Κείμενο φωτογραφίες Κώστας Σκλαβενίτης
Δεκαοχτώ χρόνια τώρα από τον Μάη του 2002 η όμορφη ξύλινη γέφυρα στη Δυτική παραλία της Λευκάδας είναι το πιο επισκέψιμο σημείο του νησιού μας.
Την συναντάς αμέσως σε απόσταση ενός χιλιομέτρου μπαίνοντας στο νησί και είναι η τρίτη γέφυρα μετά τη πλωτή(Santa Maura) και τον Πόντε.
Γέφυρα αξιοθέατο που την βλέπεις πίνοντας τον καφέ σου, πέρασμα που αξιοποίησε την περιπατητική διαδρομή Πνευματικό Κέντρο – παραλιακό πεζόδρομο παράλληλο του Δυτικού καναλιού – δρόμο του Κάστρου , σημείο που όλοι σχεδόν θα τραβήξουν τις αναμνηστικές φωτογραφιες τους και πολλοί θα απολαύσουν το μοναδικό ηλιοβασίλεμα της Άνοιξης και του Καλοκαιριού με φόντο τη Λιμνοθάλασσα και τους Μύλους.
Όλα αυτά και πολλά ακόμη συντέλεσαν να είναι σημείο αναφοράς περισσότερο ακόμη και από τις μοναδικές παραλίες όπως το Πόρτο Κατσίκι, τους Εγκρεμνούς, το Κάθισμα κλπ. και φιγουράρει σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς για τη Λευκάδα και το National Geographic.
Η μελέτη της έγινε από τον καθηγητή Πολυτεχνείου Πάνο Τουλιάτο εξειδικευμένο στη λαϊκή αρχιτεκτονική των σπιτιών από τους μαστόρους της Λευκάδας.
Οι παλιότεροι σαν κι εμένα δεν θυμούνται κάποιο άλλο σημείο του νησιού πριν την ξύλινη γέφυρα που να έχει αυτή την επισκεψιμότητα αλλά και την αγάπη του κόσμου.
Σημεία αναφοράς ήταν το Πέραμα που μπαίναμε στο νησί, ο αγαπημένος Φάρος στην Αμμόγλωσσα, ο Πόντες, η κεντρική αγορά όπου όλοι πήγαιναν τη βόλτα πάνω κάτω, η κεντρική πλατεία, η Κουζούντελη από την Άνοιξη για έναν καφέ,ένα αναψυκτικό, μια σουμάδα, κ.α., κανένα όμως δεν άγγιξε τόσο το Λευκαδίτη αλλά και τον επισκέπτη όσο η ξύλινη γέφυρα που φτιάχτηκε επί δημαρχίας Παναγιώτη Σκληρού και αξιοποίησε στο έπακρο σε συνδυασμό με τον πεζόδρομο την περιοχή της Δυτικής παραλίας.
Η γέφυρα αυτή προσφέρει πολλά στη καλαίσθητη πλευρά της πόλης της Λευκάδας και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι πιστεύω…καλό δε θα ήταν να της δοθεί και ένα όνομα!
