Φωτορεπορτάζ του Μάριου Γαζή και κείμενο της Αγγελικής Ψάϊλα
Aν και ζούμε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, έχουμε την τύχη κάθε χρόνο να παρακολουθούμε θεατρικές παραστάσεις υψηλού επιπέδου.
Όπως αυτή στις 9 και 11 Μάη 2014 στο Φουαγιέ του Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας.
Κι αυτό χάρη στην παρουσία στον πολιτιστικό χώρο της Λευκάδας της Λουκίας Κατωπόδη, ενός νέου ανθρώπου που πήρε την απόφαση να μείνει και να δημιουργήσει στον τόπο της, κάνοντας θεσμό “Το Θεατρικό Εργαστήρι” του Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας.
Με ουσιαστικά ανύπαρκτους οικονομικούς πόρους, με έλλειψη ακόμη και κατάλληλου χώρου η Λουκία μαζί με την ομάδα των ερασιτεχνών ηθοποιών καταφέρνει κάθε χρόνο να μας ξαφνιάσει ευχάριστα τόσο με τα θεατρικά έργα που επιλέγει να παρουσιάσει, όσο και με το τελικό αποτέλεσμα.
Από το “CAMINO PEAL”, το πρώτο συγκλονιστικό έργο που μας παρουσίασε και το οποίο έγραψε ιστορία στην τοπική μας κοινωνία, (μέχρι και ομώνυμο καφέ-μπαρ είχε δημιουργηθεί κάτω από την επίδρασή του), φτάσαμε φέτος στη “SuRreal” παράσταση “Κόντρα στην πρόοδο–Κόντρα στον έρωτα-Κόντρα στη δημοκρατία” του Εστέβα Σολέρ.
Μια σουρεαλιστική παράσταση από 12 μονόπρακτα, ενός πρωτοποριακού έργου του πολύ νέου Καταλανού συγγραφέα Εστέβα Σολέρ, που παίζεται στα πιο αναγνωρισμένα θέατρα του κόσμου, σε Αμερική, Αγγλία κλπ. Τώρα και στη Λευκάδα χάρη στην επιλογή, διδασκαλία και σκηνοθεσία της Λουκίας Κατωπόδη, που παρακολουθεί τις θεατρικές εξελίξεις στη διεθνή σκηνή και κάνει και εμάς κοινωνούς όσων συμβαίνουν στο σύγχρονο θεατρικό στερέωμα.
Μέσα από τα μονόπρακτα αυτά σκιαγραφείται μεγάλο μέρος των δεινών της αλλοτριωμένης κοινωνίας μας και με σατιρικό, καυστικό αλλά και διεισδυτικό τρόπο προσεγγίζονται θέματα, όπως η “Πρόοδος”,ο “Έρωτας”, η “Δημοκρατία”και η διαστρέβλωσή τους στη σύγχρονη εποχή. Μάλιστα το τελευταίο μονόπρακτο είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σχετικά με την τύχη της Δημοκρατίας στις μέρες μας…
Η παράσταση κατάφερε να μιλήσει στην καρδιά αλλά και στο μυαλό των θεατών. Σ’ αυτό συνέβαλε αποφασιστικά και ο τρόπος που υπηρέτησε το έργο όλη η θεατρική ομάδα. Έχοντας παρακολουθήσει από την αρχή της πορείας της τη θεατρική αυτή ομάδα δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει πόσο έχει ανεβεί το επίπεδο της απόδοσης των ερασιτεχνών αυτών ηθοποιών-συντοπιτών μας. Πόσο εκφραστικοί έχουν γίνει όχι μόνο στα σημεία του έργου όπου υπάρχει “λόγος”, αλλά και εκεί που “μιλούσαν” μόνο με τη γλώσσα του σώματος, όπου παρά τη σιωπή γέμιζαν τη σκηνή με την εκφραστική τους παρουσία. Με ζωντάνια,σπιρτάδα, αίσθηση του χιούμορ απέδωσαν αποτελεσματικά το ύφος του συγκεκριμένου έργου. Παράλληλα η μουσική της παράστασης ,πρωτότυπη σύνθεση, μέσα από τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας και του μπάσου έδινε το στίγμα της σύγχρονης εποχής και ταίριαζε με την ατμόσφαιρα του θεατρικού έργου.
Παρά την οικονομική δυσπραγία, ιδιαίτερα σε θέματα πολιτισμού, με πολύ λιτά μέσα, εντελώς αφαιρετικό σκηνικό, η παράσταση αυτή ήταν μια ακόμη απόδειξη για το ότι, όταν υπάρχει μεράκι και βαθιά γνώση του αντικειμένου, μπορούμε να απολαύσουμε ένα ποιοτικό θεατρικό αποτέλεσμα. Είναι σίγουρο ότι η Λουκία, με τη σεμνότητα και τη διακριτικότητά της αλλά παράλληλα με τη σοβαρότητα και την αποφασιστικότητά της στην αντιμετώπιση των όποιων αντιξοοτήτων παρουσιάζονται, θα συνεχίσει να συμβάλλει ουσιαστικά στον τομέα του Πολιτισμού στον τόπο μας.
Αξίζουν συγχαρητήρια σ’ όλους τους συντελεστές της παράστασης και είναι κρίμα να σταματήσουν μόνο σ’ αυτές τις δύο παραστάσεις που έδωσαν στην πόλη. Θα έπρεπε, ίσως, να εξετάσουν τη δυνατότητα να ξαναπαίξουν το έργο το καλοκαίρι στην πόλη και σε άλλα μέρη της Λευκάδας, αλλά και έξω από αυτήν…
Αγγελική Ψάιλα, Φιλόλογος
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ του συνεργάτη μας Μάριου Γαζή.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
