντικό!
