Επίκαιρο ποίημα του Δημήτρη Ε. Σολδάτου.
Στον Γιάννη Κυριαζή
Λόγο απ’ την έδρα ο φιλόλογος διαβάζει.
Οι μαθητές δεν νοιάζονται όμως για Ιστορία
και η φωνή του σβήνει μες στην φασαρία…
«Παλαιών Πατρών» για ν’ ακουστεί βροντοφωνάζει
κι εκεί στην λέξη «Γερμανός» ανατριχιάζει:
«μπίιιπ!» κάνει ένα κινητό – άδεια μπαταρία!
Σφίγγει τα δόντια και πιο κάτω προχωράει.
Στάζει συγκίνηση η συνέχεια του λόγου.
Δίπλα η γυμνάστρια το στήθος άνευ λόγου
προτάσσει λίγο κι ο φιλόλογος κοιτάει,
μες στo βαθύ της ντεκολτέ η ματιά βουτάει –
σαν μια Σουλιώτισσα απ’ τον βράχο του Ζαλόγγου!
«Ζήτω το Έθνος!» λέει ο έρμος, μα ελπίδα
να τον προσέξουνε καμιά – ένας χασμουριέται!
Κάποιος χοντρός καθηγητής αναρωτιέται:
«Έθνος; Λες σήμερα να βγαίνει εφημερίδα;»
Κι ανατινάζεται, απ’ τη θέση του πετιέται –
σαν μια φλεγμένη απ’ τον Κανάρη ναυαρχίδα!
Κάπου εδώ τελειώνει ο λόγος του κυρίου
καθηγητή κι οι συναδέλφοι τον συγχαίρουν
χωρίς γιατί καλά καλά κι αυτοί να ξέρουν,
ενώ χυμάνε προς την πόρτα του σχολείου
με ουρλιαχτά οι μαθητές – να καταφέρουν
μια νέα Έξοδο σαν του Μεσολογγίου!
Λιβαδειά 25/3/2002
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Απ’ το «Nobel λόγω ατεχνίας» 2008
