Ας θυμηθούμε σήμερα έναν ευαίσθητο Λευκαδίτη που χάθηκε πρόωρα
Μοναξιά…..
Κάποιοι άνθρωποι μένουν μόνοι
Άνθρωποι που πρόδωσαν την Μοίρα
Προχωρούν με προσεκτικά βήματα
Και σέρνουν μαζί την απόμερη θλίψη τους.
Οι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους
Είναι αυτοί που αγαπούν τους ανθρώπους
Πίνουν το κρασί τους σιωπηλά
Οι άνθρωποι που δεν ελπίζουν.
Οι άνθρωποι που μένουν μόνοι
Ξέρουν πως ν’ αντιμετωπίζουν τη νύχτα
Γιατί η νύχτα βρίσκεται πολύ κοντά τους
Γιατί η νύχτα δε βρίσκεται μέσα τους.
Κάποιοι άνθρωποι μένουν μόνοι
Μόνοι με μια γενναιόδωρη περηφάνια
Ίσως γιατί ο κόσμος κάποτε
Μικραίνει πολύ μπρος στα μάτια τους.
Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι αντάξιοι καλωσύνης
Ποίηση : Κώστας Μαμαλούκας.
Στον Κώστα που χάθηκε πρόωρα.
bl1947@yahoo.gr
