ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 25ης Μαρτίου 1821!
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
«Σύσσωμον το χωρίον και αι αρχαί, επαρηκολούθουν τας παρελάσεις, τας γυμναστικάς επιδείξεις και παν θεατρικόν δρώμενον εις τας εθνικάς επετείους, εις τον αύλειον χώρον του σχολείου. Η ανάτασις του εθνικού φρονήματος και η έννοια της πατρίδος εβρίσκοντο ακόμη εις εξέχουσαν θέσιν και εδημιούργουν συνοχήν εις τον κοινωνικόν ιστόν. Συνέδραμον εις την διατήρησιν της εθνικής συλλογικής μνήμης αφενός και εις την έννοιαν της τοπικής κοινότητος αφετέρου».
Ξεχωριστή θέση στη ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και στην προκειμένη περίπτωση για μένα και το χωριό μου, τον όμορφο και ιστορικό Κάβαλο, στους ορεινούς Σφακιώτες της Λευκάδας, είχαν πάντα οι γιορτές. Αυτές που ξεχώριζαν για τη λαμπρότητά τους, ήταν βέβαια οι εθνικές, η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου!
Μέρες αξέχαστες, αγαπητοί μου αναγνώστες! Μέρες εθνικής περηφάνιας! Το χωριό μου, ο Κάβαλος, έβαζε τα γιορτινά του! Τα σπίτια όλα ήταν σημαιοστολισμένα. Οι δρόμοι, φρεσκοασβεστωμένοι και πεντακάθαροι! Οι αυλές λαμποκοπούσαν, ενώ η ευωδιά απ’ τα λουλούδια ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα, λόγω ..άνοιξης, ονειρεμένη ζωή…. αξέχαστα χρόνια…!!!
Στο σχολείο μου – εξατάξιο παρακαλώ, με δύο αίθουσες, με δύο δασκάλους και με 100 περίπου μαθητές – οι προετοιμασίες για την παρέλαση και οι πρόβες για τη θεατρική παράσταση, που ήταν έθιμο πλέον, ήταν μια σοβαρή υπόθεση, για όλο το χωριό! Ήταν μια μέρα Εθνικής Γιορτής για όλους τους συγχωριανούς μου, που βρίσκονταν εκεί!
Τα παιδιά που έπαιζαν κάποιο θεατρικό σκετς, αγόρια και κορίτσια, είχαν από μέρες πριν, καπαρώσει τις στολές τους (τσολιάδες, Παπαφλέσηδες, Κολοκοτρώνηδες, Καραϊσκάκηδες, Κανάρηδες, Σουλιώτισσες, Μπουμπουλίνες, Μωντώ Μαυρογένους και …Τουρκαλάδες ) από συγγενείς και φίλους, τις σιδέρωναν, τις καθάριζαν, τις είχαν σαν ακριβό φυλαχτό και περίμεναν τη μέρα να τις φορέσουν στην παράσταση. Τα υπόλοιπα παιδιά, έπρεπε να φροντίσουν για την καθαρή ποδιά, το φρεσκοκουρεμένο μαλλί και το γιορτινό τους ντύσιμο!
Τη μέρα της γιορτής, όλα έπρεπε να είναι έτοιμα: παντού υπήρχαν χειρόγραφοι στίχοι απ’ το Θούριο του Ρήγα, πατριωτικά συνθήματα : Ζήτω το 1821, Ελευθερία η Θάνατος, Ζήτω η Ελλάς, Ζήτω το Έθνος και προσωπογραφίες όλων των ηρώων του ’21, Διάκου, Μακρυγιάννη, Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Καραϊσκάκη, Μιαούλη, Κανάρη, Μπουμπουλίνας κ . α. Το γιορταστικό κλίμα συμπλήρωναν οι αναρίθμητες ελληνικές σημαίες, σημαιούλες και σημαιάκια που κατείχαν φυσικά την πρώτη και καλύτερη θέση .
Όλα τα σπίτια είχαν τη σημαία τους, κι ένιωθες πραγματικά ότι γιορτάζαμε κάποιο σημαντικό γεγονός. Το κυριότερο όμως είναι ότι, όποιον κι αν ρωτούσες, τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου, θα σου απαντούσε σωστά, όχι όπως τώρα, που όταν ρωτάς, σου απαντούν ότι γιορτάζουμε το ΟΧΙ που είπαμε στους Ιταλούς….(μικρό το ποσοστό μεν, αλλά δυστυχώς υπάρχει!, και το χειρότερο, σε μεγάλο ποσοστό, που δυστυχώς πάλι υπάρχει!, «δεν ξέρω, δεν απαντώ» λες και βρισκόμαστε σε τηλεπαιχνίδι ή στον «αδύναμο κρίκο!»).
Και σιγά – σιγά, έφτανε επιτέλους η μεγάλη μέρα! Ανήμερα, το χωριό ήταν στο πόδι απ’ τα χαράματα, οι μανάδες είχαν σηκωθεί από μπονώρα! Είχαν να ετοιμάσουν τα παιδιά, να μαγειρέψουν, να περιποιηθούν το σπίτι, χρονιάρα μέρα βλέπεις, διπλογιορτή, και να είναι έτοιμες για την εκκλησία, τη δοξολογία και μετά για την παρέλαση! Να καμαρώσουν τα βλαστάρια τους, φεύγοντας απ’ το σχολείο και φτάνοντας μέχρι το ηρώο στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης για την κατάθεση των στεφάνων, δίπλα στην πλατεία του χωριού! Η τελετή της κατάθεσης των στεφανιών είχε τη δική της μεγαλοπρέπεια κι ομορφιά, οι απαγγελίες των ηρωικών ποιημάτων και η όλη παράσταση των παιδιών σκόρπαγαν συγκίνηση στους παρευρισκόμενους.
Η παρέλαση – απ’ το σχολείο μέχρι το ηρώο των πεσόντων όπου γινότανε η κατάθεση των στεφανιών – ήταν το αποκορύφωμα μιας συμμετοχικής διαδικασίας, όπου όλοι οι χωριανοί γίνονταν μέτοχοι και κοινωνοί σε μια επέτειο τιμής και μνήμης για τους ήρωες του 1821! Όλα τα παιδιά άψογα, καλογυμνασμένα, πέρναγαν μπροστά απ’ τον κόσμο που τα χειροκροτούσε ασταμάτητα!
Δυστυχώς, αγαπητοί μου αναγνώστες, οι κοινωνίες τεχνηέντως, υποχθόνια και ύπουλα, έφεραν τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων – έτσι κι αυτή με τη σειρά της, σήμερα διαλύεται απ’ τον κορονοίό που ήρθε ως δολοφονικό «τσουνάμι» να «τελειώσει» όλη την ανθρωπότητα! Κρατάμε, αγαπητοί μου αναγνώστες, όλες κι όλοι μας, αξίες και ιδανικά που παραπέμπουν στην ανάταση του εθνικού μας φρονήματος! Η συμμετοχή μας στις παρελάσεις και στις καταθέσεις στεφανιών, αυτές τις δύσκολες για όλους μας μέρες, γίνονται νοερά και με την καρδιά μας, μιας κι ο κορονοϊός δεν μας το επιτρέπει! Χρόνια μας πολλά και καλά! Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν σήμερα!
Θα σας χαιρετίσω, εκλεκτοί μου αναγνώστες, με το μήνυμα του πιλότου απ’ την Ομάδα Αεροπορικών Επιδείξεων Μεμονωμένου Αεροσκάφους F – 16 «Ζευς» της Πολεμικής μας Αεροπορίας, απ’ τους ήρωες αυτούς – που η μοίρα του έλαχε να φυλάνε Θερμοπύλες – που απηύθυνε κατά τη διάρκεια της πτήσης του, σήμερα Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020, για τον εορτασμό της εθνικής μας επετείου και λέει τα εξής : «Ελληνίδες, Έλληνες. Όλοι μαζί ενωμένοι, να συνεχίσουμε να δίνουμε νόημα στις θυσίες των προγόνων μας. Στα 199 χρόνια από την επανάσταση του 1821 που τιμούμε σήμερα, η Ελλάδα είχε πολλές ένδοξες στιγμές, αλλά αντιμετώπισε και πολλές δυσκολίες. Πάντα έβγαινε πιο δυνατή. Αυτό θα γίνει και τώρα. Χρόνια πολλά σε όλους μας. Χρόνια πολλά Ελλάδα!».
