Ο Χρήστος Καββαδάς είναι φαρμακοποιός εδώ και 37 χρόνια. Διατηρεί ένα φαρμακείο στην οδό Πύλου στον Κολωνό, μια -ειδικά τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες- ιδιαίτερα ήσυχη γειτονιά της Αθήνας.
Πριν από περίπου έναν μήνα, ο κ. Καββαδάς αποφάσισε να δημιουργήσει μέσα στον χώρο του φαρμακείου του μια ξεχωριστή δανειστική βιβλιοθήκη, η οποία είναι εν μέρει ορατή και από τη βιτρίνα του καταστήματος, αλλά αποκαλύπτεται με μάλλον εντυπωσιακό τρόπο στον επισκέπτη ή περαστικό όταν εκείνος διαβεί το κατώφλι του φαρμακείου. Ακριβώς δίπλα από μια προθήκη με πούδρες, ροφήματα βοτάνων, υποαλλεργικά, σαπούνια πίσσας και διάφορα καλλυντικά, βρίσκει κανείς πλέον ελληνόφωνα και αγγλόφωνα βιβλία, μυθιστορήματα, χιουμοριστικά αναγνώσματα, ακόμα και λογοτεχνικά περιοδικά. Όλα αυτά σε μια βιβλιοθήκη με έξι μεγάλα ράφια, την οποία ο 63χρονος φαρμακοποιός έχει αρχίσει να γεμίζει τόσο με δικά του βιβλία όσο και με τη συνεισφορά φίλων και γνωστών.
Στη Λευκάδα όπου μεγάλωσα, στα φαρμακεία της πόλης σύχναζαν δικηγόροι και καθηγητές Γυμνασίου αντί να πηγαίνουν στα καφενεία, δημιουργώντας έναν χώρο κουλτούρας.
Πώς προέκυψε, όμως, αυτή η πρωτοβουλία και πώς υλοποιήθηκε; «Είχα ξεκινήσει εδώ και μερικούς μήνες μια κουβέντα με μερικούς πελάτες, με τους οποίους είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, προκειμένου να ανταλλάζουμε βιβλία: να προτείνει ο ένας στον άλλον τα βιβλία που μας αρέσουν»,εξιστορεί ο ίδιος στον ΑΘΗΝΑ 9,84. «Όταν άρχισα να βάζω συχνά βιβλία στην τσάντα μου για να τα φέρνω στο φαρμακείο για να τα διαβάζω τις ώρες που περνάω εδώ, σκέφτηκα να δημιουργήσω μια δανειστική βιβλιοθήκη με σκοπό να βρεθούν και άλλα άτομα ώστε να γινει μια κουβέντα πέρα από τα φάρμακα. Η ανταπόκριση ήδη φαίνεται, καθώς έχουμε δανείσει τα πρώτα πέντε βιβλία μέσα σε μια εβδομάδα».
Ο κ. Καββαδάς έκανε την αρχή, η οποία φαίνεται να βρίσκει επίδοξους μιμητές: «Απ’ό,τι άκουσα, ήμουν ο πρώτος που επιχείρησε κάτι παρόμοιο, αλλά τώρα τελευταία διάφοροι συνάδελφοι εκδηλώνουν την επιθυμία να κάνουν το ίδιο, κάτι που με χαροποιεί πολύ. Με παίρνουν τηλέφωνο για να συγχαρούν και να με ρωτήσουν εάν χρειάζομαι κι άλλα βιβλία για να μου στείλουν ακόμα και άτομα, με τα οποία είχα καιρό να μιλήσω».
Για τον ίδιο, «το φαρμακείο πάντα ήταν ένας χώρος ανταλλαγής απόψεων, ήδη από τον προηγούμενο αιώνα, ορισμένα εκ των οποίων ήταν στέκια διανοουμένων. Για παράδειγμα, στη Λευκάδα όπου μεγάλωσα, στα φαρμακεία της πόλης σύχναζαν δικηγόροι και καθηγητές Γυμνασίου αντί να πηγαίνουν στα καφενεία, δημιουργώντας έναν χώρο κουλτούρας. Με αυτή τη σκέψη, καλό θα ήταν να ξεφύγουμε λίγο από τα παπούτσια και τα καλλυντικά και να δώσουμε βάση στον πολιτισμό. Θα χαιρόμουν εάν ερχόταν κόσμος στο φαρμακείο μου για τα βιβλία, αλλά ακόμα το εγχείρημα δεν έχει γίνει τόσο γνωστό. Έχουν περάσει μόλις δέκα μέρες, έχω μιλήσει σε 4-5 άτομα γι’ αυτό και άλλα τόσα έχουν δει τη βιβλιοθήκη. Αρκετοί με ρωτούν τι σημαίνει η επιγραφή «Νοός ίαμα» που έχω βάλει και τους απαντώ ότι μπορούμε να θεραπεύσουμε το κορμί με τα φάρμακα και το μυαλό με τα βιβλία. Ξεκινώντας με ένα καλύτερο μυαλό, θα έχουμε σίγουρα και καλύτερο σώμα. Θα ήθελα, λοιπόν, να φύγει όλη η μια πλευρά του φαρμακείου να αδειάσει από τα καλλυντικά, ώστε να μπουν περισσότερα βιβλία. Το σημείο, στο οποίο βρίσκεται το φαρμακείο, έχει χαμηλή εμπορικότητα και όσοι μπαίνουν δεν είναι επειδή έτυχε να περνάνε από την περιοχή, αλλά επειδή ψάχνουν κάποιο συγκεκριμένο φάρμακο».
Πόσα και τι είδους βιβλία διαθέτει η βιβλιοθήκη του φαρμακείου; «Αυτή τη στιγμή, γύρω στα 200. Από Λένα Μαντά, που έφερε ένας πελάτης που δουλεύει σε εκδοτικό οίκο, μέχρι πιο εξειδικευμένα βιβλία για τη γενετική και την ιστορία των φαρμακείων, που λίγους ενδιαφέρουν. Επίσης, αρκετά μυθιστορήματα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, βιογραφίες, ποίηση, λίγα αστυνομικά και επιστημονικά. Όταν συγκεντρωθούν περισσότερα από κάθε κατηγορία, θα τα βάλω ευκολότερα σε τάξη. Σκέφτομαι να βάλω κι ένα χαρτί με τα προτεινόμενα, όπως στα βιβλιοπωλεία, ώστε ο καθένας να επιλέγει σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά του. Ακόμη δεν έχω οργανωθεί. Μέχρι τώρα, γράφω πρόχειρα σε ένα χαρτί τους πέντε πρώτους που δανείστηκαν τα βιβλία. Αργότερα, μπορεί να ακολουθήσω τον τρόπο λειτουργίας των δανειστικών βιβλιοθηκών και να δημιουργήσω μια βάση δεδομένων με όλα τα βιβλία και τους ανθρώπους που τα δανείζονται. Είναι αρκετά νωρίς και η διαδικασία θα οργανωθεί καλύτερα μετά το καλοκαίρι».
Πάντως, το ξεκίνημα ήταν πολύ ενθαρρυντικό, σύμφωνα με τον κ. Καββαδά. Κι αυτό γιατί «βλέπω και τον νεαρό κοσμο να διαβάζει και να χαίρεται που βρίσκει κάτι τέτοιο στην περιοχή του. Οι περισσότεροι πελάτες, ταλαιπωρημένοι από τον πόνο τους, παίρνουν μόνο τα φάρμακά τους και φεύγουν. Όποτε βλέπω ότι δεν βιάζονται, τους σταματάω και τους κάνω μια ενημέρωση για τη βιβλιοθήκη. Ο καθένας μπορεί να κρατήσει το βιβλίο για όσο θέλει, ακόμα και να μην το επιστρέψει. Η ομορφιά ενός βιβλίου, άλλωστε, δεν είναι να ομορφαίνει έναν τοίχο, αλλά να κυκλοφορεί και να διαβάζεται από τον κόσμο όσο περισσότερο γίνεται».
Αρκετοί με ρωτούν τι σημαίνει η επιγραφή «Νοός ίαμα» που έχω βάλει και τους απαντώ ότι μπορούμε να θεραπεύσουμε το κορμί με τα φάρμακα και το μυαλό με τα βιβλία.
Η αφορμή για να ξεκινήσει η στενή σχέση με το βιβλίο για τον κ. Καββαδά ήταν εξαιρετικά δυσάρεστη: ένα ατύχημα που είχε πριν από 20 χρόνια με τη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε, τον ανάγκασε να περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι με πατερίτσες σε μια καρέκλα. Έτσι, άρχισε το διάβασμα. Το τελευταίο διάστημα, που -όπως παραδέχεται- έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, διαβάζει 4-5 ώρες την ημέρα, ενώ δανείζεται βιβλία από φίλους του και από βιβλιοθήκες.
Μετά την αρχική θετική ανταπόκριση της γειτονιάς, το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν πρόκειται να δημιουργήσει ένα τοπικό δίκτυο προώθησης της βιβλιοφιλίας στον Κολωνό: «Δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο και δεν ξέρω εάν θα προκύψει στην πορεία», λέει και εξηγεί: «Όλοι έχουν χαθεί μέσα στα χρέη και τα προβλήματα της δουλειάς. Εγώ είμαι διαφορετική περίπτωση: έχω δύο εξαιρετικούς υπαλλήλους και δεν ασχολούμαι με το φαρμακείο σχεδόν καθόλου. Οπότε, μου μένει πολύς χρόνος για διάβασμα, ειδικά το καλοκαίρι.
Η χαρά μου είναι να μεταλαμπαδεύω γνώσεις μέσω του βιβλίου γιατί είναι ένας τρόπος να χαρίζεις πλούτο μέσω των γνώσεων στον άλλον χωρίς να φτωχύνεις εσύ. Ένα καλό βιβλίο ίσως αποτελέσει το κίνητρο για κάποιους ανθρώπους να ξεκινήσουν ή να συνεχίσουν το διάβασμα. Εκείνο το ατύχημα με άλλαξε σαν άνθρωπο, κάτι που συμβαίνει στον καθένα όταν διαβάσει ένα βιβλίο. Είχα καλή σχέση με την ανάγνωση μέχρι τότε, αλλά δεν ήμουν φανατικός αναγνώστης. Διάβαζα ένα βιβλίο τον μήνα, ενώ τώρα ένα ή δύο την εβδομάδα. Στη φάση που είμαι τώρα, το διάβασμα και τα ταξίδια είναι που με κρατάνε και μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχής».
Γιώργος Κυριακίδης – athina984.gr
