Ποίημα του Δημήτρη Κούρτη.
Πώς και με ποιο τρόπο να γιορτάσεις το αγγελικό πρόσωπο της μάνας;
Ποια ευχή να δώσεις,ικανή να καλύψει το φαινόμενο μάνα;
Ποιο λουλούδι να κόψεις που να έχει περισσότερη ευωδιά,από την μυρωδιά της μάνας;
Ποιο τραγούδι να πεις, που οι στίχοι του να είναι ικανοί να υμνήσουν τη μάνα;
Όποιο χέρι να σε χαϊδέψει,δεν θα αισθανθείς ποτέ, όπως νιώθεις ,όταν σε θωπεύει το χέρι της μάνας.
Κανένα φιλί στο μέτωπο,δεν θα διώξει τον πυρετό σου,σαν το δροσερό φιλί της μάνας.
Κάνεις δεν θα συγχωρέσει,τα λάθη,τις φωνές τις προσβολές σου.Εκείνη που θα το πράξει,σαν να μην έγιναν ποτέ, είναι μόνο η μάνα.
Τίποτα Στον Κόσμο σαν την Μ Α Ν Α
Μ Α Ν Α.
Σε ποιόν θα σκάλιζα μνημείο αν με ρωτούσαν,
σε ποιόν πορτραίτο πλουμιστό θα ζωγραφίσω,
για ποιόν τα χείλη μου γλυκά θα τραγουδούσαν
και ποια θεά ,σεμνά θα προσκυνήσω,
μπροστά στη ΜΑΝΑ θα σταθώ,θα γονατίσω.
Όλου του κόσμου τα καλά αν μου χαρίζαν,
στα πλούτη αν μου λέγαν να σκύψω και να τρέξω,
καινούργιοι δρόμοι για τα εύκολα αν ανοίγαν.
σε κάθε πειρασμό μπορώ ν΄αντέξω.
ΜΑΝΑ μου Αγρότισσα εσένα θα διαλέξω..
