Ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη από την συλλογή, Εικονογραφίες.
Δε θα σε πάω σε πεπατημένες ρότες,
σ’ αυτές που χιλιάδες πραγματεύονται ατζέντηδες
σε λαμπερά γραφεία και Σίτι,
εκεί συντάσσουν τα κοντράτα
με τα πούρα του θριάμβου στο στόμα,
ναυτικές υποθήκες λογαριάζουν και ενέχυρα
στων θερμαστών τις πλάτες.
Στόχος να εκδώσω προς ναυτιλομένους δελτίο,
μ’ ασφάλεια να διαβούν τη Γη του Πυρός και τη Παταγονία,
εκεί που η θάλασσα τον ουρανό αγγίζει
και το βέρτιγκο το νου ανταριάζει.
Χωρίς παγοθραυστικά όργωσε το άπειρο,
μάζεψε, οργιά την οργιά,
το τίμιο ιδρώτα του αφανούς ναύτη
και κατόπιν στρέψε τη πυξίδα προς βορράν.
Εδώ, στο πέρασμα του Βερίγγειου πορθμού
τη σύζευξη, αν μπορείς, εξέτασε
του κόσμου πέραν της Αλάσκας,
αυτού που το χρυσό όνειρο επαίρεται πως βιώνει,
με όσα δυτικά των Ουραλίων συμβαίνουν,
όπου τον ορθολογισμό ακόμη θεραπεύουν.
Του ταύρου το ομοίωμα, στο Δρόμο του Τοίχου,
ποιά σχέση μπορεί να έχει
μ’ αυτόν που ίππευσε η Ευρώπη;
Σε άπειρες τέτοιες αποστολές μπορώ να σε τάξω,
όπως ακριβώς τον Ηρακλή ο Ευρυσθέας επιτιμούσε,
αίφνης, τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων
να συλλέξεις.
Όμως μόνο στόχος είναι το ταξίδι
και όχι τα επιτίμια,
αυτά σε οδοιπόρους του κόσμου
δεν αρμόζουν.
