Γραφεί ο Δημοσιολόγος Τάσος Νασόπουλος, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω & Σ.τ.Ε.
Το έτος 1965 ο ηθοποιός Νίκος Χατζίσκος μαζί με την Τιτίκα Νικηφοράκη είχε ανεβάσει στο θέατρον της οδού Σταδίου ένα έργον με τον τίτλο «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», το οποίο ιστορούσε μια χαώδη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Σ’ αυτό οι πάντες, κατά το συγγραφέα, ευθύνοντο για τα πάντα.
Κάτι ανάλογον έχει συμβεί και στη δύσμοιρη τούτη χώρα, η οποία δε γνωρίζει από πού πρέπει να συμμαζευτεί. Απερίσκεπτοι πολιτικοί, που υπό οιανδήποτε ιδιότητα ανέλαβαν το τιμόνι της εξουσίας από το έτος 1981 και μετέπειτα χάρη ανόητων πολιτικών και κομματικών σκοπιμοτήτων, άρχισαν να δανείζονται αλόγιστα, με αποτέλεσμα το εξωτερικόν δημόσιον χρέος να έχει εκτιναχθεί στα ύψη και τώρα η Ελληνική Πολιτεία καλείται να πληρώσει μόνον για τόκους την τρέχουσα πενταετία το ολικόν ποσόν των πενήντα δισεκατομμυρίων (!) χωρίς μείωση του χρέους.
Δυστυχώς αυτά είναι τα χάλια μας. Φρόντισαν οι πολιτικοί μας με την απερισκεψία των να ρίξουν στην ελληνική αγορά τριακόσια δισεκατομμύρια δανεικά και μάλιστα με υπερβολικόν τόκον, δημιουργώντας στον Ελληνικό Λαό την ψευδαίσθηση ότι εδώ είναι η Γη της Επαγγελίας και ως εκ τούτου δε χρειάζεται να δουλεύουμε.
Αλόγιστες δαπάνες, ρεμούλες, δωράκια και παντός άλλου είδους κομπίνες συμπλήρωσαν το παζλ της αρπαχτής, αφού διαχέετο η ελπίδα ότι «τα λεφτά υπάρχουν» και ότι αυτά δεν τελειώνουν ποτέ.
Σοσιαλισμός και άκρατος συνδικαλισμός έδωσαν τα ρέστα τους για να επιτύχουν προνόμια και κεκτημένα και να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα αφ’ ής τα μέλη των ήθελαν συμπληρώσει το «γεροντικόν» όριον των σαράντα και σαράντα πέντε ετών. Στρατιές συνταξιούχων σαραντάρηδων και πενηντάρηδων του ευρύτερου δημοσίου τομέα και των υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών επεβάρυναν αλόγιστα τους ασφαλιστικούς φορείς και το χειρότερον όλων είναι ότι ενώ με το σύστημα των αποκρατικοποιήσεων εξηποιήθη σχεδόν όλη η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΠ κ.λπ., αντί με τα εισπραχθέντα τιμήματα να μειωθεί το εξωτερικόν δημόσιον χρέος, τούτο αυξήθηκε ακόμη με νέους δανεισμούς και τώρα που η κατάσταση έφτασε στο μη περαιτέρω τι γίνεται; Ο σημερινός πρωθυπουργός κάνει κάθε φιλότιμη προσπάθεια να βγάλει τη χώρα από το τούνελ και στην προσπάθειά του αυτή έχει κοντά του την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης αιρωμένην στο ύψος των περιστάσεων, αφού αντιλαμβάνεται ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα της χώρας. Κοντά στην προσπάθεια αυτή είναι και η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, με μόνη εξαίρεση τους εργατολόγους και τους εργατοπατέρες του συνδικαλισμού που αγωνίζονται, όχι φυσικά για τη σωτηρίαν της χώρας, αλλά για τη διαφύλαξη των κεκτημένων προνομίων των.
Έτσι από πρωίας μέχρι βαθειάς νυκτός συγκεκριμένος εργατολόγος, αλλά και έτερος ειδικός σύμβουλος του συνδικαλιστικού κινήματος, περιφερόμενοι από κανάλι σε κανάλι της TV, επιχειρούν πλύση εγκεφάλων με αναλύσεις και δικαιολογίες περί διατηρήσεως κεκτημένων ούτως ώστε οι προνομιούχοι υπάλληλοι του ευρύτερου δημοσίου τομέα να δικαιούνται συνταξιοδοτήσεως στα σαράντα πέντε και τα πενήντα χρόνια τους. Παραβλέπουν, όμως, οι εν λόγω διαφωτιστές της κοινής γνώμης ότι υπάρχουν και άλλοι μη προνομιούχοι Έλληνες. Ψυχή έχουν κύριοι και οι αγρότισσες που έχουν τέσσερα και πέντε παιδιά και ασχολούνται με την καλλιέργεια της πατάτας, των λαχανικών κ.λπ., που οι ίδιες αντί πινακίου φακής πουλάνε στις λαϊκές αγορές και όμως συνταξιοδοτούνται στα εξήντα πέντε έτη. Ψυχή έχουν και οι Ελληνίδες πωλήτριες που τις τρώει η ορθοστασία και τα πόδια τους έχουν γεμίσει φλέβες. Ψυχή έχουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες γυναίκες, οι γαζώτριες, οι οικιακοί βοηθοί και, όμως, αυτές και αν ακόμη έχουν όχι δύο αλλά και πέντε παιδιά αναμένουν να πάρουν σύνταξη στα εξήντα πέντε έτη και ας έχουν οι ίδιες πληρώσει από την τσέπη τους τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων.
Πηγή : http://www.apogevmatini.gr
