Μια ξεχωριστή κατασκηνωτική εμπειρία για τους γονείς!
Την περασμένη Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013 πενήντα περίπου γονείς και άλλα τόσα παιδιά έζησαν μια ξεχωριστή εμπειρία στις Εκκλησιαστικές Μαθητικές Κατασκηνώσεις της Ι. Μητροπόλεώς μας, στο δάσος απέναντι από την Ιερά Μονή Φανερωμένης Λευκάδος. Ήταν «μια ημέρα στην Κατασκήνωση για τους γονείς!»
Η τοπική μας Εκκλησία ανταποκρίθηκε στο αίτημα πολλών γονιών να μπορούσαν κι αυτοί να ζήσουν για λίγο στην Κατασκήνωση, όπως τα παιδιά τους, και τους προσκάλεσε να ζήσουν όλοι μαζί «στιγμές χαράς» σαν κατασκηνωτές –σαν μία οικογένεια στην πραγματικότητα, κάτω από τη σκέπη της Παναγιάς μας, έχοντας επικεφαλής όλη την ημέρα τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας π. Θεόφιλο.
1. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ι. Μονής Φανερωμένης Λευκάδος και συνεχίστηκε μέχρι αργά το απόγευμα, περιλαμβάνοντας εισήγηση από τον κληρικό της Ι. Μ. Πατρών π. Αντώνιο Ρουμελιώτη, με θέμα: «Τι ρόλο έχουν στην αγωγή των παιδιών τα πάθη, οι αρετές και η μετάνοια», κοινή τράπεζα, ομαδική ψυχαγωγία, ευκαιρίες διαλόγου σε ομάδες (θέματα: α. «Δεν είμαι τέλειος! Αγωνίζομαι…» – συντονίστρια: κ. Μελπομένη Παπουτσή, φιλόλογος. Β. «Δε θέλω να γίνω Άγιος…» – συντονιστής: κ. Κων/νος Τσιλιμπώκος, θεολόγος. Γ. «Γονιός – “ζώσα παραίνεσις”: Η ομόνοια και η αρετή των γονιών, πρότυπο για τα παιδιά» – συντονίστρια: κ. Ελένη Κατηφόρη, θεολόγος) και, παράλληλα, δημιουργική απασχόληση για τα παιδιά, με ένα πολύ όμορφο και ζωντανό πρόγραμμα ψυχαγωγίας.
Αυτονόητη ήταν η ευχή όλων: «και του χρόνου!» και η ανανέωση του ραντεβού στις Παιδικές και Νεανικές Συντροφιές των Ενοριών μας και τους «Διαλόγους Γονέων».
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ «ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ»
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Αγαπητοί γονείς,
Με πολλή χαρά και αγάπη σας καλωσορίζουμε σήμερα στις Εκκλησιαστικές Μαθητικές Κατασκηνώσεις της Ι. Μητροπόλεώς μας, μέσα στη φύση, μέσα στην αγκαλιά της Παναγίας μας της Φανερωμένης.
Ήταν κάτι που μας ζητούσαν κάθε χρόνο οι γονείς, όταν τους συναντούσαμε εδώ, στο φιλόξενο χώρο της Κατασκήνωσης μαζί με τα παιδιά τους –ιδιαιτέρως όσοι υπήρξαν τα παλαιότερα χρόνια κατασκηνωτές ή κατασκηνώτριες και αισθάνονται την ψυχή τους σημαδεμένη ανεξίτηλα από ιερά βιώματα «κάτω από τη σκέπη της Παναγιάς», εδώ «πάνω στο Λόφο της Κυράς» -όπως λέει ένα κατασκηνωτικό τραγούδι.
Σ’ αυτόν τον επίγειο Παράδεισο, λοιπόν, οι μικροί κατασκηνωτές, τα παιδιά των περισσοτέρων από εσάς, περνούν ξέγνοιαστα, ευχάριστα και ωφέλιμα ένα μέρος από τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Χαίρονται το παιχνίδι και την ομαδική ζωή. Απολαμβάνουν τις χάρες της φύσης. Γεύονται τη χαρά της αληθινής ψυχαγωγίας –και μάλιστα της ομαδικής. Αθλούνται. Συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα φροντισμένο, γεμάτο παιχνίδια και δραστηριότητες.
Το σημαντικότερο όμως, αγαπητοί μου, είναι ότι τα παιδιά σας γεύονται τη ζωή της Εκκλησίας μας. Μαθαίνουν την πίστη μας, με λόγια απλά και κατανοητά! Γνωρίζουν την πρόταση ζωής που καταθέτει ο Χριστός στο νέο άνθρωπο «νυν και αεί», ώστε να μπορέσουν ελεύθερα στην πορεία της ζωής τους να την υιοθετήσουν ή να την απορρίψουν. Κατανοούν τις Ορθόδοξες απαντήσεις στα ποικίλα ερεθίσματα που εκπέμπουν στις μέρες μας τα Μέσα Ενημέρωσης, η κοινωνία, ο «κόσμος», και τα οποία δεν συμβιβάζονται πάντα με το πνεύμα του Χριστού. Ζουν τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας με τη Θεία Ευχαριστία, την Εξομολόγηση, τις Παρακλήσεις, τον Εσπερινό, το Απόδειπνο. Αγωνίζονται να αποτοξινωθούν από τις βλαβερές συνήθειες της καθημερινότητας και να υιοθετήσουν μια ζωή αγάπης και ελευθερίας· ζωή που οδηγεί στο μοναδικό αλάνθαστο στόχο, τον Χριστό, με φωτεινά παραδείγματα τους Αγίους μας.
Όλα αυτά –θα πείτε- γίνονται μέσα σε μια εβδομάδα; Την απάντηση μπορείτε καλύτερα να τη δώσετε εσείς από τις περιγραφές των παιδιών σας. Αυτός πάντως είναι ο στόχος της Εκκλησίας, που ιδρύει Κατασκηνώσεις και αυτή είναι η δική μας προσπάθεια. Εμείς σπέρνουμε, όσο οι δυνάμεις μας μάς επιτρέπουν. Εσείς, στα σπίτια και στις οικογένειές σας, καλλιεργείτε τα χωράφια των παιδικών ψυχών.
Σ’ εσάς έχει εμπιστευθεί ο Θεός την αγωγή τους όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Εσάς αξίωσε να είστε γονείς αυτών των ευλογημένων βλαστών της θεοφιλούς συζυγίας σας. Η συμμετοχή όλων σας σε αυτή τη σημερινή σύναξη γονέων –που γνωρίζετε ότι δεν είναι μια απλή εκδρομή, αλλά μια ευκαιρία να συζητήσουμε, να ψυχαγωγηθούμε όλοι μαζί, να συμφάγουμε, να ξεκουραστούμε, να επικοινωνήσουμε με ένα λόγο- δείχνει ότι έχετε την «καλή ανησυχία» για τα παιδιά σας. Δεν επαναπαύεστε ότι «όλα βαίνουν καλώς», αλλά σας κατατρώει το ευλογημένο σαράκι της έγνοιας για την πνευματική προκοπή τους. Μοχθείτε όλοι για να έχουν φαγητό, ρούχα, μόρφωση… Εργάζετε ώρες πολλές για να μην τους λείψει τίποτε. Να, λοιπόν, που δεν ανησυχείτε μονάχα για τα εξωτερικά, αλλά πριν και πάνω απ’ όλα αγωνιάτε για την ψυχή τους, την πνευματική τους καλλιέργεια, την πορεία τους στη ζωή!
«Δύσκολοι καιροί για γονείς…», λένε πολλοί. Το ίδιο δηλαδή που ανέφερε κάποιος πατέρας στο γέροντα Παίσιο: «Πολλοί οι πειρασμοί και οι κίνδυνοι για τους νέους σήμερα, Γέροντα. Ανησυχούμε, παρ’ όλο που φροντίζουμε να έχουμε τα παιδιά μας μέσα στην Εκκλησία». Έδωσε έτσι την ευκαιρία στο φωτισμένο και διακριτικό μοναχό, αυτή τη σύγχρονη οσιακή μορφή της Εκκλησίας μας, να του επισημάνει: «Τα παιδιά που έχουν ποτιστεί από μικρά στην ευσέβεια, μην τα φοβάστε. Και να ξεφύγουν, λίγο, λόγω ηλικίας, λόγω πειρασμών, θα επανέλθουν. Είναι σαν τα κουφώματα που τα περνάμε με το λάδι και δεν τα πιάνει η σαπίλα. Πρώτα – πρώτα, τα παιδιά αντιγράφουν εμάς και μάλιστα από μωρά. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ενεργούμε επάνω τους όπως στα ρολόγια. Όσο παίρνει το ελατήριό τους, τα κουρδίζουμε γρήγορα. Μετά σιγά – σιγά , προσέχοντας να μη σπάσουμε το ελατήριό τους με το ζόρισμα. Όταν κάτι δεν πάει καλά, πάντα κάτι φταίει. Μήπως φταίει το παράδειγμά σας; Μήπως φταίνε τίποτε κακά θέματα , τίποτε άσχημες πράξεις, άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι; Πάντως την ευσέβεια τη δίνουμε στα παιδιά με το γάλα και όχι με την ξηρά τροφή. Ποτέ με πίεση και προσταγή. Και προπαντός με το παράδειγμά μας. Ας δίνουμε καμιά φορά το κατσαβίδι και στο Χριστό για να ρυθμίζει τα πράγματα σφίγγοντας μερικές βίδες. Μην περιμένουμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Όταν μέσα στο σπίτι υπάρχει αγάπη και το ίδιο το παιδί το περιβάλλουμε με αγάπη και φύγει και να μπλέξει με παρέες και με γλέντια, θα δει κάποια στιγμή ότι έξω δεν υπάρχει αγάπη. Θα δει ότι υπάρχει παντού υποκρισία και θα γυρίσει στο σπίτι. Ενώ αν θυμάται εχθρότητα και μίσος, Δε θα του κάνει καρδιά να πάρει τη στράτα του γυρισμού».
Αυτά τα λίγα σοφά και χαριτωμένα λόγια ας τα κρατήσουμε σαν αρχικό ερέθισμα για τη σημερινή μας σύναξη. Περισσότερα θα ακούσουμε από τον εκλεκτό προσκεκλημένο μας, τον αγαπητό π. Αντώνιο Ρουμελιώτη, Πρωτοπρεσβύτερο, κληρικό της Ι. Μ. Πατρών, πνευματικό της «Ελληνορθόδοξης Κοινωνίας Προσώπων “Διψώ”», μιας δραστήριας νεανικής ομάδας στην αποστολική Εκκλησία των Πατρών, ο οποίος μάλιστα είναι γονιός και ο ίδιος και με αγάπη πολλή δέχτηκε να είναι σήμερα μαζί μας, να συλλειτουργήσουμε, να συμμετάσχει στη σύναξή μας, να συναναστραφούμε και να συνευφρανθούμε εν γένει. Τον ευχαριστούμε για τον κόπο και την αγάπη του και θα έχει εν συνεχεία το λόγο, για να μας αναπτύξει το θέμα:
«Τι ρόλο έχουν στην αγωγή του παιδιού τα πάθη, οι αρετές και η μετάνοια». Θα ακολουθήσει συζήτηση, ενώ ειδικότερα θέματα θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε το απόγευμα στις ομάδες, τις οποίες θα συντονίσουν οι εξαίρετοι εκπαιδευτικοί κ. Μελπομένη Παπουτσή, φιλόλογος, κ. Κωνσταντίνος Τσιλιμπώκος, θεολόγος και κ. Ελένη Κατηφόρη, επίσης θεολόγος.
Όλους τους ευχαριστούμε, καθώς και όλους όσους βοήθησαν για την πραγματοποίηση της σημερινής συνάντησης:
Πρωτίστως όμως εσάς, που αφήσατε τα πάντα και ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα της τοπικής μας Εκκλησίας για συνάντηση και επι-κοινωνία· κοινωνία προσώπων εν Χριστώ!
Ας είναι ευλογημένη η διαμονή μας και επιτυχημένη όλη η σύναξή μας!
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
