Για άλλη μια χρονιά οι μαθητές και οι δάσκαλοι του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λευκάδας αποχαιρέτησαν τη σχολική χρονιά που φεύγει με τον δικό τους τρόπο. Σε δύο ξεχωριστές εκδηλώσεις την Πέμπτη και την Παρασκευή 11 και 12 Ιουνίου, αντίστοιχα, οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης παρουσίασαν το θεατρικό που ετοίμασαν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς τους, ενώ οι μαθητές της Ε’ τάξης μαζί με τη χορωδία του σχολείου τίμησαν τον αξέχαστο συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη τραγουδώντας και χορεύοντας τα τραγούδια του.
Ένα καράβι μαγικό…
Ο προαύλιος χώρος του σχολείου κυριολεκτικά μεταμορφώθηκε σε ένα καράβι μαγικό για να υποδεχθεί το παραμύθι των παραμυθιών, την «Οδύσσεια» του Ομήρου, διασκευασμένη για παιδιά από την Κάρμεν Ρουγγέρη με υπέροχα τραγούδια και μουσική υπόκρουση. Τα σκηνικά που στήθηκαν με τη βοήθεια των δασκάλων αλλά και του καθηγητή Εικαστικών κ. Δημήτρη Γεωργιάδη, ήταν πρωτότυπα και ευφάνταστα.
Οι μαθητές της Στ’ τάξης, με την εξαιρετική καθοδήγηση των δασκάλων τους κκ. Σταύρου Δελαπόρτα και Ξενοφώντα Στραγαληνού, μας μετέφεραν νοερά από τον Όλυμπο, όπου οι θεοί συνεδριάζουν για την τύχη του πολύπαθου Οδυσσέα που βρίσκεται αποκλεισμένος στο νησί της Καλυψώς, στις κατοπινές του περιπέτειες: ο θυμός του Ποσειδώνα γίνεται η αιτία της μεγάλης φουρτούνας που διέλυσε τη σχεδία του Οδυσσέα κι έτσι ναυαγός βγαίνει στο νησί των Φαιάκων. Εκεί τον συναντά η βασιλοπούλα Ναυσικά και τον οδηγεί στους γονείς της που τον φιλοξενούν. Αποκαλύπτει ποιος είναι κι αρχίζει να διηγείται τις περιπέτειές του. Πώς ξεκίνησε με δώδεκα καράβια κι έφτασε στους Κίκονες πρώτα, μετά στους Λωτοφάγους, στους Λαιστρυγόνες, κι έπειτα στην Κίρκη. Πώς έφτασε στον Κάτω Κόσμο, πώς κινδύνεψε από τις Σειρήνες, αλλά γλύτωσε από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, πώς έφτασε στο Νησί του Ήλιου και τέλος πώς κατέληξε στην Καλυψώ. Συγκινημένοι, οι βασιλείς των Φαιάκων, τον στέλνουν με ένα μαγικό καράβι πίσω στην Ιθάκη…
Τα ομηρικά έπη _ το παλαιότερο λογοτεχνικό είδος που σώζεται από την αρχαιότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο _ εκτός από τη χαρά της περιπέτειας, αποκαλύπτουν στα παιδιά αξίες όπως ο σεβασμός στους θεσμούς και στους νόμους, η σημασία του διαλόγου, η φιλοξενία, και βέβαια ότι η δύναμη μιας κοινωνίας δεν στηρίζεται αποκλειστικά στον πλούτο και στην κοινωνική θέση αλλά στη δικαιοσύνη και στην αξία του λόγου.
Μια παράσταση γεμάτη μπρίο και ζωντάνια, με ρόλους που εναλλάσσονταν, αλλά και αφήγηση, τραγούδια και μουσική.
Τα πλατιά χαμόγελα στα χείλη των παιδιών στο τέλος της παράστασης πραγματικά αποτυπώνουν την αξία της θεατρικής παιδείας: εκτός από τη μύησή τους στη θεατρική τέχνη, τους προσφέρει μεγάλη χαρά, δημιουργικότητα, εκφραστική αμεσότητα, καλλιέργεια, οξύνει τη φαντασία και την έμπνευση, ενισχύει τη συνεργασία και την αρμονική λειτουργία μέσα στην ομάδα και τέλος οδηγεί στην αυτογνωσία και στην αυτοσυνειδησία.
Ο Τσιτσάνης σε παιδικά χείλη…
Η δεύτερη εκδήλωση που έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο του σχολείου ζωντάνεψε τον θρύλο του Βασίλη Τσιτσάνη, αφού φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του στις 18 Ιανουαρίου 1915.
Η παρουσίαση στο αφηγηματικό μέρος έγινε από τον κ. Θωμά Κακλαμάνη, υπεύθυνο Σχολικών Δραστηριοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ενώ το βίντεο μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές, σε μια αναδρομή στη ζωή του συνθέτη που συμπίπτει με τα δύσκολα χρόνια της χώρας μας, τη μεταξική δικτατορία, τη ναζιστική κατοχή, την ηρωική αντίσταση του λαού μας και αργότερα τα «πέτρινα» μετεμφυλιακά χρόνια.
Η χορωδία του σχολείου με προεξάρχοντα τον μαέστρο κ. Θεμιστοκλή Μεσσήνη μας σεργιάνισε από την «Αχάριστη» και το «Cherchez la femme» στην «Όμορφη Θεσσαλονίκη» και βέβαια στη συνταρακτική «Συννεφιασμένη Κυριακή».
Τους μικρούς χορωδούς πλαισίωσε με το μπουζούκι του ο δάσκαλος του σχολείου κ. Ξενοφώντας Στραγαληνός που με το πηγαίο ταλέντο του απέδωσε σόλο το «Σέρβικο» και το «Να γιατί γυρνώ μες στην Αθήνα».
Οι μικροί μαθητές με πολύ κέφι χόρεψαν ζεϊμπέκικο και χασαποσέρβικο, ενώ οι γεμάτες αθωότητα και συναισθηματισμό παιδικές φωνές τους ανέδειξαν μιαν άλλη διάσταση στα τραγούδια, πρωτόγνωρη και μοναδική.
Κάλλιστα λοιπόν η αυθεντική λαϊκή μουσική αλλά και γενικότερα ο λαϊκός πολιτισμός στην εκπαίδευση μπορούν να συμβάλουν στη συνέχιση της ιστορικής μνήμης, στην ανάδειξη αξιών και κριτηρίων που τους διαμορφώνουν αλλά και στη σύγχρονη νοηματοδότησή τους για μια εκπαίδευση που δεν θα αγνοεί τη σημασία του ιδιαίτερου πολιτισμού ως στοιχείο τόσο της ατομικής όσο και της κοινωνικής ταυτότητας σε ένα σύγχρονο πλουραλιστικό και πολυπολιτισμικό σχολείο.
Είναι πολύ σημαντικό να επισημάνουμε ότι αν και η Πολιτεία αγκάλιαζε το μεράκι και την προσπάθεια αυτών των ανθρώπων για προσφορά με μια γενναία χρηματοδότηση στην Παιδεία _ όπως της αξίζει εξάλλου _ σίγουρα θα είχαμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες πλατιές μαθησιακές ανάγκες ενισχύοντας και το ρόλο του σχολείου ως βασικού κυττάρου πολιτισμού στην κοινωνία μας.
Το ΔΣ
του Συλλόγου
Γονέων και Κηδεμόνων
