Σχόλιο του Θανάση Περδικάρη
Η χώρα και μαζί της η κοινωνία έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο! Όμως η συγκυβέρνηση “σωτηρίας” επιμένει και διευρύνει τις καταστροφικές πολιτικές που τις αναθέτουν, επικαλούμενη ουσιαστικά αυτό το φοβισμένο (;) και φαινομενικά ανίκανο (;) ν’ αντιδράσει και να προστατευθεί κομμάτι της κοινωνίας μας!
Προσπαθώντας να επιμηκύνει -όσο είναι δυνατόν- την πρόσκαιρη πρωθυπουργική του θητεία, ο Αντ. Σαμαράς αποδεικνύεται πολιτικά ολοκληρωτικά θρασύς, αδίστακτος και επικίνδυνος. Είναι πασιφανές ότι το με ανάθεση έργο που εκτελεί -στα πλαίσια της εφαρμοζόμενης πολιτικής την οποία οι δανειστές αποφασίζουν, επιβάλουν και υλοποιούν- κυοφορεί πλέον τα χειρότερα για τη χώρα και την κοινωνία.
Μια χώρα στην οποία καθημερινά καταστρατηγούνται τα πάντα στο βωμό της πολιτικής-οικονομικής επιβίωσης των εκλεκτών του συστήματος ενώ η θρασύτατη προσπάθεια συγκάλυψης των μεγάλων πολιτικών-ποινικών ευθυνών αποκτά πλέον πολιτική “νομιμοποίηση” θυμίζοντας -ολοένα και περισσότερο- συνωμοσίες ένοχης σιωπής.
Μια κοινωνία όπου ένα κομμάτι της, στραπατσαρισμένο από το μέχρι σήμερα σύστημα διακυβέρνησης και φοβισμένο ως τρομοκρατημένο από την μαύρη προπαγάνδα Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, την “ειλικρινή-έγκυρη ενημέρωση” μιντιαρχών, ακαδημαϊκών κλπ μνημονιακών παρατρεχάμενων, τις νουθεσίες-υποδείξεις των “εταίρων μας” τοκογλύφων, τις στημένες έρευνες-δημοσκοπήσεις και την καθημερινά ασκούμενη ψυχολογική βία, είναι αναμενόμενο να σαστίσει και να μπλοκαριστεί. Είναι πολίτες που τον Ιούνιο δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν ν΄ αντιληφθούν τι τους επιφύλασσε η ψήφος στον “αντιμνημονιακό” Σαμαρά, στην “σταθερότητα” Βενιζέλου, στην “υπεύθυνη αριστερά” του Κουβέλη! Κι αυτό τότε το πληρώσαμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ!
Σήμερα, τώρα όλα είναι πλέον ξεκάθαρα! Η χώρα και μαζί της η κοινωνία έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο!
Όμως η συγκυβέρνηση “σωτηρίας” επιμένει και διευρύνει τις καταστροφικές πολιτικές που τις αναθέτουν, επικαλούμενη ουσιαστικά αυτό το φοβισμένο (;) και φαινομενικά ανίκανο (;) ν’ αντιδράσει και να προστατευθεί κομμάτι της κοινωνίας μας!
Η εμφανής ανθρωπιστική κρίση τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη, την ώρα που η κυβέρνηση με την πλειοψηφία που την στηρίζει, δείχνει από εντελώς αμήχανη έως ανίκανη να αντιδράσει. Προσπαθώντας λοιπόν να κρατήσει κάποιον έλεγχο, επαναφέρει τις “συνταγές” του Μαΐου και Ιουνίου -σε πιο hard μορφή- που όμως την οδηγούν σε αστείες τοποθετήσεις, σε συνεχή και μεγάλα ατοπήματα. Φυσιολογικά οι “κυβερνήτες εθνικής ευθύνης” θα έπρεπε να αναθεωρήσουν τη στάση και τη συμπεριφορά τους, προσπαθώντας “σεμνά και ταπεινά” να τα βγάλουν πέρα για το λίγο διάστημα που τους απομένει ως το αναπόφευκτο τέλος. Όμως εντελώς μπλοκαρισμένοι από: τις συμφωνίες που έχουν συνάψει, τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει με το έργο που τους έχει ανατεθεί, την πολιτική τους επιβίωση, την προσπάθεια ελέγχου-συγκάλυψης όλων των αξιόποινων πράξεών τους μέχρι σήμερα, την προσπάθεια δικαίωσης ευτελών μικροπολιτικών σε βάρος ενός λαού, τη δικαίωση ενός απίθανου μικρομεγαλισμού και την πλήρη αδυναμία κατανόησης ότι έπεσαν οι τίτλοι τέλους, εφαρμόζουν το “η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα” δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στην ήδη δοκιμαζόμενη κοινωνική συνοχή.
Δεν υπολογίζουν ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στα λίγα καράτια εξουσίας που προσωρινά τους έχουν παραχωρηθεί από το ενεχυροδανειστήριο κατάθεσης των ψυχών μας!
