Κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο “Λουτρό Οξυτοκίνης” της Λευκαδίτισσας Κατερίνας Κονιδάρη.
Η οξυτοκίνη είναι μια ορμόνη που βοηθά να δημιουργηθούν και να εδραιωθούν σχέσεις αγάπης. Δίνει τον τίτλο στη συλλογή, από την ιστορία μιας ηρωίδας που, για να διασωθεί από τη συγκίνηση μιας αγκαλιάς, λέει πως, ναι, νιώθει κάτι σαν αγάπη, αλλά μάλλον είναι απλή χημική αντίδραση.
Περιέχει 32 μικρά διηγήματα, στιγμιότυπα από τη ζωή του καθένα μας στο διαμέρισμα, μπροστά από τον υπολογιστή, στους δρόμους, όπου δεν έχουν θέση οι θρίαμβοι των θετικών αξιών, παρά μόνο η πάλη για την ψυχική επιβίωση. Χωρίς καμία εξιδανίκευση – ο δρόμος, η ασθένεια, η απομόνωση δεν έχουν καμία γοητεία – οι χαρακτήρες στέκονται με υπολογισμό, εμμονή, εξάρτηση, επιφύλαξη, αποστασιοποίηση και αηδία, απέναντι σε μια πραγματικότητα που όσο περισσότερο αναλύεται από τη διαρκή παραγωγή λογού, τόσο περισσότερο περιορίζει την υπόστασή τους. Όσοι εμπλέκονται στη θεραπεία απεξάρτησης, αποκαλύπτουν το παράλογο, την κατάχρηση εξουσίας, τις φαντασιώσεις και τις στρατηγικές θεραπευτών και θεραπευόμενων.
Η γρήγορη πρόζα, ο ρέοντας λόγος, η υπαινικτικότητα και η ειρωνεία ισορροπούν με την τρυφερότητα, το χιούμορ και το βάθος του στοχασμού σχετικά με την αδυνατότητα κάθε μορφής λύσης και θεραπείας.
Το βιβλίο διατίθεται στη Λευκάδα στο βιβλιοπωλείο «Συνθέσεις για μουσική και βιβλία», Ι.Μελά 63-65
Η Κατερίνα Κονιδάρη αναφέρει για το βιβλίο της.
Αν έχω μια θέση στο βιβλίο αυτή είναι η αμφισβήτηση των ερμηνειών και των αναλύσεων των συναισθημάτων. Η ουσία τους φαίνεται, δεν συζητιέται. Λέει μια ηρωίδα: «Το ζήτημα δεν είναι να τα βγάζεις από μέσα σου -το έκανα, τι κατάλαβα- το ζήτημα είναι να τα κρατάς μέσα σου. Όλα. Όσο μιλούσα γι’ αυτόν, τόσο τον έψαχνα στις κουβέντες, τόσο τον έφτιαχναν οι λέξεις πάλι και πάλι, μέχρι που χανόταν και αυτός κι εγώ και έμεναν οι γνώμες και οι φωνές. «Α, ω, ου, αναλύουμε, α, ου, ω», έχουμε τεράστιο ρεπερτόριο». Κουβέντες ξοδεύονται παντού, πολλές λέξεις για συναισθήματα, λίγος στοχασμός.
Αν έχω άλλη μια, αυτή αφορά τη δουλειά μου στην απεξάρτηση. Το ΚΕ.ΘΕ.Α είναι ένας αξιόπιστος φορέας απεξάρτησης που βασίζεται στη σπουδαία παράδοση της αυτοβοήθειας και των θεραπευτικών κοινοτήτων. Αυτό όμως δεν το αποκλείει από σοβαρές στρευλώσεις. Η κοινότητα δεν ανήκει ολοκληρωτικά ούτε στην «καθαρή» ζωή, ούτε στην «πιάτσα». Ανήκει μόνο στον εαυτό της που εμπεριέχει και τα δυο. Όσο συσκοτίζεται αυτή η πραγματικότητα, τόσο εντονότερα η κατάχρηση εξουσίας και ο ολοκληρωτισμός. Γι αυτά μιλάω.
Η Κατερίνα Κονιδάρη κατάγεται από τη Λευκάδα, γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε μεγάλα διαστήματα στην Ιταλία. Είναι ψυχολόγος, με ειδίκευση στην συμβουλευτική εξαρτήσεων και την ψυχοθεραπεία. Τα ακαδημαϊκά της ενδιαφέροντα αφορούν τη δημιουργική γραφή, τη θεωρία λογοτεχνίας και το ρόλο των αφηγήσεων στις θεραπευτικές κοινότητες. Εργάζεται ως ψυχολόγος στο KΕ.Θ.Ε.Α. Το «Λουτρό Οξυτοκίνης» είναι το πρώτο της βιβλίο, που έχει αποσπάσει ιδιαίτερα θετικές κριτικές.
