Δυο λόγια από καρδιάς για τη δεύτερη ποιητική συλλογή της Νόνης Σταματέλου.
«Σε πύρινη τροχιά»
Η Νόνη Σταματέλου είναι η λυρική ποιήτρια, που μας συγκίνησε όλους με την πρώτη ποιητική της συλλογή «Παιχνίδι αιχμηρό», το οποίο γρήγορα εξαντλήθηκε και προχωράει για 2η έκδοση. Αγαπήθηκε κι έγινε το «βιβλίο του κομοδίνου» για πολλούς.
Μέσα στα ποιήματα της Νόνης, βρήκαμε κομμάτια της δικής μας ψυχής. Τα αγαπήσαμε. Σύμφωνα με τον κριτικό λογοτεχνίας και συγγραφέα Κυριάκο Βαλαβάνη είναι «Ποίηση αγάπης, αγνού έρωτος, ευαισθησίας, τρυφερότητας που λογχίζει τον ουρανό και καλεί τον άνθρωπο να μην επιτρέψει διαχωριστικών γραμμών όρια και τείχη. Ποίηση που αγγίζει την ψυχή των γεγονότων και κρατά το μέτρο του σεβασμού και της αξιοπρέπειας». Η Νόνη γράφει σε μια καθαρή γλώσσα χωρίς φκιασίδια, σχήματα λόγου και γρίφους, που ηχεί σαν μουσική και μιλάει κατευθείαν στη ψυχή.
Τώρα κρατάμε στα χέρια μας το 2ο βιβλίο της με τίτλο «Σε πύρινη τροχιά» που διατίθεται στα βιβλιοπωλεία (για τη Λευκάδα στο βιβλιοπωλείο Τσιρίμπαση).
Θα μιλήσω σαν απλή αναγνώστρια που συγκινήθηκε, σαν φίλη που την ξέρει σαν άνθρωπο και σαν ζωγράφος που εμπνεύστηκε απ’ την τόσο έντονη εικονοπλασία των ποιημάτων!
Η Νόνη Σταματέλου δεν γράφει απλώς ποιήματα. Η Νόνη είναι ποιήτρια. Ζει, αισθάνεται, αφουγκράζεται, ερωτεύεται ως ποιήτρια.
Όπως αφουγκράζεται στην καθημερινότητά της τον πόνο, την μοναξιά, τη θλίψη και τα ανιχνεύει, τα βιώνει, και συμπάσχει, έτσι τα καταγράφει στα ποιήματά της. Tα ζει είτε αφορούν την ίδια είτε τον «πλησίον» της.
Στη μαθητεία της σιωπής ασκήτεψα τα μεσημέρια
….
(Απόσπασμα από το ποίημα «ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ»)
Η Νόνη Σταματέλου τολμάει ν’ αναμετρηθεί με τον πόνο και τον θάνατο ζώντας τα από μέσα!
Ο θάνατος για την ποιήτρια είναι κάτι σαν σπαρακτικό πέρασμα σε χώρα αγγέλων. Μέσα στην άκρα οδύνη ζωγραφίζει το χαμόγελο του Θεού ή σαν το λευκό φιόγκο του κοριτσιού ή σαν τις χριστουγεννιάτικες καμπανούλες στα χέρια των κοριτσιών της Φοίβης που έφυγε.
….
…..
….
Καλημέρα
….
(Απόσπασμα από το ποίημα «ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗ ΚΥΗΣΗ»)
Η Νόνη ερωτεύεται απ τα μικρά καθημερινά κι ασήμαντα για τους πολλούς, μέχρι τα μεγάλα και θαυμαστά. Μέχρι το Θεό. Αυτό θα το δούμε στη λατρεία με την οποία ζωγραφίζει στα βοτσαλάκια μικρούς πρίγκιπες ως τους άλλους έρωτες προς πλάσματα του κόσμου τούτου ή κάποιου άλλου
….
….
Έτσι απλά μας δίνεται η ζωή.
….
Έτσι απλά κι’ εγώ σ’ αγαπώ
….
(Απόσπασμα από το ποίημα «ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ»)
Είναι όμως έτοιμη να κάνει και όλο τον Παράδεισο καθημερινή της υπόθεση
….
….
(Απόσπασμα από το ποίημα «ΨΙΘΥΡΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ»)
Η λυρική και ευαίσθητη ποιήτρια βιώνει όμως έντονα και τα κοινωνικά προβλήματα των καιρών μας και εκφράζει την προσωπική της αγωνία και θλίψη
….
(Απόσπασμα από το ποίημα «ΟΙ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ»)
Εκείνο που θέλω να κρατήσω για το τέλος είναι η μεγάλη τρυφερότητα που έχει σαν άνθρωπος και που πνέει σαν αύρα σε πολλά ποιήματα μαζί με νοσταλγία, λίγη μελαγχολία και πολλή ελπίδα.
Τότε ξυπνούσα εύκολα τις Κυριακές!
….
….
(Απόσπασμα από το ποίημα «ΠΙΚΕ ΦΟΥΣΤΑΝΑΚΙ»)
Είναι σίγουρο ότι θα το αγαπήσουμε κι αυτό όπως και το πρώτο βιβλίο της Νόνης και θα μας συντροφεύσει στα ταξίδια του νου και της ψυχής, πότε με δάκρυα συγκίνησης και πότε με χαμόγελα αισιοδοξίας και ελπίδας!
Καλοτάξιδο ας είναι κι αυτό το δεύτερο βιβλίο σου Νόνη!
Σοφία Βλάχου
