Αρχική Top Stories Γι΄ αυτό ζηλεύω τα πουλιά

Γι΄ αυτό ζηλεύω τα πουλιά

0

zileuotapoulia13

Στη γκρεμισμένη τους φωλιά
απάνω κελαηδούνε
γι’ αυτό ζηλεύω τα πουλιά
όχι γιατί πετούνε …

Ψάχνοντας έναν “πιασάρικο” τίτλο για αυτό δω το κειμενάκι, για να προλογίσω το φωτογραφικό θέμα της ομάδας «Lefkada Photos – Φωτογραφίες της Λευκάδας», με θέμα τα “πουλιά” , μαγεύτηκα από τούτο το τετράστιχο.

Δεν ξέρω αν ήταν η καθηλωτική χροιά της φωνής του Ψαραντώνη, ή αν το ό,τι έρχεται σε αντίθεση με το λόγο που εγώ ζηλεύω τα πουλιά, αλλά μαγεύτηκα.

Και έτσι σκέφτηκα να “κλέψω” το τρίτο στίχο του για τίτλο.

Γιατί τα ζηλεύω!

Θα μου πείτε μαντινάδα κρητική για να φωτογραφήσουμε τα πουλιά του δικού μας νησιού, της Λευκάδας μας; Και γιατί όχι. Οι στίχοι και η μουσική δεν έχουν πατρίδα, ταξιδεύουν παντού …σαν τα πουλιά.

Βέβαια εγώ ζηλεύω τα πουλιά γιατί πετούνε, αλλά δεν είχα ποτέ σκεφτεί την εκδοχή αυτής της μαντινάδας. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί το μεγαλείο τους, να κελαηδούν ακόμα κι όταν η φωλιά τους γκρεμίζεται, όταν είναι απλά στον αέρα και δεν έχουν τίποτα σταθερό.

Μα έτσι είναι; Στον αέρα εκεί ψηλά δεν έχουν τίποτα σταθερό, πετούνε έτσι απλά χωρίς νόημα; Ανοίγουν τα φτερά τους -τι υπέροχο δημιούργημα, αλήθεια τα φτερά!- και αφήνουν τη γη, χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία;

Δεν το πιστεύω, ο Δημιουργός κι η φύση είναι πολύ σοφοί για να έδωσαν αυτό το προνόμιο της απόλυτης ελευθερίας, χωρίς να υπάρχει σκοπός.

Μα από την άλλη, ούτε που με νοιάζει. Ούτε που θέλω να το ψάξω. Γιατί ίσως τελικά να υπεραναλύουμε τους σκοπούς και τα νοήματα, και να χάνουμε έτσι την πραγματική τους ουσία.

Ας τα αφήσουμε να πετούν, να ανοίγουν τα φτερά τους, ο,τι χρώμα κι αν έχουν. Γκρίζα κι αδιάφορα, ή πολύχρωμα και εντυπωσιακά. Ας τα αφήσουμε να πετούν, να ανοίγουν τα φτερά τους, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι το άνοιγμα τους. Ας τα αφήσουμε να πετούν πάνω από τη θάλασσα ή το ιβάρι, πάνω από τους κάμπους ή τα βουνά. Ας τα αφήσουμε να πετούν και ας ακολουθήσουμε με το βλέμμα μας εμείς το μικρό η μεγάλο ταξίδι τους, για να ξεχαστούμε, για να πάψουμε για λίγο να θυμόμαστε ότι εμείς φτερά δεν έχουμε…. και δεν πετάμε!

Ή πάλι αν εκείνα δε θέλουν να πετούν και σταθούν να ξαποστάσουν, σ΄ ένα βράχο, σ΄ ένα δέντρο, μια καλαμιά, μέσα ή έξω από τη φωλιά τους, γκρεμισμένη ή όχι, τότε απλά ας τα παρατηρήσουμε, να ξεχωρίσουμε την κίνηση του ματιού τους, που όλο κάτι ψάχνει να ΄βρει, ή το τρεμούλιασμα των φτερών τους, ή το πώς θα ταΐσουν τα μικρά τους. Ας μελετήσουμε τη μικρή κοινωνία τους, να βρούμε που μοιάζει και που διαφέρει από τη δική μας.

Ψάξτε, σηκώστε το κεφάλι σας ψηλά, δείτε τα, αφεθείτε να ταξιδέψετε μαζί τους ….

Τα πουλιά της Λευκάδας.

Στους υγροτόπους και κυρίως στις λιμνοθάλασσες, στα βόρεια του νησιού, που αποτελούν σταθμούς μεταναστευτικών πουλιών κυρίως τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, βρίσκουν καταφύγιο διάφορα είδη ορνιθοπανίδας, όπως κύκνοι, κορμοράνοι, φαλαρίδες, ερωδιοί ή τσικνιάδες, θαλασσοκόρακες, χαλκόκοτες, καλαμόκιρκοι, βαρβάρες, πρασινοκέφαλες πάπιες, πελεκάνοι.

Ενώ καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς γλάροι και γλαρόνια αποτελούν τους μόνιμους ιπτάμενους κάτοικους των παραθαλάσσιων περιοχών του νησιού.

Από κει και πέρα πληθώρα πουλιών φωλιάζουν στα δάση, στα φαράγγια, τους κάμπους και στις κορφές των βουνών του νησιού.

Ενώ άλλα απλά μας συντροφεύουν μέσα στην πόλη και τα χωριά μας.

Ας τα γνωρίσουμε!

Κείμενο και φωτογραφίες: Σκλαβενίτη Χρυσούλα

Προηγούμενο άρθροΗ συναυλία της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας για τα 165 χρόνια από την ίδρυση της
Επόμενο άρθροΟἱ σεισμοί, τό πνεῦμα τῆς Λευκάδας