Αρχική Μόνιμες Στήλες Μουσικά Πορτραίτα Δημήτρης Λάγιος

Δημήτρης Λάγιος

0

dimitris lagiosΜε αφορμή την πανηγυρική συναυλία της Μαντολινάτας του Ορφέα την 1η Αυγούστου 2015, θα ήθελα να γράψω για έναν εξαίρετο Ζακυνθινό συνθέτη, που έδωσε στο μαντολίνο έναν ισότιμο, αν όχι πρωταγωνιστικό ρόλο, ανάμεσα στο πιάνο, στην κιθάρα και στο βιολί και κατάφερε να παράγει ένα εξαιρετικά πλούσιο και σημαντικό έργο, τόσο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όσο και στην ελληνική δισκογραφία.

Ο Δημήτρης Λάγιος γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1952 στη Ζάκυνθο. Μελετά πιάνο, κιθάρα και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο και συνεχίζει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, στο Σικάγο. Στην Αμερική γνωρίζει και την «αιώνια» σύντροφό του, Πέγκυ Φοινινή, με την οποία αποκτά την Υακίνθη.  Στην Ελλάδα επιστρέφει το 1980 και ξεκινά εντατική έρευνα, μελέτη και καταγραφή της Επτανησιακής μουσικής παράδοσης. Συσπειρώνοντας την καλλιτεχνική Ζάκυνθο γύρω του, συστήνει το σύνολο «Μουσικό Ασκηταριό», με το οποίο οργανώνει τις Γιορτές Τέχνης και Λόγου στη Ζάκυνθο. Ιδρύει επίσης το Κάλβειο Κέντρο Μουσικών Μελετών και την Κάλβειο Μουσική Σχολή. Από το 1985, δραστηριοποιείται έντονα υπέρ του κυπριακού αγώνα, με πορείες, εκδηλώσεις και συναυλίες. Παράλληλα, θα ιδρύσει το Μουσικό Σχολείο της Μυκόνου, το Μουσικό Σχολείο του Δήμου Αλίμου, ενώ συμμετέχει στη δημιουργία του πρώτου στην Ελλάδα Λαϊκού Σχολείου Παραδοσιακής Μουσικής. Ιδρύει το σύνολο «Ραψωδοί», με το οποίο παρουσιάζει μουσικές εκδηλώσεις σε αρχαίους χώρους.

Η πρώτη προσωπική δισκογραφική κατάθεση του Λάγιου, είναι ο δίσκος «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας» (1982), σε μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Νωρίτερα όμως, το 1975, συνεργάστηκε με τον ιστορικό Γεώργιο Λαδά, στο δίσκο «Τα Τέσσερα Επαναστατικά Τραγούδια του Ρήγα Φεραίου», που εκδίδεται σε 1000 αντίτυπα. Την αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του, την αποτυπώνει στους δίσκους: «Λαϊκά τραγούδια της Ζάκυνθος» (1985), «Του Σολωμού και της Ζάκυνθος» (1986), «Ζακυνθινή Εκκλησιαστική Παράδοση» (1986), «Του μαντολίνου» (1987) (συλλογή 11 συνθέσεων Επτανησίων συνθετών σε διασκευή για μαντολίνο από τον ίδιο), «Ζακυνθινές σερενάδες» (1988) (συλλογή τραγουδιών του Ζακυνθινού συνθέτη Τζώρτζη Κωστή). Τα περισσότερα από αυτά τα έργα, έχουν εκδοθεί σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, ενώ άλλα παραμένουν ανέκδοτα.

lagios
ΑΘΗΝΑ ΛΕΚΚΑΚΟΥ

Ακόμα, γράφει ραψωδίες και τραγούδια σε στίχους δικούς του. Πολύ σημαντική δουλειά του, είναι τα «Έργα για Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων» και ο δίσκος «Ρωγμές», επίσης για μαντολινάτα. Μεταθανάτια εκδόθηκαν τα χοροδράματα «Ίνα Τι», βασισμένο στην παραδοσιακή ζακυνθινή εκκλησιαστική μουσική παράδοση και «Ερωτική Πρόβα» σε δική του ποίηση και ένα ποίημα του Μάνου Ελευθερίου. Το τελευταίο αυτό έργο, που το γράφει το 1989, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί με αυτό, ο ίδιος, περιγράφει την πορεία του προς το τέλος και τη λύτρωση. Δύο χρόνια αργότερα, στις 11 Απριλίου 1981, πεθαίνει από καρκίνο.

Η αγάπη του Λάγιου για τον τόπο του ήταν γνωστή. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, πως μετά από επιθυμία του, όταν πέθανε, η τέφρα του σκορπίστηκε πάνω από τη Ζάκυνθο και την Κύπρο, που εξίσου λάτρευε. Όλη αυτή η αγάπη λοιπόν, είναι εμφανής στους δίσκους του, που διασώζουν και διαδίδουν την Επτανησιακή μουσική παράδοση.

Ακούμε  το τραγούδι «Όμορφη και Παράξενη Πατρίδα» σε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη και μουσική του Δημήτρη Λάγιου, από το δίσκο «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας» (1982)

Ακούμε τον «Εξαγνισμό» από το δίσκο «Ρωγμές» (1992) για ορχήστρα νυκτών εγχόρδων

Ακούμε τη «Βαρκαρόλα» από το δίσκο « Του Σολωμού και της Ζάκυνθος» (1986). Μαντολίνο παίζει ο Δημήτρης Μαρίνος

Μαρία Γιαννικοπούλου
Απόφοιτος του Ιονίου Πανεπιστημίου τμήματος Μουσικών Σπουδών.

Προηγούμενο άρθροΣυννεφιά Νοεμβρίου
Επόμενο άρθροΤρείς προτάσεις και άμεσα μέτρα για τη διάσωση του ΟΑΕΕ