Την Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου από το δημοτικό συμβούλιο Λευκάδας ψηφίστηκε η σύμβαση μεταξύ Λευκάδας και Μεγανησίου για την υδροδότηση του νησιού μας. Η παράταξή μας ήταν παρούσα δια της εκπροσώπου της Β.Πολίτη και καταθέσαμε τις απόψεις, τις ενστάσεις και τις έντονες διαφωνίες μας σε σχέση με το προτεινόμενο στο συμβούλιο σχέδιο. Ενστάσεις που αφορούσαν 5 κυρίως σημεία με σημαντικότερα αυτά του άρθρου 3 (να κλείνουν το νερό στο Μεγανήσι κατά το δοκούν!) και του άρθρου 5 (όπου ο δήμος Μεγανησίου θα πληρώνει 0,10 ευρώ το κυβικό από εδώ και στο εξής, για το νερό της γεώτρησης!) Ο κος Δρακονταειδής, δήμαρχος Λευκάδας, χαρακτήρισε την τοποθέτησή μας «πολεμικό ανακοινωθέν»!
Η βούληση της δημοτικής αρχής της Λευκάδας να επιβάλει την ισχύ της στον μικρότερο δήμο Μεγανησίου ήταν δεδομένη και καταφανής. Αυτό όμως που προκάλεσε αρχικά κατάπληξη στους παρευρισκόμενους ήταν ο ισχυρισμός του κου Δρακονταειδή ότι δήθεν το δημοτικό συμβούλιο του Μεγανησίου το 2012 είχε ψηφίσει σύμβαση και μάλιστα επαχθέστερη της δικής του προτάσεως. Μάλιστα κράδαινε χαρτιά (απόφαση 341/2012 του δήμου Λευκάδας και 160/2012 του δήμου Μεγανησίου) προς επίρρωση όσων έλεγε, ενώ συντοχρόνως προέτρεπε κάποιους εξ ημών…να κρυφτούν! Παραδόξως, κανείς από τους Μεγανησιώτες συμβούλους δεν θυμόταν τέτοια απόφαση. Και πώς να την θυμάται, όταν ποτέ δεν ελήφθη! Γιατί η σχεδόν ομόφωνη απόφαση 160/2012 [συνημμένο 1] του δήμου μας ήταν τελείως διαφορετική σαν απόφαση και σαν φιλοσοφία από αυτή που υποστήριξε ο κος δήμαρχος [συνημμένο 2], ομοίως και η 341/2012 της Λευκάδας [συνημμένο 3]!
Είναι εμφανές, ακόμα και δια γυμνού οφθαλμού, ότι στα κείμενα έγινε αλλοίωση και αισχρή κοπτοραπτική! Δεν γνωρίζουμε πότε και πού ακριβώς λειτούργησε η μονταζιέρα, ούτε ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν, γνωρίζουμε όμως ότι όλο αυτό είναι κατασκευασμένο και ψευδές. Κρίμα, γιατί αυτές οι πρακτικές θυμίζουν άλλες εποχές και ήθη. Όμως, ακόμα κι έτσι, δεν έχει καμιά σημασία, μιας και ο ίδιος ο κος Δρακονταειδής αναγκάστηκε να παραδεχτεί, αυτό που γνωρίζουν όλοι, ότι δηλαδή δεν υπάρχει καμία τέτοια σύμβαση, σαν κι αυτή που επικαλούταν! Ασφαλώς και δεν υπάρχει: ούτε ψηφίστηκε ούτε και υπογράφηκε ποτέ οτιδήποτε τέτοιο από το Μεγανήσι! Το όλο επικοινωνιακό τέχνασμα λοιπόν, χρησιμοποιήθηκε ως προπέτασμα καπνού, ώστε να αποδυναμωθεί η φωνή των διαφωνούντων. Η ουσία ήταν να χαρατσωθεί ο δήμος Μεγανησίου με 0,10 ευρώ/κυβικό, ήτοι κάπου 15.000 ευρώ ετησίως. Και για να διευκρινίσουμε και στα εγχώρια γραφικά παπαγαλάκια που διασπείρουν φήμες ότι τάχα υπήρχε σύμβαση που προέβλεπε 0,17ευρώ/ΚΜ, πώς έχουν τρικυμία εν κρανίω και αυτό που θα πρέπει να συγκρίνουν είναι το 0,10 με το μηδέν!
Στην ουσία τώρα, το δημοτικό συμβούλιο της Λευκάδας αποδέχτηκε κάποιες από τις ενστάσεις μας (πχ για το άρθρο 3), αλλά παρέμειναν στην τελική απόφαση αρκετά αγκάθια, με κυριότερο το νέο χαράτσι των 0,10 ευρώ/ΚΜ. Δυστυχώς, μολονότι ο κύριος δήμαρχος Λευκάδας διατυμπάνιζε εξαρχής ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και ότι δεν πουλιέται, στο τέλος αποφάσισε να μας το πουλήσει σε καλή τιμή! Η αιτιολόγηση ήταν ότι έχει δήθεν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Ανταποδοτικό από πού κι ως πού; Αφού και τότε και τώρα στην γεώτρηση όλα τα έξοδα άντλησης, συντήρησης, βλαβών, ΔΕΗ βαραίνουν τον δήμο Μεγανησίου. Αυτό δεν είναι ανταποδοτικό κόστος; Γιατί δεν μπαίνουν κι αυτά στην ζυγαριά; Γιατί απλούστατα η δημοτική αρχή αλλά και το μεγάλο κομμάτι της αντιπολίτευσης της Λευκάδας θέλουν να χαϊδέψουν τα αυτιά των δικών τους ψηφοφόρων, οπότε φορτώνουν την κακοδιαχείριση των υδάτινων πόρων και τη δική τους αποτυχία να την βελτιώσουν στο υποτιθέμενο μαύρο πρόβατο: το Μεγανήσι.
Να σημειώσουμε βέβαια εδώ ότι άψογη στάση και υπέρ των μεγανησιώτικων θέσεων κράτησαν οι δημοτικοί σύμβουλοι της ΛΑΣΥ κοι Θ.Καββαδάς και Χρ.Φρεμεντίτης που κατηγόρησαν τον κο Δρακονταειδή ότι εμπορευματοποιεί το νερό. Δυστυχώς η δημοτική μας αρχή φάνηκε μουδιασμένη και πρόθυμη να αποδεχτεί μοιρολατρικά τις προτάσεις του όμορου δήμου, ενώ τονίστηκε κατ’ επανάληψη και το ότι τα δύο μέρη ήταν σε διαρκή συνεννόηση. Είναι προφανές ότι τα χρήματα αυτά στο άμεσο μέλλον θα διεκδικηθούν από τους Μεγανησιώτες δημότες, επιβαρύνοντας αργά ή γρήγορα τα αντίστοιχα τέλη ύδρευσης.
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που ανέκυψε από την συζήτηση του επίμαχου θέματος ήταν η αξίωση (και η συζήτηση γύρω από αυτήν) να τεθεί για πρώτη φορά πλαφόν υδροδότησης στο Μεγανήσι! Μάλιστα ο κος δήμαρχος Λευκάδας το προσδιόρισε και σε όγκο, πράγμα που δείχνει ότι το είχε μελετήσει: 600 κυβικά ημερησίως, όταν, σημειωτέον, οι ανάγκες του νησιού μας είναι 1000 έως 1200 κυβικά ημερησίως τους θερινούς μήνες! Δηλαδή να πούμε το νερό-νεράκι ή αλλιώς να επιστρέψουμε στην δεκαετία του ’70!
Η παράταξή μας, μολονότι τελικά τέτοιος όρος δεν συμπεριελήφθη για την ώρα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ως προς τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς εις βάρος του νησιού μας. Πολύ φοβόμαστε ότι αυτό είναι ένα θέμα που θα επανέλθει, αργά ή γρήγορα βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του νησιού.
Η στάση και οι θέσεις μας για το νερό σαν κοινωνικό αγαθό, αλλά και ειδικότερα για την υδροδότηση του νησιού μας, παραμένουν αμετακίνητες και αδιαπραγμάτευτες. Η προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε για το νησί μας ικανές συνθήκες ζωής και ευημερίας σεβόμενοι ταυτόχρονα τους συμπολίτες μας της Λευκάδας, θα συνεχιστεί. Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί, όσο η κατάσταση στο νησί επιδεινώνεται ραγδαία. Δεν μας τρομάζουν ούτε απειλές, ούτε ψεύδη, ούτε λάσπη. Μιλάμε την γλώσσα της αλήθειας και το ίδιο θα κάνουμε και στο επόμενο ραντεβού μας με τους Μεγανησιώτες, το Σάββατο 17 Φλεβάρη στην συγκέντρωση της παράταξής μας στο Μεγανήσι, όπου θα μιλήσουμε για όλους και για όλα!
