ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ελένη Φουρλάνου και Κωνσταντίνος Φουρλάνος!
Δυο εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά, παιδιά της Λευκάδας
Του Σωτήρη Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Σε όλη την πορεία της ελληνικής ιστορίας η Μουσική ήταν πάντα ψηλά. Κατά τον Πλούταρχο ήταν ιερή, διότι ήταν εφεύρεση των Θεών. Χωρίς Μουσική η ζωή δεν θα ήταν παρά ένα λάθος (Νίτσε)!
Είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μας. Όλες μας οι εκδηλώσεις (χαρά και λύπη) είναι συνδεμένες με κάποιο μουσικό κομμάτι.
Η Μουσική ναι μεν προστατεύεται από τις Μούσες, σύμφωνα με τους προγόνους μας, όμως υπηρετείται από τους ανθρώπους.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλούς καταξιωμένους μουσικούς. Προτιμώ όμως αυτή τη στιγμή να παρουσιάσω δυο εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά, παιδιά της Λευκάδας, την Ελένη και τον Κωνσταντίνο Φουρλάνο!
Ελένη ως δεσποινίς ας αρχίσουμε με σένα. Πες μας κάτι για τον εαυτό σου.
Είμαι 21 ετών. Έχω τελειώσει το Μουσικό Σχολείο Αλίμου και τώρα είμαι φοιτήτρια στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, τμήμα Μουσικών Σπουδών, τρίτο έτος.
Σειρά σου Κωνσταντίνε:
Είμαι μεγαλύτερος 25 ετών. Είμαι φοιτητής κι εγώ στην ίδια σχολή, επί πτυχίω.
Έχετε άλλες μουσικές σπουδές;
Ελένη: Έχω πτυχίο αρμονίας και παίρνω μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής από τον πρωτοψάλτη και καθηγητή Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής κ. Πέτρο Δασκαλοθανάση. Παράλληλα σπουδάζω βιόλα και βρίσκομαι ένα χρόνο πριν το δίπλωμα. Επιπλέον παίζω κανονάκι, παραδοσιακό κλαρίνο, γκάιντα και κιθάρα. Δάσκαλός μου στη γκάιντα είναι, ο γνωστός στη Λευκάδα, Πέτρος Μήτσου.
Κωνσταντίνος: Παίζω κιθάρα (ηλεκτρική, ακουστική) κυρίως αλλά έχω και σπουδές στο κλασικό πιάνο που έχω τελειώσει τη μέση σχολή. Ακόμα, έχω πάρει μαθήματα παραδοσιακού λαούτου από τον καταξιωμένο δάσκαλο κ. Γιώργο Παππά. Πέραν αυτών, έχω πτυχίο αρμονίας, παίζω μπουζούκι, ταμπουρά τζουρά, μπαγλαμά, μαντολίνο, ιρανικό ταρ. Γενικά «έγχορδος». Έχω ασχοληθεί με την αρχαία ελληνική μουσική και την ινδονησιακή μουσική (Γκαμελάν) και επίσης παίζω «χαλαρά» φυσαρμόνικα και φλογέρα.
Από πού πήρατε τόση διάθεση και τόση ενέργεια για την ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Κ. Ε. Αρχικά η οικογένειά μας αγαπούσε πολύ την μουσική και ιδίως ο πατέρας μας, ο οποίος υπήρξε και δάσκαλός μας. Επιπλέον τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια μας (Βαγγέλης και Γιάννης) ασχολούνταν κι αυτοί με τη μουσική και ήταν για μας το πρώτο ερέθισμα στο σπίτι. Και οι δυο μας όμως πιστεύουμε ότι αυτή ήταν η κλίση μας, γιατί ήταν κάτι που απλά προέκυψε και μας βγήκε τελείως αβίαστα. Έτσι με την αμέριστη βοήθεια της οικογένειάς μας έχουμε κάνει σημαντικά πράγματα.
Ποια ήταν η πρώτη σας εμφάνιση;
Ελένη: Ξεκινήσαμε από το 1 ο Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας. Εγώ ήμουν τότε μαθήτρια κι ο αδελφός μου ο Κωνσταντίνος έκανε τα πρώτα του βήματα μαζί με τον άλλο μας αδελφό το Γιάννη. Έτσι είχαμε πάρει μέρος επανειλημμένως σε σχολικές γιορτές και είχαμε αφήσει καλές εντυπώσεις.
Πώς συνεχίσατε;
Κωνσταντίνος: Με τον ξάδερφό μου Γιώργο Μπεκιάρη είχα παίξει για πρώτη φορά σε ένα μαγαζί της Ηλιούπολης και είχαμε κάνει μαζί κάποιες εμφανίσεις. Έπειτα μαζί με την αδερφή μου και τον πατέρα μου, στη Λευκάδα στο Χωριό μας στο Βουρνικά. Πριν από λίγα χρόνια ζούσε εκεί ο σκηνοθέτης Θόδωρος Κωστόπουλος. Έκανε πρωτοποριακά πράγματα για ένα μικρό χωριό. Έτσι επενδύσαμε μουσικά θεατρικές παραστάσεις και γιορτές. Η αδελφή μου η Ελένη μαζί με τον πατέρα μας είχαν φτιάξει παιδική χορωδία για τη Μεγάλη Εβδομάδα, όπου έψαλαν στον Άγιο Ιωάννη στο Ροδάκι. Μάλιστα έχουν επενδύσει μουσικά με όργανα την περιφορά του Επιταφίου. Ήταν πολύ μπροστά ο Βουρνικάς πριν από λίγα χρόνια.
Έχετε εμφανιστεί κι αλλού στη Λευκάδα;
Ελένη: Ναι για πρώτη φορά πριν από έξι χρόνια περίπου στο ανοιχτό Θέατρο Λευκάδας. Παίξαμε μουσική στο θεατρικό έργο της Ιωάννας Κόκλα «Να του κρίνω μάνα;», σε σκηνοθεσία Θόδωρου Κωστόπουλου, από τη θεατρική ομάδα της Νικιάνας. Μια ομάδα με πολύ ταλέντο. Ακολούθως εγώ ως μέλος του Μουσικού Σχολείου Αλίμου πήρα μέρος σε γιορτή του Σωματείου Φίλων της Ι. Μ. Φανερωμένης για την 28 η Οκτωβρίου, στην αίθουσα της Φιλαρμονικής. Οικογενειακά έχουμε εμφανιστεί σε αρκετά μαγαζιά στη Νότιο Λευκάδα, παίζοντας παραδοσιακά, ρεμπέτικα και καντάδες. Ακόμη έχουμε εμφανιστεί σε γιορτές Συλλόγων παίζοντας σε διάφορες εκδηλώσεις, π. χ. παραδοσιακό αλώνισμα στο Άλατρο, κ λ π
Πώς τα συνδυάζετε αυτά;
Κ.Ε.: Η μουσική είναι κάτι που μας ευχαριστεί. Έτσι κι εμείς ασχολούμαστε γενικά με τη μουσική που μας αρέσει, η όποια κι αν είναι αυτή. Αυτός είναι ο «οδηγός» μας.
Έχει κάποιο όνομα η κομπανία σας;
Κ.Ε.: Όταν παίξαμε στο Ανοιχτό Θέατρο της Λευκάδας έπρεπε να βρούμε ένα όνομα για να τυπωθούν προγράμματα. Έτσι με πρόταση του πατέρα μας βαφτιστήκαμε «Δρόμοι και Κλίμακες», διότι παίζουμε και την ανατολική μουσική (Δρόμοι) και τη Δυτική (Κλίμακες)
Τι άλλο έχετε κάνει Μουσικά ως «οικογενειακή κομπανία» τα τελευταία πέντε έτη;
Ελένη: Ως μαθήτρια στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου είχα την ευκαιρία να δώσω παραστάσεις παίζοντας πότε κανονάκι, πότε κλαρίνο, πότε γκάιντα και πότε βιόλα σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Έχουμε εμφανιστεί στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα. Καλαμάτα, Πάτμο και Λευκάδα όπως είπαμε προηγουμένως. Ακόμη έχουμε δώσει παραστάσεις στο εξωτερικό. Στο Ισραήλ έχουμε προσκληθεί πολλές φορές από το Πατριαρχείο και από άλλους φορείς και έχουμε παρουσιάσει την ελληνική παράδοση. Ψυχή αυτών των εκδηλώσεων η καθηγήτριά μας κ. Ιωάννα Αγγέλου. Έχουμε λάβει επίσης μέρος σε παραστάσεις στη Γενεύη της Ελβετίας σε κορυφαία Μουσική εκδήλωση του εργαστηρίου Μουσικολογίας.
Κωνσταντίνος: Με την οικογενειακή μας κομπανία έχουμε κάνει δυο σπουδαία ταξίδια με αφορμή τη Μουσική. Το πρώτα στο Ιράν πριν από τρία χρόνια και το δεύτερο στη Ζιμπάμπουε. Εκεί πέρα από τις μουσικές παραστάσεις είχαμε τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε και να γνωρίσουμε όσο μπορούμε καλύτερα άλλους λαούς και πολιτισμούς. Εκτός από αυτά είχαμε τη δυνατότητα να εμφανιστούμε σε αρκετά μαγαζιά στην Αθήνα και Λευκάδα είτε μαζί, είτε με δικά μας σχήματα, αλλά και σε άλλες εκδηλώσεις Συλλόγων, φορέων κλπ.
Συμμετέχετε σε Μουσικά σχήματα;
Ελένη – Κωνσταντίνος: Είμαστε μέλη στη μαντολινάτα του Συλλόγου Λευκαδίων Ηλιούπολης «Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ». Εκεί παίζουμε βιόλα (Ελένη) και μαντολίνο, κιθάρα μπουζούκι (Κωνσταντίνος). Έχουμε δώσει πολλές παραστάσεις υπό τη διεύθυνση του κ. Πέτρου Μήτσου, συμπατριώτη μας μουσικού – μαέστρου. Κορυφαίες στιγμές μας ήταν η παλαιά Βουλή και η Αντίπαρος. Είμαστε επίσης μέλη στη Βυζαντινή Χορωδία – Μουσικό σχήμα «ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΝ» παίζοντας κανονάκι – βιόλα (Ελένη) και λαούτο (Κωνσταντίνος) υπό τη διεύθυνση και διδασκαλία του πρωτοψάλτη και καθηγητή Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής κ. Πέτρου Δασκαλοθανάση. Δώσαμε πολλές συναυλίες με καταξιωμένους μουσικούς και ψάλτες. Έχουμε λάβει μέρος με το νεανικό συγκρότημα «Βερτζί Μαβί» σε παραστάσεις στο Δήμο Χαϊδαρίου. (Στους Βερτζί Μαβί, ένα συγκρότημα με πολύ ταλέντο και φρεσκάδα, έχουμε μια ακόμα λευκαδίτικη παρουσία τη Ράνια Φουρλάνου). Συμμετείχαμε ακόμη με την οικογενειακή μας κομπανία διευρυμένη σε εκδηλώσεις του Δήμου Βούλας για τη Μικρά Ασία το Σεπτέμβρη του 2019. Ήταν μια παρουσία που άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
Ατομικά έχετε δική σας πορεία;
Ελένη: Συμμετέχω στην ΑΣΟΝ (Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων) παίζοντας βιόλα. Έχουμε κάνει πολλές καλές παραστάσεις. Είναι μια ορχήστρα με πολύ ταλέντο και όρεξη για δουλειά. Ακόμα ανοίξαμε έναν κύκλο συνεργασίας με τους Βερτζί Μαβί, αφού κι εκεί υπάρχει πολύ ταλέντο κι όρεξη για δουλειά.
Κωνσταντίνος: Μου αρέσει κυρίως η ροκ και η μπλουζ μουσική. Έτσι μαζί με φίλους μουσικούς έχουμε δικό μας σχήμα, όπου εργαζόμαστε και πειραματιζόμαστε. Ελπίζω να το πάμε όσο πιο «μακριά» γίνεται γιατί είναι και ο κύριος μουσικός μου άξονας. Γράφουμε δικό μας υλικό που εν καιρώ θα βγει και «προς τα έξω». Ασχολούμαι επίσης με την «έθνικ» μουσική και με τη σύνθεση. Μου αρέσει να συνδυάζω το παραδοσιακό με άλλα είδη μουσικής (κυρίως αυτά που μου αρέσουν) και να δημιουργώ ένα «μουσικό κράμα».
Υπάρχει κάτι που σας στεναχωρεί;
Κωνσταντίνος – Ελένη: Υπάρχει αυτή η κατάσταση που δημιουργήθηκε με την πανδημία. Δυστυχώς αλλάζει η φυσιογνωμία στον κόσμο και πλήττεται ο πολιτισμός. Μακάρι τα πράγματα να πάνε προς το καλύτερο με τον καιρό, αλλά είναι και μια ευκαιρία να κατανοήσουμε ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο στη ζωή.
Υπάρχει κάποιος που θα θέλατε να ευχαριστήσετε;
Κ .Ε.: Πέραν από την οικογένειά μας που στάθηκε πάντα δίπλα μας, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δασκάλους μας. Δεν θα αναφέρουμε ονόματα, διότι κάποιον θα ξεχάσουμε. Ευχόμαστε υγεία σε όλο τον κόσμο, να λήξει η πανδημία και ο καθένας να πάρει τον δρόμο του.
Τέλος, ευχαριστούμε «τα ΝΕΑ της Λευκάδας» και το Mylefkada.gr κι εσάς προσωπικά κύριε Κάτσενε για τη φιλοξενία.
Πηγή : «Τα Νέα της Λευκάδας»
