Γράφει ο Ανδρέας Σταύρακας
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΓΟΝΑΚΙ
Μια φορά κι’ ένα καιρό ήταν ένας παππούς που είχε ένα μικρό εγγονάκι .Όταν το εγγονάκι θα πήγαινε στο δημοτικό σχολείο στην πρώτη τάξη, ο παππούς πήγε και του πήρε μια μικρή σάκα .Οι σάκες τότε δεν ήταν από δέρμα όπως σήμερα ,αλλά από χοντρό πανί που τις ύφαιναν οι γυναίκες στον αργαλειό .Η μάνα του παιδιού το πρωί που θα πήγαινε σχολείο στην πρώτη τάξει ,του έβαλε μέσα στην σάκα είκοσι τέσσερεις σπόρους που τις έλεγαν γράμματα και δέκα σπόρους που τους έλεγαν αριθμούς .
Τους σπόρους αυτούς δεν τους σπέρνουν στο χωράφι όπως τα δημητριακά και τους άλλους σπόρους ,αλλά τους σπέρνουν στο μυαλό .Έτσι και το μικρό εκείνο παιδάκι άρχισε σιγά σιγά να σπέρνει όλους τους σπόρους στο μυαλό του .
Όταν το παιδάκι έσπειρε όλους τους σπόρους στο μυαλό του, άρχισε κάθε μέρα με επιμέλεια να τους φροντίζει και να τους καλλιεργεί .Στο σχολείο που πήγαινε τον περίμεναν οι « γεωπόνοι » που τους λέμε δασκάλους και αυτοί το μάθαιναν πώς να καλλιεργεί καλύτερα τους σπόρους που τους έλεγαν γράμματα και αριθμούς .
Το μεσημέρι που γύριζε το παιδί στο σπίτι ,ο πατέρας και η μάνα το μάθαιναν πώς να καλλιεργεί κάποιους άλλους σπόρους που λέγονται ανατροφή .Έτσι το παιδάκι καλλιέργησε σιγά σιγά στο μυαλό του όλους τους σπόρους και αυτούς που λέγονται γράμματα και αυτούς που λέγονται ανατροφή .Γιατί τα παιδάκια αν καλλιεργήσουν μόνο τους σπόρους που τους λέμε γράμματα και αριθμούς και δεν καλλιεργήσουν μαζί και τους σπόρους που τους λέμε ανατροφή ,τότε ο καρπός που θα βγάλουν δεν θα είναι καλός .
Σιγά σιγά οι σπόροι φύτρωσαν και άρχισαν να μεγαλώνουν μέσα στο μυαλό του παιδιού .Πέρασαν πολλά χρόνια ,το παιδί μεγάλωσε και οι σπόροι είχαν κάνει ,πολλούς και καλούς καρπούς .Το παιδί τους αποθήκεψε όλους στο μυαλό του .Μα θα ρωτήσει κάποιος ,πως χώρεσε τόσο πολύς καρπός μέσα σε ένα τόσο μικρό μυαλό .
Η απάντηση είναι πως οι καρποί που λέγονται γράμματα όσο ποιο πολλοί είναι τόσο ποιο μικροί και αθόρυβοι γίνονται .
Τότε το παιδί που είχε γίνει άντρας ,άρχισε να μοιράζει απλόχερα όλους αυτούς του καρπούς που είχε μέσα στο μυαλό του .
Τους έδινε στους ανθρώπους εκείνους που δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν σπόρους και να τους καλλιεργήσουν. Και σε αυτούς που άφησαν τους σπόρους που τους έβαλε η μάνα τους μέσα στη σάκα όταν πήγαν στην πρώτη τάξη και δεν τους έσπειραν .
Θα ρωτήσει κάποιος και με το δίκιο του ,όταν μοιράζεις τους καρπούς που λέγονται γράμματα ,δεν θα σωθούν κάποτε και θα γίνεις φτωχός ; .Η απάντηση είναι πως όχι ,γιατί ο θησαυρός που τον λένε γράμματα όσο ποιο πολλούς δίνεις τόσο ποιο πολλοί γίνονται .
Με ευχές Αντρίκο και καλή πρόοδο .
Ένα παραμύθι μέσα σε μια σχολική σάκα που χάρισα στον εγγονό μου Ανδρέα ,όταν θα πήγαινε στην πρώτη τάξη του δημοτικού .
Τρυγητής 2011
Ο παππούς σου ο Ανδρέας Σταύρακας .
