Του Αγίου Αντωνίου σήμερα, αυτής της μεγάλης οσιακής μορφής που η Εκκλησία μας ονόμασε «Μέγα» και «Καθηγητή της ερήμου».
Πανηγυρίζει, λοιπόν, το εκκλησάκι του που βρίσκεται μέσα σε μια σπηλιά στην αγκαλιά της «Λάμιας», του βουνού που υψώνεται πάνω από την Περατιά της γειτονικής μας Ακαρνανίας και το αντικρίζουμε καθημερινά οι Λευκαδίτες. Το εξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου, ίσως ασκητήριο παλιότερα, βρίσκεται στις βορινές υπώρειες της Λάμιας, στα δεξιά μας καθώς ταξιδεύουμε προς Άγιο Νικόλαο – Βόνιτσα –Αθήνα.
Κι οι Λευκαδίτες ευλαβούνται πολύ τον Άγιο και αγαπούν το εκκλησάκι. Ανεβαίνουν για να προσκυνήσουν, πηγαίνουν άρτους και τις λαμπάδες τους… Οι παλιοί Μπουρανέλοι για να αναφερθούν σ’ αυτό έλεγαν ότι πάνε στον «Άη-Αντών’ τον Όξου», για να τον αντιδιαστείλουν από τον «Αη –Αντών’ τον Πέρα», πίσω από τις Φυλακές, γκρεμισμένο πια από το μεγάλο σεισμό του 1948.
Σε πατριαρχικό σιγγίλιο του 17ου αιώνα αναφέρεται ως μετόχι του παλιού Σταυροπηγιακού Μοναστηριού της Παναγίας στη Γύρα, μαζί με τον Αη-Νικόλα στο Νησάκι και τον Αη-Γιάννη τον Αντζούση!
